lieve M,

Ik begrijp je helemaal, soms het je het gevoel dat je even niet langer kan, alsof je in een put it, moeilijk is om eruit te komen. alsof je op de achtergrond valt, terwijl je gezien en begrepen wilt worden. je wilt verandering maar weet niet hoe, hoe hard je ook je best doet.

het is ook er lastig maar je hoeft dit niet alleen te doen! je hoeft dit niet allemaal alleen door te maken.

we zijn er voor je, en genoeg mensen om je heen ook. alleen begrijpen ze je niet, en dat is moeilijk aan ze uit te leggen, en hulp vragen is ook lastig. ik ben blij dat je  het eruit hebt gelaten door het met ons te delen.

over school, waarschijnlijk mis je motivatie, voor school, het sociaal zijn en je leven in algemeen, waar doe je het nog voor? ik zal het je vertellen; je doet dit voor jezelf!

je zou bijles kunnen nemen, of naar je docent toe kunnen gaan van bijvoorbeeld frans. zeggen dat je vastloopt en niet weet hoe je frans nog kunt halen als je al zoveel mist. een docent is er om je te helpen, dat is letterlijk hun baan. misschien zou hij of zij je meer aandacht kunnen geven, tips over hoe je verder kunt, of misschien een paar uurtjes na school kunnen blijven. ze willen je graag vast helpen, en dit kun je ook met je mentor delen! ik weet niet hoe goed jouw relatie is met de docenten maar anders hebben de meeste scholen ook een vertrouwpersoon. je kan op dit persoon afstappen, je kan het ook allemaal anoniem laten, maar je zou je verhaal nog eens kwijt kunnen, en misschien wel tips kunnen krijgen over hoe je verder kunt.

dan over je ouders, deze situatie klinkt heel moeilijk! wat vervelend voor je dat je dit zo moet meemaken.

je zusje heeft aangegeven bij haar/je ouders dat ze het moeilijk en zwaar heeft (dit zou jij misschien ook kunnen proberen). maar dat is ook lastig. als je in gesprek met je ouders zou willen gaan kan dat ook eng zijn omdat je ouders met z’n 2en zijn en jij in je eentje daartegenover.  toen ik dit had en een gesprek wou beginnen heb ik er een vriendin bij gevraagd om me te helpen, en aan te vullen voor als ik even mijn woorden niet kon vinden. ze heeft me erg gesteund in het proces. heb jij een vriend of vriendin met wie je dit kan delen en die je graag wilt helpen in dit gesprek? wat je anders ook zou kunnen doen is; je zou alles wat je voelt en denkt op in een brief kunnen zetten, en die op de post kunnen doen naar je ouders./ je zou dit gewoon kunnen doen in een normale week, of bijvoorbeeld wanneer je op kamp bent zodat je ouders er even over na kunnen denken en niet gelijk kunnen reageren. 

je zusje staat in het middelpunt bij je ouders, zij willen het graag goed voor haar hebben. ik weet dat het moeilijk te begrijpen kan zijn, maar je ouders hebben het ook moeilijk en zwaar, en weten niet hoe ze ermee om kunnen gaan. en ze hebben niet de juiste beslissing gemaakt door jou weg te laten vallen en al hun stress op jou te gooien. en dat moet je ze laten merken. kom op voor jezelf! en ook ik weet dat dat veel makkelijker gezegd is dan gedaan, maar wat is het ergste dat er nou echt kan gebeuren? je zou ze kunnen voorbereiden met ‘hey pap en mam, ik wil het graag ergens over hebben maar ik zou graag willen dat jullie er open minded in staan en eerst luisteren, denken en dan reageren’.

ik heb het zelf ook moeilijk en ben hulp gaan zoeken, hierbij ga ik gebruik maken van een therapeut. ik heb ook zoals ik in mijn verhaaltje heb voorgesteld een gesprek gestart met mijn ouders. jammergenoeg weten mijn ouders niet hoe ze ermee om kunnen gaan en kunnen ze me niet verder helpen. dus vandaar.

