Wat naar. Ik denk toch dat het belangrijk is dat je wel contact met iemand opneemt, hij/zij kan jou dan verder helpen en je ondersteunen.
Op school kun je naar je mentor of ander vertrouwenspersoon toegaan. Dit lucht wellicht al enorm op en zij kunnen jou dan verder helpen met het krijgen van de juiste hulp. Ditzelfde geldt voor de Kindertelefoon. Heb je de terugkomchat al eens geprobeerd?? Dan kan je contact opnemen met ervaren Kindertelefoon medewerkers en hoef je niet steeds opnieuw je verhaal te doen. Zij hebben ervaring met het helpen van kinderen met mentale struggles. Zij kunnen jou echt verder helpen. Probeer het eens. Niet geschoten is altijd mis toch.
En als je naar de huisarts wilt, wat helemaal geen slecht idee is als je professionele hulp wilt, kun je gewoon bellen voor een afspraak. Je belt je huisartspraktijk op, en je zegt dat je graag een afspraak wilt maken. Zij zullen dan waarschijnlijk wel even vragen waarvoor je een afspraak wilt. Dan kan je gewoon iets zeggen als, “Ik wil even praten over mentale struggles,” of “Ik denk dat ik een depressie heb.” De huisarts is trouwens ook degene die jou door kan verwijzen naar een psycholoog of iets dergelijks. Als je dat dus zou willen of moet je eerst langs de huisarts.
Aangezien je nog jonger bent dan 16, mág je huisarts het wel je ouders informeren. Als je dat liever niet wilt, kan je dat met hem/haar overleggen, maar als de huisarts het nodig vindt, mag dat dus wel. Maar in een vorig topic gaf je aan dat je ouders je niet begrijpen. Misschien is het dan juist wel fijn als je huisarts contact opneemt met je ouders. Als hij/zij vertelt dat jij bent langs geweest en je verhaal hebt gedaan, kan je huisarts hen misschien duidelijk maken dat het je er echt mee zit en dat het echt serieus is.
Je gaf ook aan dat je ouders wel hartstikke aardig zijn. Dan neem ik aan dat ze het beste met je voor hebben toch. Als de huisarts (evt samen met jou) aan hen uitlegt hoe het zit, zullen ze jou toch ook wel willen helpen. Als jij uit jezelf naar de huisarts bent geweest, zullen ze wel snappen dat het serieus is.
Aan de huisarts en psycholoog etc. zijn trouwens geen kosten verbonden voor jou of je ouders. Dat valt allemaal onder de zorgverzekering en de Jeugdwet. Laat dat dus geen reden zijn om het niet te doen.
Mijn advies zou dus zijn, ga eens naar je huisarts en vertel hem/haar (als je liever met een vrouw praat kun je dat bij het maken van een afspraak aangeven) hoe je je voelt. Wees open en eerlijk. Maak het niet mooier dan dat het is. Stort je hart uit. Dat lucht vast op en dat is de manier waarop je de beste hulp krijgt en iedereen je het best begrijpt.
Blijf er alsjeblieft niet helemaal zelf mee zitten. Daar wordt het meestal niet beter van.
Succes en veel liefs
zou dit echt zijn? Ik kan niet naar een huisarts want ik weet niet hoe je daar überhaupt contact mee opneemt. Ik heb geen enkel vertrouwings persoon. Ook mijn ouders kan ik hier niet over vertellen. Wat moet ik nu doen?? Ik zonder me af van de buitenwereld omdat ik in de war ben.. Ik weet het niet meer.. ik weet het echt allemaal even niet meer.. 