Ik heb iets heel stoms en doms gedaan en zit hier al een tijdje mee, aangezien ik me hier heel over schuldig voel.  Ik weet niet echt wat ik verwacht door dit te delen, ik wil het eigenlijk gewoon kwijt.

Oké, hier is dus de situatie:

iedereen weet nu wel van de ai-gekte. Ik ben hier in meegegaan. Laatst ontdekte ik een ai die kleding magisch weg kon photoshoppen. Ik heb toen iets erg doms gedaan, ik heb een foto van een vrouwelijke kennis gepakt en die daarin gedaan. Ik was impulsief en dacht en niet echt bij na. Zo’n vijf minuten later besefte me ik hoe dom ik was en heb alles snel verwijderd.  
 

Een maand later ofzo, heb ik dit opnieuw gedaan met een andere AI. Ik heb werkelijk geen idee waarom. Deze keer was het iemand die ik alleen maar via via kende.  Dus nog nooit had ontmoet. Opnieuw weer na 5 minuten alles in paniek verwijderd.

Ik heb het niet echt gedaan uit geilheid, beide keren was ik impulsief en wilde kijken of de ai werkte. Maar toch had ik ergens de neiging het te doen bij mensen die geen consent hiervoor gegeven hebben, ik weet echt niet waarom ik dat deed.  Ik wil wel bijvoegen dat de foto’s natuurlijk heel onrealistisch waren, maar dat betekent eigenlijk niks, het is nog steeds slecht wat ik heb gedaan.

het gene wat mij vooral verward is dat ik het twee keer heb gedaan, als je het een keer doet kan je het nog afschrijven aan een super domme impulsieve actie, maar waarom deed ik het nou twee keer?
 

Ik weet dat wat ik heb gedaan illegaal is en dat ik er heel erg mee in de problemen kan komen. Maar ik voel me ook heel schuldig naar de twee kennissen, ik heb hun privacy geschonden en als de foto’s publiekelijk waren geworden was hun sociale leven vernietigd.

ik weet niet echt wat ik moet doen, onderhand is het al 2 maanden geleden ofzo. Ik kan niet mijn excuses aanbieden, ze weten niet eens dat dit is gebeurt en ik ken zo eigenlijk ook helemaal goed. En stomgezegd: mijn sociale leven zou vernietigd worden als dit publiekelijk werd, ik voel me schuldig, maar vind niet dat dit moet gebeuren. Ik durf ook niet naar mijn ouders te gaan, ookal is dit misschien de beste keuze. Ze zouden me waarschijnlijk helpen en zeggen wat ik zou moeten doen. Maar ik ben bang dat hun beeld van mij zal veranderen en ik schaam me gewoon heel erg. Ik ben ook bang dat ze gaan zeggen dat ik mijn excuses moet aanbieden, en hoe graag ik dat ook wil zal ik dat echt nooit van mijn leven doen. Ik heb ook de irrationele angst dat dit toch publiekelijk wordt en dat de foto’s op de een of andere manier geleaked worden. 
 

op dit moment heb ik de mentaliteit dat ik dit meeneem naar het graf of naar de psycholoog als ik volwassen ben. Niemand is beschadigd door mijn actie, dus niemand hoeft het ook te weten. Ik gebruik  de paranoïde angst eigenlijk nu als een soort straf. 

hebben jullie misschien een idee wat ik moet doen? 

PS: ik denk dat het vanzelfsprekend is dat ik dit nooit meer ga doen. Zelfs als ik geen morele grenzen had, is het de ellende niet waard…

PS 2: ik hoop dat jullie beeld van mij niet te veel veranderd, dit is echt heel abnormaal gedrag van mij. Daarom schrok ik er ook zo van. Eigenlijk is dit de reden dat ik een account heb gemaakt, kijk maar naar mijn eerste post… ik heb toen de schuld gegeven aan porno, dat ik daardoor immuun ben geworden ofzo en zo de grenzen heb overschreden.