En ik vind het zo moeilijk. Ik denk heel vaak aan alle herinneringen met de persoon en deze persoon zelf en dat geeft mij een heel fijn gevoel, maar tegelijkertijd ga ik deze persoon daardoor extra missen. Daarom vind ik het lastig hoe ik ermee om moet gaan. Moet ik blijven denken aan de persoon en de herinneringen? En af en toe blijven schrijven in mijn dagboek over de herinneringen en de persoon? Of kan ik beter proberen zoveel mogelijk te vergeten, zodat het missen misschien minder erg wordt?

Ik wil je mijn verhaal best vertellen wanneer je dat wilt horen.

ik snap je precies. Maar geloof me je kunt het niet uit je hoofd zetten, ik heb het geprobeerd. Je denkt er constant aan en de tranen komen weer naar boven.

Ik zelf zit in dubio, hij heeft me in de steek gelaten en ik weet niet of ik hem kan vergeven. Maar een ding weet ik zeker. Ik kan hem ook niet vergeten.

je schrijft dat je dat persoon mist. In welke zin? Is er nog hoop dat er ooit nog iets komt of is het persoon bijvoorbeeld overleden?

*sorry ik vind het rot om te vragen maar dan kan ik je beter helpen💖*

groetjes anoniem..❤️❤️