Hoi allemaal,
Ik moet even m’n verhaal kwijt, en ik loop daarbij ook rond met een aantal vragen. Maar omdat ik het lastig vind om het met iemand anders te bespreken, leek het me een fijner idee om het zo te doen. Dus in ieder geval heel erg bedankt voor het lezen hiervan, het betekent veel voor me :)
Ik heb nu twee maanden een relatie met iemand die niet lekker in zijn vel zit. Hij is ontzettend lief, gevoelig en zorgzaam, maar hij denkt erg negatief over zichzelf en hij ziet maar niet in hoe leuk hij is. Daarnaast heeft hij best een nare jeugd gehad wat hij naar mijn idee nog moet verwerken. Hij voelt zich mede daarom nu al maanden erg somber, zelfs zo erg dat hij al meerdere keren heeft gezegd dat hij het allemaal niet meer aankan. Hij zegt vaak ook dat hij denkt dat niemand hem zal missen, dat hij alles verpest en dat iedereen beter af is als hij er niet meer zou zijn.
Daarnaast krijg ik soms ook het idee dat hij niet goed meer voor zichzelf zorgt. Hij is veel minder voorzichtig in het verkeer dan eerst, hij eet en drinkt weinig en vaak ongezond en hij slaapt ook weinig.
Mijn vraag is vooral wat ik het beste voor hem kan doen. Ik krijg heel sterk het gevoel dat ik niet niks kan doen, al blijft hij zelf maar zeggen dat het niet nodig is omdat het in een paar weken wel weg zal gaan. Hij wil dus geen hulp, en het liefst wil hij dat ik het verder met niemand deel. Maar ik maak me vaak zorgen en ik ben bang dat ik er heel veel spijt van ga krijgen als ik nu niets doe.
Dus wat zouden jullie doen? Moet hij het op zijn eigen manier doen of moet ik het toch met iemand delen, al wil hij het zelf niet? Mijn plan was om het bij mijn mentor aan te geven, als ik het al zou doen. Wat zou ik verder nog kunnen doen? Hoe kan ik hem zelf het beste helpen?
De laatste weken zijn ook wel pittig voor mij geweest. De angst om iemand te verliezen aan zelfmoord is voor mij niet iets wat ik voor het eerst meemaak, en dat maakt het soms extra lastig. Ik wil het niet allemaal naar me toe trekken, maar ik merk wel dat het veel van me eist om er altijd voor hem te kunnen zijn. Ik pieker veel, ik voel me vaak ook verdrietig en ik ben vooral heel moe. Hoe kan ik er voor hem zijn zonder dat ik me er zelf zo rot door ga voelen?
Nogmaals bedankt voor het lezen en ik hoop dat jullie me kunnen helpen hiermee