maar ik begrijp je enorm en vergeet niet dat je nooit alleen bent! als je nog verdere vragen hebt hoor ik het wel maar ik hoop vooral dat je hier iets aan gehad hebt en dat je verder kunt! vertrouw in jezelf en vertrouw je gevoel, luister naar je lichaam en naar je hart. We zijn er voor je! you’ve got this!

liefs, 

pluk <3

ps: sorry voor de typfouten, heb van de week mn hand gebroken, ben druk met leren typen met 1 hand

Hey lieve @Natureflower  ik kan het niet beter verwoorden dan @Pluk  die een geweldige reactie geeft. Maar ik wil je gewoon even steunen en zeggen dat je een super leuke meid bent met het op de goeie plaats! En dat je het mooie advies van Pluk mee neemt. En je legt het heel goed uit, wat als je dit op een gunstig moment aan (1 van je) ouders laat lezen? En natuurlijk kun je altijd hier terecht met alles! Ik hoop dat je wat rust krijgt en dat het beter gaat worden! Jijzelf bent nu even het belangrijkste! 

Liefs Tover xxx

Heel erg bedankt voor jullie reacties @Pluk en @Tover01! Die had ik nodig.

Ik krijg nu hulp van mijn moeder met Frans, en volgende week hebben we 3 focusdagen, waardoor ik ook veel achterstallig werk heb ingepland.

De ruzie met mijn ouders laat ik maar even.

We hebben nu wel een puntensysteem voor de klusjes, dus dat is wel fijn en het werkt goed voor mijn zusje.

En beterschap met je hand @Pluk! 

Liefs,

       N.

@Natureflower 

Update:

Het gaat weer goed met school. Ik had zelfs een 9,8 voor Frans! Ook denk ik dat ik weer langzaam op schema kom.

Mijn vader reageert nogsteeds alles op mij af. Stress voor een familie etentje? Komt door mij. Last van gekraak? Komt doordat ik een appel eet (naast me eet mijn oma een cracker en mijn zusje lange vingers). Zoekt hij ruzie? Komt doordat ik hem boos heb gemaakt. Zijn misofonie focust op mij. Hij blijft ontkennen dat dat zo is, en zegt dat ik gewoon moet eten. 

Ik ben vandaag buiten gaan staan, omdat hij weer eens iets afreageerde op mij. Bleef 15-45 min buiten staan wachten op mijn moeder. Daarna was dat weer mijn schuld.

Mijn zusje en ik hebben weer een periode vrede.

Ik heb mijn ouders trouwens gezegd dat ze volgens mij veel stress op me leggen. Daar hebben ze echter om gelachen en gezegd dat het niet zo was.

Liefs,

        M. 

vertel me jou technieken heb ik echt nodig maar dat is echt een goed cijfer

Erg goed dat je buiten was gegaan. Liever heb ik het dat je binnen in je kamer blijft. Het is al zo koud en ik wil je niet ziek hebben.

fijn Te horen dat het wat beter gaat met je zusje.
als je ouders je niet geloven zou ik ze zelf of beter aanduiden dat dit door hun komt. Of negeren.

negeren doet wonderen. Echt waar

—apathyisback

Beetje laat, maar bedankt voor je reactie @apathyisback!

Ik zit zelf ook liever in mijn kamer, alleen waren we op vakantie, dus had ik geen eigen kamer.

Mijn tip voor Frans: oefen met 1 van je ouders, elke dag een stukje, en ook opschrijven.

Ik had zelf gisteren een slechte dag, dus ik heb alles even opgeschreven:

Heel slecht handschrift, dus zeg het even als je het niet kan lezen. Ik heb allemaal nepnamen gebruikt.

Liefs,

         M.

Hey lieve @Natureflower ,

Ik kon 1 niet helemaal goed lezen, de rest opzich wel.

