Hoi, het gaat niet zo goed met me. Thuis heb ik bijna altijd ruzie. Ook accepteren ze me niet zoals ik ben (geen jongen en geen meisje, ik haat labels). Op school voel ik me niet veilig. Heb de laatste tijd veel last van trauma flashbacks en heel vaak paniek aanvallen. De laatste tijd ook vaak tot het niveau dat ik weg moet van alles, maar niet meer kan bewegen, heel erg tril, moet huilen en dood wil. Nu ook tijdens de lessen op school kan ik niet meer normaal functioneren. Ik zie een bus buiten rijden en in gedachten spring ik ervoor.
Docenten merken nu dat er wat gaande is, maar ik kan niet met ze praten. Ik blokkeer volledig als ik over mezelf moet praten. En nu kom ik ook steeds mensen tegen van de basisscholen, waar ik continue gepest ben. Dat is enorm triggerend. En ook moet ik nu de hele tijd dingen van mezelf, over bepaalde lijnen heen fietsen of juist niet en heb daardoor paar keer bijna een ongeluk gehad. Maar overal zie ik ook kansen om er niet meer te zijn en ik lijk wel alleen daar nog aan te denken / aandacht voor te hebben.
En ik haat mn lichaam en eet nauwelijks nog en ben nu ook weer begonnen met bewust braken. Ik krijg hulp, 1 keer per week 45 minuten praten. Maar het gaat ook best vaak niet door en ik hou het gewoon niet meer vol. Ze weet wel enigszins wat er speelt, maar er lijkt niks te veranderen. Ik voel me alleen maar slechter en zij lijkt het nauwelijks te merken. Mn pols zit ook vol met krassen en ben bang dat mensen dat gaan zien, terwijl ik ergens zo graag wil dat iemand ziet hoe slecht het met me gaat, wil ik het ook niet.
Ik kom er niet meer uit, alleen in ieder geval niet, maar überhaupt betwijfel ik dat. Ik wil gewoon dat iemand me ziet en er voor me is als ik iemand nodig heb. Ik heb nu gelukkig eindelijk 1 hele goede vriendin. Maar ik wil haar niet continue belasten, ze is ook maar een kind. Maar met een docent oid praten voelt heel random en ben bang dat zij dan mijn ouders gaan bellen omdat ze denken dat ik een poging ga doen. Maar als ik een poging doe dan weet ik vrij zeker dat ik dat niet meer overleef. Daar zorg ik dan voor. Heb redelijk wat waterdichte mogelijkheden bedacht. Daarom doe ik het ook niet heel snel. Het zou het laatste zijn wat ik zou doen. Maar ik kan gewoon niet meer door zo, ik wil niet meer thuis zijn, maar ze mishandelen met ook niet fysiek ofzo dus er is geen reden waarom ik uit huis zou moeten. Ze doen veel uit liefde ook al doet alles enorm pijn en maken ze hele nare opmerkingen. Ik weet gewoon echt niet meer wat er nog mogelijk is. Ik zie eigenlijk geen andere uitweg meer.
alsjeblieft, iemand 
