Hoi, ik ben 12 jaar en ik heb heel veel me gemaakt. Mijn ouders zijn gescheiden en in die tijd ben ik weggepest van mijn school. Toen ik bij de nieuwe school was, was ik bang om vrienden te maken, ik kwam in groep 6 en maakte pas een vriendin in groep 8. We gingen uit elkaar na een nare ruzie en omdat zij popular was en ik niet werd ik genegeerd. Uberhaupt was ik al anders. Ik hielt van lezen. Dus dat deed ik. Altijd. Ik deed het vooral om niet met de kinderen uit mijn klas om te gaan. Toen kreeg mijn moeder een hele heftige burn-out. Ik kon/kan helemaal niet meer met haar praten zonder ruzie. Ik ben naar een internationale school gegaan omdat niemand van mijn oude klas daar naartoe ging. Ik dacht dat ik eindelijk vrienden maken ging.
In het heden:
Het voelt alsof alles mis gaat. Het voelt alsof de hele wereld mij uitlacht. Iedereen haat mij. Er is niemand die mij echt leuk vind. Ik sta er alleen voor. Ik voel me soms zo overwelmt. Vooral in het weekend. Dan heb ik namelijk tijd om daarover na te denken. Het voelt alsof er altijd een donkere wolk over mij heen hangt. Daardoor gaat alles wat ik doe mis. Alles wat ik probeer mislukt. Alsof er een vloek over mij heen hangt. Vandaag vroeg mijn vader me waarom ik zo verdrietig ben. Ik heb echt geen idee.