2: Wil je later dan iets doen waar latijn voor nodig is? Want meestal is het volgens mij niet heel belangrijk.

3:  Ik herken dat wel, en weet zelf ook niet goed hoe je daar mee om moet gaan…

4: Dat is die vriendin met een eetstoornis denk ik? Ik snap dat je daar zorgen om maakt en dat gaat  zolang het niet goed gaat  ook niet weg ... Het enige wat je kan doen is er voor haar zijn als ze wat kwijt moet, ik snap dat je je machteloos voelt maar dat ben je ook. Je kunt niet zoveel hoe frustrerend dat ook is.

5: Ik herken dat, ik weet niet zo goed wat je daar aan kan doen...

Hoi lieve @Natureflower  wat goed hoe je dat van je af schrijft!  Moet ik af en toe ook eens gaan doen. Ik sluit me aan bij @Jesse08 , goede punten, ik ga eens nadenken hoe je daar nou mee moet dealen, je kunt er zelf zo weinig aan doen.  Het is gewoon raar dat mensen niet snappen dat ze zelf profijt hebben van de les en dat iemand daar les  staat te geven voor hun. Maarja, het is blijkbaar stoer om zo te doen . Goed dat jij daar niet aan mee doet!  Ik kon dat laatste niet helemaal lezen van ‘iets leuks’   je mentor vroeg je om iets te doen?  Mij beeld is te klein haha.  Maar, goed geschreven iig !

Groetjes liefs Tartan X

1: Ik trek  steeds meer met  op,  niks slechts, ik hou er van om mensen beter te leren kennen. Maar ze is heel zelfverzekerd en ik vind het goed van haar, maar het is soms nogal lastig. Ook lijkt het erop dat ze nogal depressief is, maar ze lijkt op andere vlakken wel erg op mij.

Leuk: Toen ik als bi uitkwam voor de klas, vroeg mijn mentor gelijk: "Wil je nog steeds als zij/haar aangesproken worden?”

En bedankt voor de reacties!

Liefs,

Ik zit nu even helemaal in de put. Ik ben weer naar school gegaan na een week ziek zijn, en ik schiet gelijk weer helemaal in de stress.

Morgen heb ik 2 toetsen, ik heb besloten er niet voor te leren, aangezien ik net weer beter ben en neg veel meer moet doen. Donderdag moet er iets voor wiskunde af zijn, maar die is al verplaatst, maar daar moet zoveel voor gebeuren.

Ook hebben we op school extra dingen genaamd keuzemodules, daar moet je aan het eind van het jaar 38 voor af hebben. Dat zou me net moeten lukken, maar nu loop ik bijna 2 weken achter. 

Ik zou met mijn moeder hier naar kijken, maar ik kreeg weer eens ruzie met mijn vader. Hij was onzinnig boos aan het doen tegen mijn zieke zusje, dus had ik m gevraagd waarom hij zo chagrijnig deed. Hij zou dat ik mijn grote mond moest houden. Dat deed ik. Toen we begonnen met eten, vroeg hij iets aan mij, waarop ik antwoorde:'Ik moest mijn mond toch houden?' Waarop hij antwoorde:'Waarom praat je dan?' Daarna keek ik heb boos aan, en toen sloeg hij me bijna. Daarna drijft hij zelfs om een schep boerenkool in mijn gezicht te gooien. 

Mijn moeder stuurde me naar boven om ruzie te voorkomen, en daar heb ik ook gegeten.

Toen ik weer beneden kwam, negeerde ik mijn vader, omdat ik niet genoeg gekalmeerd was om een goed gesprek te voeren. Mijn moeder vond dit niet goed, dus ze nam me mee naar de gang, en begon daar een preek te houden. Opeens werd ze heel boos, en stuurde me naar mijn kamer. Koppig als ik was, liep ik naar mijn zusjes kamer, en omdat ik nog niet helemaal fit ben én ik moe word van ruzies, viel ik daar bijna in slaap. Nou mijn moeder komt me halen en zegt dat ik moet kiezen tussen aikido of naar bed. Ik ben te moe om te aikidoën. Ik lig nu op bed, te koken van woede en ik heb denk ik weer een paniekaanval. 

