De angst is er weer en het maakt me zo bang. Ik ben ineens overtuigd dat ik doodga omdat ik denk dat ik een hartritmestoornis heb of dat er iets mis is met me hart. Ik ben bang dat ik ineens dood neerval. Ik begin helemaal te piekeren en nu kan ik dus ook niet slapen. Soms haat ik me leven echt. Ik weet niet hoe ik mezelf ooit rustig krijg. Ik ben voor me gevoel al jaren bezig. Ik faal gewoon dik en ik faal in alles zo lijkt wel.

Waarom pleeg ik geen zelfmoord?

 Ik snap niet wat ik hier nog doe. Maar aan de andere kant ik wil niet dat het mislukt en dat ik pijn heb.

Ik ben nou eenmaal bang voor ziektes, pijn etc. 

Ik zie alleen maar dood en verderf. 

( deel van de tekst aangepast door de Kindertelefoon vanwege forumregel 10, het gedetailleerd omschrijven van zelfmoordmethodes kan choquerend of triggerend werken voor anderen )