Hey kwakend1tje,
Ik kan niet beginnen met hoe vervelend ik dit voor jou vind. Jouw thuis hoort een plek te zijn waar je je juist geen zorgen hoeft te maken. Jij hebt jouw ouders nodig, zij horen niet jou nodig te hebben. Helaas is het niet altijd zo ideaal en zijn er heel veel kinderen zoals jij en ik die uit een onrustig gezin komen. Ik heb ook in jouw situatie gezeten, alleen is mijn vader overleden toen ik jong was. Ik heb dus alleen mijn moeder en mijn broertje, welke beide hun irritaties op mij afreageren. Dit kan super lastig zijn, omdat ik al op jonge leeftijd heel zelfstandig moest zijn. Dat hoort helemaal niet.
Ik was vroeger/ ben eigenlijk altijd een goede student geweest. Toch ging het vorig jaar in mijn eindexamenjaar bijna mis. Ik raakte helemaal uitgeput en ik kon me absoluut nergens meer voor inzetten, waardoor ik slechte cijfers haalde, net voor mijn examens. Dit is super eng, want voor mensen zoals jij en ik betekent dat niemand jouw hulpkreten serieus neemt omdat je 'het toch altijd wel haalt', of omdat je je er 'altijd overheen kan zetten'. Van jou wordt verwacht dat je alles zelfstandig kan, terwijl dit helemaal niet zo is. Ook jij en ik hebben hulp nodig.
Het beste advies wat ik je kan bieden, is proberen een toekomstvisie voor jezelf op te zetten. Je leeft echt alleen maar voor de eerste jaren van je leven bij je ouders, je hebt namelijk daarna nog een heel leven voor je waar je op jezelf kan wonen en je eigen tijd kan inrichten. Het beste is om even met jouw mentor te praten over je situatie thuis en waarmee hij of zij jou kan helpen. Als jij je thuis niet fijn voelt, kan je bijvoorbeeld wat langer op school studeren, of in de bibliotheek. Je zou meer hulp kunnen vragen van je docenten of kijken of je even met je vrienden kan praten over hoe jij je voelt en of zij jouw ervaringen delen. Na de middelbare school kan jij hopelijk een studie kiezen die je leuk vindt, die je ook meer zal motiveren om je schoolwerk te maken.
Als jij nu je leven opgeeft, geef je ook alle mooie momenten op. Je houdt overduidelijk veel van je moeder, dit laat alleen maar zien dat er ook nog wat moois is in jouw leven. Je liefde met je moeder en de relatie van je ouders zal niet altijd even fijn zijn. Ik kan me er wat bij voorstellen, maar omdat ik altijd één ouder heb gehad, zou ik je niet kunnen vertellen hoe je hiermee om moet gaan. Probeer vooral ook leuke dingen te zoeken om naast je schoolwerk te doen. Iedereen heeft balans nodig in zijn leven, en als je alleen schoolwerk doet, wordt dit balans heel snel scheef getrokken. Wees ook lief voor jezelf!
Ik wens jou en je moeder heel veel succes, gezelligheid en een mooi leven toe. Probeer je niet schuldig te voelen over haar situatie met je vader, want jij bent nog maar een kind. Jij kan daar simpelweg geen verandering in brengen, daar ben je nog te jong voor. Hoe hard je dit ook wil. Vergeet niet dat ook jij een steuntje nodig hebt, net zoals je moeder. Uiteindelijk komt het allemaal goed <3
Wow, je reactie heeft me echt geraakt. Dankjewel.
sorry dat jij in een soortgelijke situatie zit/zat.
Mijn ouders verwachten inderdaad dat ik heel zelfstandig ben, dat ben ik opzich ook. Maar ik heb de afgelopen jaren denk ik wat mentale problemen ‘opgebouwd’ waardoor ik het nu moeilijk vind om voor mezelf te zorgen, laat staan ook nog voor mijn ouders en broer. Mijn moeder is vaak ziek en mijn vader en broer kunnen niet voor zichzelf zorgen dus dan neem ik die taak op me maar ik kan dat niet aan.
ik heb voor school nooit hulp nodig gehad, dat was altijd al soort van mn ‘escape’. Ik heb periodes gehad waarin ik het echt fijner vond op school te zijn en enorm opzag tegen vakanties en het weekend. De lockdown heeft zeker niet bijgedragen aan een betere sfeer in huis. Maar omdat het nu dus ook niet zo goed op school gaat ga ik er steeds meer tegen op zien om überhaupt naar school te gaan. Ik vind het niet leuk meer. Ik voel me op school niet echt prettig en thuis ook niet maar dat zijn eigenlijk de enige plekken waar ik kom dus dat is een beetje lastig..
maar het zal inderdaad uiteindelijk vast wel weer goed komen:)
nogmaals dank voor je reactie!! <3
Geen probleem hoor! Ik snap volledig wat je bedoelt, ik voel me namelijk precies zo. Bij mij thuis is het niet fijn, school was voor mij altijd de uitweg. Ik heb dezelfde problemen die ervoor zorgen waardoor ik het lastig vond om ook echt naar iemand toe te stappen voor hulp, of om hieraan te werken. Hierdoor zijn de problemen bij mij zo hoog opgelopen, dat ik het ook een tijdje niet meer zag zitten. Ik heb enorm veel ruzie met mijn moeder en doordat ik snel gefrustreerd raak, loopt het vaak uit de hand. Daarbij heeft mijn moeder het vaak lastig, waardoor zij op mijn schouder leunde of rekende op mijn hulp. De lockdown was voor mij echt een hel en heeft de situatie thuis enkel verslechterd.
Wat mij uiteindelijk heeft geholpen, is vooral met mijn (online) vrienden praten over mijn situatie thuis, zodat ik er een koel hoofd bij kon houden. Door hun kon ik inzien dat het niet mijn schuld was en dat het oké was om er niet alleen voor te staan. Problemen met je ouders zijn nóóit jouw schuld. Dat jij voor hen moet zorgen, is enorm oneerlijk. Ik moet ook altijd dingen thuis doen, die mijn broertje niet hoeft te doen. Toch ben ik de enige die om mijn hoofd geslingerd krijg dat ik 'nooit wat doe', ondanks het feit dat ik al lang met het idee kamp dat ik misschien adhd o.i.d. heb en heel erg mijn best doe. Dat dit oneerlijk is, is misschien zo, maar we kunnen er niks aan doen. Ik weet niet hoe oud je bent, maar misschien kan je af en toe in de stad ergens gaan zitten met je vrienden om te studeren(als je dit lukt). Zo combineer je het niet thuis zijn met je studie, maar hou je ook een beetje je sociale contacten op. Dit kan soms lastig zijn als je zoveel verantwoordelijkheden hebt. Mijn favoriete plekje is de Yoghurt barn, waar ik met een vriendin vaak ga zitten om nog te studeren. Je kan bijvoorbeeld ook wat te drinken halen bij de starbucks en daar zitten.
Mensen zoals jij en ik voelen zich vaak alleen. Dit ben je nooit, onthoud dat! Er zijn zoveel mensen die er voor jou willen zijn, zelfs als je denkt dat dit niet zo is. xx
-Het bericht is aangepast door De Kindertelefoon-
Ik heb een comment geplaatst, maar die moet gecheckt worden door een moderator. Ik hoop dat er niks raars in staat volgens hun, want ik heb een goede tien minuten getypt. Ik ga zo wel slapen, dus als je niks meer van me hoort, ben ik er morgen weer. Alvast welterusten!!