Ik maak me ook zorgen om mijn oma, die nu erg ziek is. Dit allemaal bij elkaar laat me afvragen wat er van me moet komen. Ik weet überhaupt niet of ik school ga overleven met zulke stress.

Liefs,

        M.

Hey lieve @Natureflower ,

Wat rot! Weet je mentor er wel van? Als het niet lukt dan lukt het niet, daar kun je niks aan doen. 

Waarom doe je eigenlijk gymnasium? Kan je niet beter gewoon vwo of havo doen? Gymnasium is echt heel veel. 

Ik wil vandaag met mijn mentor een gesprekje inplannen.

Ik denk erover om te stoppen met gymnasium, maar ik vind het ook moeilijk om die stap te maken. Ik heb het gekozen omdat ik snel dingen nodig heb om me uit te dagen.

Liefs,

         M.

VWO is denk ik al uitdagend genoeg Maar wel vervelend dat je dan in een andere klas komt, of is bij jouw school de klas sws al elk jaar anders? 

Ik ben btw benieuwd hoe het gesprek gaat!

Hey lieve @Natureflower !  Ik hoop dat je een goed gesprek hebt, dat je alles kan vertellen ook over wat er thuis gebeurt. Het zou fijn zijn als je er iets mee geholpen kon worden. Ik voor je. 

Liefs, Tover xxx

Hey @Natureflower ,

Heb je al een gesprek met je mentor gehad?

Nee, het is heel druk deze week i.v.m. een soort talentenshow op school. We hebben nog niks ingepland, maar waarschijnlijk nog voor de vakantie. Het gaat wel een stuk beter op school. Ik ben weer bijna bij, en ik heb al 3 toetsen ingehaald. Ook wiskunde is bijna af. Ik heb het weer bijna helemaal onder controle! 

Liefs,

Ik heb ook advies nodig: Moet ik mijn mentor vertellen over CC (die vriendin met anorexia), want ik maak me best veel zorgen om haar, en het zou misschien goed zijn als een docent er van wist.

Liefs,

Hey @Natureflower ,

Fijn dat het wel weer wat beter gaat:)

Lastig van die vriendin, ik snap wel dat je het wil zeggen, maar ze heeft het denk ik in vertrouwen tegen je gezegd, dus ik weet niet of het slim is om te zeggen, maar het zou aan de andere kant wel goed zijn als school en haar ouders van haar problemen weten. Ik weet niet zo goed wat het beste is... 

Dat is precies waar ik over twijfel @Jesse08  :/

Liefs,

          M.

Ja snap ik…

Misschien kan je met je mentor daar een plan over maken? Dat ze bv eerder naar de schoolarts gaat, en dat die er dan achter komt, maar dat ze niet weet dat jij het tegen de mentor hebt gezegd? Of dat je mentor aan de schoolarts vraagt om er extra op te letten, zodat het lijkt alsof ze er zelf achter kwam? Of dat het hem zgn opvalt en dat hij het met de ouders gaat overleggen, zonder dat ze dan weet dat jij er iets mee te maken heeft?

Zie je eig wel dat ze anorexia heeft? Of zou de mentor het op een andere manier toch gemerkt kunnen hebben?

Ik heb vanochtend het gesprek gehad. 

Hij gaat het er met de Latijn en Grieks docenten over hebben, dan hoor ik meer. 

Hij heeft me tips gegeven over de situatie met CC. Hij zegt dat ik vooral een goede vriendin moet zijn, en het niet te veel mijn mentale gezondheid moet laten beïnvloeden. Als het erger wordt, dan kan ik altijd bij hem terecht.

We hebben volgende week weer een gesprek, omdat we het al een tijdje niet hebben gehad.

Liefs,