ik ben kapot


  • Anonymous
  • 0 reacties
Hee allemaal,

Ik kan na gisteren echt niet meer.
Eerst had ik een gesprek op school met mijn ouders. Daar kregen ze te horen dat ik mezelf weer heb gesneden en dat ik nogal in de knoop zit. Het is nu de bedoeling dat ik naar een psycholoog ga, ik vind het doodeng. Maar het is wel het beste.

Mijn vriendin heeft me de afgelopen 1.5 jaar heel veel geholpen. Zoveel dat ze er zelf aan onderdoor is gegaan. Dat stuurde ze me gisteren. Ze vond dat het haar schuld was dat ik was teruggevallen. Wat helemaal niet waar is. Ze wilde me zo graag begrijpen dat ze zichzelf meerdere keren heeft gesneden. Maar ze begreep me alsnog niet (gelukkig). Ze zat zo diep door mij en ik heb dat niet eens gezien.

Ik heb gisteravond echt op het punt gestaan om zelfmoord te plegen, ik vergeef mezelf nooit dat mijn beste vriendin zo diep zat door mij, en ik had het niet eens door. Ik heb haar kapot gemaakt. Het is mijn schuld dat zij zichzelf heeft gesneden. Het is mijn schuld dat ze het leven op een bepaald punt nauwelijks meer zag zitten. Dat schuld gevoel maakt me gek.

Ik weet echt niet hoe ik hier mee om moet gaan, ze betekend zo ontzettend veel voor mij en ik had gewoon niet door dat ze het niet trok. Ik ben echt helemaal kapot, gesloopt, ik vind dit zo erg.....

Ik heb zo verschrikkelijk veel spijt,
ik ben het eigenlijk niet meer waard om te leven. Niet na wat ik haar heb aangedaan.

Xxjee

127 reacties

bedankt voor jullie lieve reacties ❤️
dat geeft echt moed!

liefs,
Xxjee
Ik hoop dat je huisarts je zal doorverwijzen naar een vriendelijke hulpverlener waar je je goed mee voelt. Bij die hulpverlener kan je stap voor stap vertellen waar je mee zit. Hij of zij begrijpt vast dat het spannend is om over jezelf te vertellen. Voel maar aan waar je klaar voor bent, wat je aandurft, en wat je graag wilt delen.

Gr. Kenshin
Hi,

Alles is zo'n chaos. Mn 'oude' vriendinnengroep heeft een heleboel gezeik. Er is nu al dagen ruzie tussen bijna iedereen, heel gezellig....

De hoofdpijn is gelukkig ondertussen wel redelijk weg, alleen bij veel licht/geluid heb ik nog wat last.

Gisteren had ik een paniekaanval, was al een paar weken geleden dat ik de vorige had. Maar deze keer was het ook echt wel erg. Het heeft denk ik iets van 3 uur geduurd voordat ik weer rustig was. (heb mezelf niet gesneden, dus toch wel een beetje trots)

Alles is gewoon zo veel tegelijk,
veel opdrachten voor school
(waaronder beginnen met Pws, kheb echt geen idee wat voor onderwerp ik moet kiezen hellup)
en verder gewoon veel gedoe met vrienden. Iedereen doet zo moeilijk en verwacht zoveel van me. Het maakt me echt helemaal gek. Denk dat ik daarom ook weer een paniekaanval had.

Mn vader was vanmorgen ook weer eens al zn frustraties op mij aan het uiten, ben maar weggegaan zodat ik niks naar mn hoofd kreeg gesmeten.

Alles is zo ingewikkeld, daardoor denk ik er weer steeds vaker aan om er maar een eind aan te maken. Ik wil gewoon rust, ik wil niet constant mezelf afvragen of ik alles wel goed doe, of mensen niet boos op me worden. Het gaat gewoon zo ontzettend slecht....

xxjee
Hey Xxjee,
Ik wil je ongelooflijk veel sterkte en geluk toewensen! ik hoop echt dat het steeds een beetje beter met je zal gaan, en ook met je vriendin! ik denk dat het heel erg dapper is dat je erover gaat praten en ik hoop dat het je goed zal doen!
Liefs van mij!
hey,
oke, ik denk dat het inderdaad de beste optie is om gewoon met de andere vriendengroep om te gaan. Dat gaan mn 'vriendinnen' me niet in dank afnemen, maar dan hebben ze pech.

