Ik herken mezelf heel erg in jouw verhaal (ik ben ook van rond jouw leeftijd)
Veel van de dingen die je benoemd gelden ook voor mij en heb ik ook meegemaakt/maak ik nu mee. Ik weet van veel dingen ook niet hoe ik het moet aanpakken en ik heb er nog steeds erg veel last van maar ik kan je tenminste helpen met de dingen die ik misschien wel weet. Dus je kunt me altijd vragen stellen ofzo als je daar behoefte aan hebt ik kijk redelijk vaak op dit forum. Maar dus los van dat. Hier zijn een paar misschien heel dom klinkende dingen waar je waarschijnlijk niets aan hebt maar misschien ook wel (i hope so)
1 Zoek afleiding: probeer nieuwe dingen uit zoek nieuwe hobby's bestudeer dingen waar je in geïnteresseerd bent ga dingen doen met vrienden of familie blijf bezig. Ik weet hoe moeilijk dat het soms kan zijn om niet toe te geven aan die negatieve gevoelens maar daardoor kom je niet verder. Daardoor val je alleen maar harder naar beneden. Blijf proberen en zoek geluk in de kleine dingen.
2 Probeer er niet teveel over na te denken: ik ben zelf overgevoelig en heb net als jij ook een angststoornis en heb al heel lang last van depressies. Maar ik heb geleerd dat erover klagen en huilen niet helpt hoe graag je ook toe wil geven aan de gevoelens hoe graag je ook uit wil vogelen wat de makkelijkste snelste en minst pijnvolle manier is om aan je eind te komen. Probeer het niet te doen. Blijf in controle over jezelf.
3 Als je er behoefte over hebt praat met mensen die jou en jouw gevoelens zullen begrijpen ( als je die misschien zo 123 niet weet is dit forum al een goede plek :))
4 Bewust zijn en negatieve gedachten doorbreken: Negatieve gedachten overheersen als je depressief bent. Je hebt steeds een kritische stem in je hoofd en/of je blijft maar piekeren. Door te oefenen om negatieve gedachten om te buigen, word je je bewuster van je negatieve gedachten en kun je ‘trucjes’ inzetten zoals ‘stop’ zeggen om het gepieker te doorbreken.
5 Beweeg: sluit jezelf niet op in je kamer en blijf niet de hele dag in bed liggen. Vooral in corona tijd is dit nu heel lastig en ik geef toe dat het mij ook vaak zat niet lukt. Maar ik probeer wel om toch elke dag een rondje te lopen of te fietsen. mn workout te doen. of met vrienden af te spreken om iets actiefs te gaan doen. van stil zitten word je alleen maar ongelukkig.
6 Slaap: zorg voor een steady slaappartroon. Niet elke dag om 2 uur s'nachts naar bed, of nog tot 4 uur op je telefoon zitten in bed. slaap is enorm belangrijk voor je gezondheid en je gemoedstoestand. ik ga elke avond tussen 10 en 11 naar bed en sta om 7 uur op. Ik merk dat ik het vooral erg belangrijk is om op tijd op te staan anders word je zo duf.
7 Zorg goed voor jezelf. Houd van jezelf. hoe kut je jezelf ook vind. of weet in ieder geval dat er mensen zijn die WEL van je houden.
nu ik dit zo na zit te lezen besef ik wat n ongelofelijke hypocriet ik toch ook ben hahahaha :))
ik hoop dat je er iets aan hebt gehad en zo niet. tja….. i tried ¯\_(ツ)_/¯
succes en if you wanna talk im here...
Hey RoosSterre,
Wat naar dat je je zo voelt! Ik snap je helemaal. Zelf heb ik ook dat ik niet lekker in m'n vel zit (en volgens mij ook een angststoornis heb). Ik ben hiermee naar de huisarts gegaan. Ik heb nu een aantal gesprekken gehad met de poh-ggz, dit is een psycholoog die de huisartsenpraktijk ondersteund en je door kan verwijzen. Aangezien je ouder bent dan 16 hebben ze zwijgplicht en mogen ze dus ook niet zomaar iets doorgeven aan je ouders zonder dat jij dit wilt.
Over wanneer je nou hulp nodig hebt: tja goeie vraag. Maar ik denk dat als je zelf door hebt dat het niet zo lekker gaat allemaal. Het verstandig is om met iemand te gaan praten. Dit hoeft niet perse de huisarts te zijn, praten met een goeie vriend/vriendin, een ouder of een mentor kan ook al heel erg opluchten.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
~BlueWolf
Hey RoosSterre,
“Wanneer weet je nou of je hulp nodig hebt en hoe ga je dan te werk. Ik kan het niet zo 123 op tafel leggen. En stel je voor ik ga naar de huisarts in wat voor proces kom je dan terecht. Wat voor hulp word er geboden enzovoort.”
Je hebt hulp nodig of je kunt hulp zoeken als je daar aan toe bent, als je daar behoefte aan hebt en ervoor openstaat. Het is niet zo dat je perse heel diep gezakt moet zijn of wat meegemaakt moet hebben om hulp te zoeken. Vaak is dat wel een extra duw in de rug. Maar als jij je goed voelt en ergens graag hulp bij wilt kun je dat altijd met de huisarts bespreken. Dus ik denk dat je zelf weet of voelt dat je hulp nodig hebt. Dat hoeft natuurlijk niet altijd zo te zijn, maar dan heb je weer andere situaties.
Je kunt altijd een vrijblijvend gesprek bij de huisarts aanvragen. Waarschijnlijk moet je naar de praktijk belen en krijg je een assistente aan de lijn. Die vraagt je waarom je een afspraak wilt maken, maar als jij dat liever privè houdt, kun je dat gewoon aangeven. Dan zeg je dat bespreek ik liever met dehuisarts zelf. Bij de huisarts kun je vertellen waarvoor je komt en waar je mee zit. De huisarts zal nog vragen stellen om de situatie voor hem/haar duidelijk te krijgen en jou het beste te kunnen helpen.
Afhankelijk van je ‘klachten’ en de ernst van je klachten beslist de huisarts met jouw samen wat verstandig is om te doen. Misschien raadt de huisarts je aan om een aantal gesprekken te voeren met de POH-GGZ, dat is een praktijkondersteuner. Misschien zegt de huisarts dat hij je doorverwijst naar een psycholoog of een psychiater. Dat kunnen wij je nu niet vertellen. Dat kun je het beste gewoon met de huisarts bespreken.
Het beste kun je naar de huisarts gaan of misschien tegenwoordig wel een online afspraak hebben en dan even met je huisarts dit overleggen en bespreken. Succes, je kunt het altijd eens proberen en een kans geven. Een gesprek is vrijblijvend, je zit nergens aan vast.
Groetjes,
Simply Me
