De angst voor de dood is de enige echte angst. We hebben onze ratio om te kijken hoe echt onze angsten zijn. Volgens mij is er iets meer aan de hand met je dat je nu deze angst heb. Is er iets in je persoonlijk leven veranderd? Is het je Opa? ga je veel om met je Opa?
Mijn moeder zegt altijd tegen mij dat het nutteloos is oms bang te zijn voor dingen waar je niks aan kan doen.
Liefs en sterkte stoppelbaartje
Hoi,
Ik heb dit heel erg lang gehad. Ik ben nu 14, heb het vanaf mijn 9e of zo gehad. Inmiddels is het minder erg geworden.
Ik heb heel erge fobie voor de dood, ik kon er niet stoppen met erover denken. Al het leuke was niet leuk meer want uiteindelijk ging iemand toch als eerste dood. En of jij dat nou was of iemand anders maakte niet uit, want beide zou verschrikkelijk zijn.
Ik heb er nu minder last van. Ik focus op de dingen die me blij maken, ik kijk veel series om me af te leiden, en af en toe huilen mag ook gewoon.
Ik weet nog dat mijn opa en oma naar IJsland gingen met het vliegtuig, en ik heb toen de hele nacht niet geslapen omdat ik overtuigd was dat hun vliegtuig neer zou storten.
Ik heb er toen over gepraat met mijn ouders om comfort te zoeken, misschien helpt dat voor jou?
Ik weet dat je er misschien niet zo veel aan hebt. Maar sterkte nog!
Volgens mij is er iets meer aan de hand met je dat je nu deze angst heb. Is er iets in je persoonlijk leven veranderd? Is het je Opa? ga je veel om met je Opa?
Hey,
Ik kan me niet echt iets bedenken qua verandering behalve dat ik klaar ben met mij examen jaar en dat ik die stress nu verander naar ander stress dat in dit geval dood is. ook zijn er de laatste tijd veel familie leden die overllijden aan ziektes en ouderdom maar al deze familie leden ken ik niet goed en heb ik miss maximaal 2 keer gezien.
Mijn opa heeft al meer dan 16 jaar kanker en als ik ouder wordt krijg ik meer en meer mee van hoe het met hem gaat. een jaar geleden viel hij en ging het een tijdje heel slecht (ze willen niet in een verzorgings te huis dus wij de familie gingen voor ze zorgen). Hij viel door een blaas infectie wat hij nu weer heeft.
gisteren zijn we langs ze gegaan en daar vertelde hij dat hij de wil kwijt was en dat hij op wilde geven dit was de 3de keer dat ik dit hoorde en het is natuurlijk niet fijn om zoiets van een geliefde te horen. ik ben niet heel erg close met me opa maar ik hou heel erg van hem en we hebben altijd mooie gesprekken over zijn kindertijd en meer.
Bedankt voor je reactie @Stoppelbaartje :)
Hoihoi!
Je bent niet de enige, iedereen is denk ik weleens bang voor de dood. Dat is heel gewoon, hoort gewoon bij de mens. Ben je gelovig? Ik als christen geloof dat er na de dood een hemel en een hel is, dan denk ik altijd aan het (goede) leven na de dood. Ik zou gewoon een beetje afleiding zoeken.
Liefs Anoniema
Hey @Anoniema ,
Ik ben zelf niet gelovig maar me groot ouders wel. Ik geloof/hoop wel op een mooie wereld na de dood. Het is ook niet perse dat ik bang ben voor de dood zelf maar meer dat de gene die dood gaat dood gaat terwijl hij/zij in pijn of bang is.
Bedankt voor de reactie<3
Hoi,
Ik heb dit heel erg lang gehad. Ik ben nu 14, heb het vanaf mijn 9e of zo gehad. Inmiddels is het minder erg geworden.
Ik heb heel erge fobie voor de dood, ik kon er niet stoppen met erover denken. Al het leuke was niet leuk meer want uiteindelijk ging iemand toch als eerste dood. En of jij dat nou was of iemand anders maakte niet uit, want beide zou verschrikkelijk zijn.
Ik heb er nu minder last van. Ik focus op de dingen die me blij maken, ik kijk veel series om me af te leiden, en af en toe huilen mag ook gewoon.
Ik weet nog dat mijn opa en oma naar IJsland gingen met het vliegtuig, en ik heb toen de hele nacht niet geslapen omdat ik overtuigd was dat hun vliegtuig neer zou storten.
Ik heb er toen over gepraat met mijn ouders om comfort te zoeken, misschien helpt dat voor jou?
Ik weet dat je er misschien niet zo veel aan hebt. Maar sterkte nog!
Hey @Samuel-le ,
Ik heb ongeveer het zelfde nu (ik ben 16) ik had het volgens mij eerder al een beetje toen ik er net over leerde. ik was bijvoorbeeld bang dat mijn vader niet naar huis zou kommen door onweer (ik was toen ook doods bang van onweer) maar toen was het maar heel klein. Ik heb het gelukkig niet zo erg als jij het had, maar het is wel iets waar ik veel aan denk.
Ik probeer me ook zo veel mogelijk af te leiden (srry weet ni of het goed gespeld is heb dyslexie) maar het komt wel steeds terug ook als ik iets kijk.
Over het praten met je ouders is een goed idee. ik weet niet of ik het durf mijn ouders zin wel hartstikke lief en helpen graag. ik ben gwn niet een persoon die makkelijk over dat soort dingen praat ook omdat wij in de familie nooit echt praten over ‘slechte’ gevoelens. maar ik ga het natuurlijk wel proberen.
heel erg bedankt <33 en fijne dag nog