Hoe gaat het nu met je? Ging het lichamelijk wel goed (i.v.m. de operatie) toen je naar school ging?

School is nog wel echt heel vermoeiend, als ik thuis kom kan ik zo 2 uur slapen. Maar het lukt weer. Ik loop een week achter met alles, dus ik moet wel echt ff heel hard aan de bak.
Lief dat je het vraagt

Xxjee
hoi

fijn dat je je al iets beter voelt.

ik heb 5 keer met een teskt klaar gestaan en dan klikte ik het weer perongelijk weg omdat ik een appje kreeg. en na de 5de keer wist ik niet meer wat ik wouw typen...

maar het schuldgevoel blijft, het is mijn schuld. En dat komt hard binnen.

ik snap dat je denkt dat het jou schuld is maar dat is niet helemaal waar. ik heb het op 3 manieren mee gemaakt.

1. mijn broer was (is) zwaar depressief en ik liet me helemaal mee slepen. na dat ik ook depressief was. heb ik het helemaal om gegooid ik ben me af gaan sluiten voor gevoelens en mentale pijn van hem. waardoor ik me beter voelde.

zij had ook kunnen kiezen jou te steunen en niet uit te testen hoe het zou voelen. ik kan het je vertellen ja kan elkaars pijn (bijna) niet begrijpen.

2. een vriendin en ik wsren allebei lichtjes depresief toen we elkaar ontmoete. we hebben elkaar per ongeluk eerst die put mee in ge trokken en toen hielpen we elkaar er uit nou ja tot het randje. het laatste stukje moesten we zelf doen. is bij mij niet gelukt.

3. een vriend laat zich zo mee slepen door mij. als ik nu zou besluiten er me te stoppen en hij komt er achter dat ik er niet meer ben stopt hij onmiddellijk. ja ik voel me ook schuldig. komt vooral door dat ik geen hulp heb gezocht. en nu net niet op de bodum zit. ik heb sinds kort hulp voor hem. ja klinkt vaag maar het is zo. ik wil hem laten leven dus dan mag ik ook niet dood. 'ik leef voor hem' zeg ik altijd.

heeft iemand misschien tips hoe ik hier een gesprek over kan beginnen met mijn vriendin?

ja gewoon beginnen. er is niet een goed begin over zoon moeilijk onderwerp.

ik hoop dat je hier wat aan hebt

groetjes
bella
hey,
ik voel me gelukkig wel weer iets beter.
zelfmoord is niet de optie, dat weet ik zelf gelukkig ook wel.

maar het schuldgevoel blijft, het is mijn schuld. En dat komt hard binnen.

heeft iemand misschien tips hoe ik hier een gesprek over kan beginnen met mijn vriendin?

Xxjee
soms vraag ik me af, hoe is het toch mogelijk dat ik zoveel verkeerd kan doen?

Ik ben zo onhandig. Ik maakte een opmerking op whatsapp en meteen flippen al mijn 'vriendinnen' ze waren echt boos. Enige voordeel is dat ze het nu in ieder geval niet erg vinden dat ik waarschijnlijk toch wegga. Ik bedoelde die opmerking niet eens gemeen.

dus ik was boos op mezelf dat ik die opmerking heb gemaakt, gevolg: ik sneed mezelf weer.
En nu heb ik weer spijt dat ik mezelf heb gesneden.

Waarom is alles zo verdomd moeilijk? Niks kan een keer normaal gaan, het eindigt altijd hetzelfde. Ik doe gewoon alles verkeerd. Bij alles wat ik zeg of doe kwets ik iemand, het is echt beter als ik er gewoon niet meer ben. Dan doe ik tenminste geen anderen pijn......

Ik voel me zo'n mislukkeling, ik stel iedereen teleur.

xxjee
Hey!

Wat vervelend dat je een ongeluk gebeurde! Ook naar dat je vriendinnen het niet begrijpen, ben je wel goed door hen geholpen? En waren het de vriendinnen waar je eerst mee omging, of je nieuwe vrienden?

Ik hoop dat je je gauw beter voelt! Beterschap!

Groetjes,
Anoniempje
Ik denk eigenlijk dat ik niet veel keuze heb, ik moet afstand nemen. Kvind t wel super lastig.

Het scheelt al dat ik deze week niet naar school mag, dus nu afstand houden van haar is niet zo heel moeilijk. Ze zoekt geen contact met me buiten school, dus ik denk dat t moet lukken.

Mn vader doet nog steeds zo verstikkend. Hij zit constant in mn nek te hijgen en geeft kritiek op alles. "Je eet niet je drinkt te weinig, je moet je niet zo aanstellen' het is zo verschrikkelijk irritant. Maar ik kan nauwelijks praten, dus er tegenin gaan is geen optie. Hij is zo'n naar persoon.....

Xxjee
Hey!

Kop op! Het kan best zijn dat je soms een beetje onhandig bent, iedereen maakt wel eens fouten. Probeer gewoon een beetje afstand te houden van je vriendinnen, misschien dat het over een tijdje weer goed komt tussen jullie.

Je hoeft je ook niet schuldig te voelen dat je jezelf hebt gesneden, dat kan ook wel eens gebeuren.

Je bent al helemaal geen mislukkeling en het kan best zijn dat je mensen soms teleur stelt, maar er zijn ook mensen die heel veel om je geven en die je nooit teleur kunt stellen. Niemand zou beter af zijn als je er niet zou zijn, je hebt mij bijvoorbeeld erg goed geholpen en volgens mij wel meerderen op dot forum, probeer vol te houden en je te omringen met mensen die om je geven.

Sterkte!

Groetjes,
Anoniempje
Hey,
Het waren de vriendinnen waar ik al mee omging. Eerst deden ze wel lief, ze waren zelf ook geschrokken. Maar nu doen ze opeens heel raar.

Bedankt!
Xxjee
Badge +1
Beste Xxjee,
Zo te lezen heb je het erg moeilijk.
Het is goed dat je over de zelfmoord- en andere gedachtes in gesprek wilt gaan, want dit zijn geen dingen waar je alleen mee moet zitten.

Als je hierover wilt praten kun je elke dag tussen 11:00 en 21:00 bellen (0800-0432) of chatten met De Kindertelefoon, www.kindertelefoon.nl.
Je bent ook welkom om te bellen (0900-0113) of chatten (www.113.nl) met 113 Zelfmoordpreventie. Zij zijn gespecialiseerd in het praten over zelfmoord en zijn dag en nacht bereikbaar. Je kunt bij hen ook gratis een online therapie volgen: dan spreek je meerdere keren met dezelfde psycholoog en je blijft nog steeds anoniem.

We hopen dat je hiervoor de juiste hulp vindt.

Hartelijke groet en veel sterkte!
Evi
De Kindertelefoon
Hi Xxjee

Wat naar dat de situatie zo gelopen is. Niet fijn dat zowel je vriendin als jij het moeilijk hebben. Hoewel ik begrijp waar je schuldgevoel vandaan komt, vind ik het onterecht.

Je vriendin wilde je helpen, en lijkt daarbij haar eigen welbevinden uit het oog verloren te zijn. Het is jammer dat het zo gelopen is, maar jij bent hier niet schuldig aan. Jij was slechts betrokken in de situatie.

Ik ben blij om te horen dat je je inmiddels rustiger voelt. Staat er al een afspraak gepland met de psycholoog? Ik kan me voorstellen dat je dit eng vindt, maar het lijkt me goed om met iemand te praten over wat er gebeurd is.

Groetjes
Kenshin
Hey!

Hm, een nogal vreemde reactie van je vriendinnen inderdaad, ik vraag me af waarom ze nu opeens zo reageren.

Probeer je er maar niks van aan te trekken en in plaats van je op hen focussen je richten op herstellen en uitrusten.

Groetjes,
Anoniempje
Niet fijn dat je vriendin zo doet. Hopelijk draait ze snel bij. Is er iemand anders waarbij je terecht kan?

Gr. Kenshin
Wat naar dat je je weer bezeerd hebt 😐 Hopelijk komt aan de hoofdpijn snel een eind. Je tijd doorbrengen in een donkere ruimte en beeldschermen vermijden, helpt bij het genezingsproces.

Hmm, niet fijn dat je vriendinnen zo doen. Best een eigenaardige reactie van hen. Weet het vriendengroepje van die goede vriend dat je gekwetst bent? Misschien weten zij je moed in te spreken.

Beterschap 🍀

Gr. Kenshin
Jammer dat die situatie een negatief effect op je heeft gehad. Heb je een goede band met je ouders?

Gr. Kenshin
Ik hoop dat tijd de spanning tussen jullie zal helen.

Mogen jullie bij gym, meer bepaald in de winter, een sweater dragen?

Gr. Kenshin
Hoe meer een hulpverlener van je weet, hoe doeltreffender ze je zullen kunnen helpen. Ik stel voor dat je bij het eerste gesprek bij de psycholoog aanvoelt of je je goed bij hem of haar voelt. Vervolgens kan je stap voor stap vertellen wat er in je omgaat.

Gr. Kenshin
Hopelijk ziet je vriendin vroeg of laat in dat ze de schuld van haar gevoel niet bij jou mag leggen. Niet ok dat ze je een schuldgevoel aanpraat.

Wat naar dat je vader z’n frustraties afreageert op jou. Komt er nu en dan een huisgenoot voor je op?

Ik wens je een goed herstel van de operatie. Hopelijk heb je er niet al te veel last van.

Gr. Kenshin
Biedt je vader zijn excuses aan, als de spanningen zijn gaan liggen?

Gr. Kenshin
Soms kan afstand een band herstellen. Met je vriendin proberen praten als ze hier niet klaar voor is, wekt waarschijnlijk frustratie bij jullie beiden op. Het lijkt me goed om elkaar even afstand te gunnen, om, wanneer het grootste van de spanning gaan liggen is, weer contact op te zoeken.

Wat naar dat je zo'n last hebt van de operatie. Als je er last van blijft hebben, kan het verstandig zijn om je arts dit te laten weten.

Met je psycholoog zou je deze situatie inderdaad kunnen bespreken. Ik vermoed dat dat zal opluchten.

Beterschap 🍀

Gr. Kenshin
Hi Xxjee

Wat jammer dat er nogal wat aan de hand is 😐 Niet fijn dat dit je zo'n stress bezorgt.

Oei, ruzie bij je vriendinnen. Kan je steun vinden bij je andere vriendengroep?

Praat je weleens met je docent? Hij zou je kunnen helpen met wat er zoal speelt. Ook zou hij je kunnen helpen bij je schoolwerk. Een goede planning zorgt voor overzicht, en biedt de kans op voldoende ontspanmomenten in te plannen.

Is je vader intussen wat gekalmeerd? Ben je alleen thuis met hem?

Over hoeveel weken is het intakegesprek met de psycholoog alweer?

Ondanks dat je het niet gemakkelijk hebt, vind ik het sterk van je dat je niet hebt gesneden. Je voelt je niet goed, en toch zet je door. Daar mag je trots op zijn 🙂

Groetjes
Kenshin
Je vriendin stoot je af maar trekt je ook aan, da's lastig. Ik vermoed dat ze zelf niet zo goed weet wat ze wil of voelt.

Het is niet jouw schuld dat je vriendin zo diep zit of zat. Je vriendin lijkt in de knoop te liggen met zichzelf. Deze gedachte heb ik door de eisen die ze stelt, bijvoorbeeld dat jij geen vrienden zou mogen hebben.

Hoewel je vriendin het hier momenteel niet mee eens is, mag jij zeker met andere mensen omgaan. Omgaan met anderen zal waarschijnlijk zelfs goed voor je zijn.

Hoe gaat het thuis? Heb je nog veel last van de operatie?

Gr. Kenshin

Reageer