Heey Allemaal,

Ik zou nog een topic aanmaken waarbij ik kort uit zou leggen wat mijn probleem was. Zodat de andere topics die ooit zullen volgen beter te begrijpen zijn.

Laten we beginnen bij het begin. Mijn naam is Future. Ik heb last van ernstige suïcide gedachten. Die zijn ongeveer 2 jaar geleden begonnen doordat ik geen zin meer had in school. Ik zit op het MBO, en ga (hopelijk) in September beginnen met me laatste jaar op het MBO. Het eerste jaar hier was ontzettend makkelijk. Ik hoefde niks te leren en hoefde zelfs niet eens echt in een les te zitten omdat het zo simpel was. Ik haalde voor elk vak gemiddeld een 9 of 10. Ik ging wel altijd de hele dag naar school ondanks dat ik wist dat het dus niet perse hoefde. Het 2e leerjaar ging het al een stuk minder. Niet de vakken ofzo, want dat was MBO niv.2. Dat was ook weer zo makkelijk. Ik skipte in het 1e jaar geen 1 keer. het 2e leerjaar kwam ik erachter dat skippen eigenlijk best makkelijk was en dat je er geen problemen mee kreeg. Dus voor hele makkelijke lessen zoals administratie en Engels. Ging ik hooguit 1x in de week erna toe. Ik haalde het allemaal weer mooi met 8/9 gemiddeld. Alleen in het 2e leerjaar zat ik in een andere klas waar mensen mij maar niks vonden. Ik had andere ideeën. Ik geloofde in een ander geloof dan de meeste mensen ( Ja. Ik geloof wel ergens in). Ik had interesse in dat geloof en dat uitte ik in de groepsapp en op school zelf. Zo zei ik dat er een zwartboek is in die kerk waar je iemands naam in kon schrijven. En ik zag dat een naam van 1 van me klasgenoten daar ook in stond. Dus ik zei tegen diegene toen van jouw naam staat er ook in.

Had ik dat maar nooit gezegd. De hele klas begon zich tegen mij te keren. Elke les vroegen ze weer wat ik had gedaan, en of ik weer iemands naam erin had geschreven, maar ik heb er nooit wat in geschreven, omdat dat niet oké is. Maar ja dat geloofde zei dus niet. Ik werd uitgescholden over van alles en nog wat. Tiefus kind, kk kind, staatsmongool, ik hoop dat jij snel dood gaat, etc. Daarnaast word ik elke dag wel bedreigt op social media, als ik op school rond loop hoor ik zowat iedereen me naam zeggen, en dan van hij is een... Hij spoort niet. Ik heb me nummer sinds dat moment al 8x moeten veranderen. Ik wordt 's nachts gebeld. Ik krijg elke dag bijna 70 telefoontjes. En ik luister me voicemail niet meer, want daar wordt hele erge dingen in gezegd. Van ik wacht je op, op school, Ik wil jouw nooit meer zien op onze school kk mongool, laat ik jou nooit tegen komen of ik sla je in elkaar. Ik kom nergens aan het werk, omdat iedereen tegen zijn werkgever zegt dat je Future nooit moet aannemen omdat hij gestoord is.


In het 3e jaar had ik een stage plek gevonden in België in Gent. Ik moest zelf een appartement regelen, en daarbij het eten drinken zelf verzorgen. In mijn eigen buurt hoefde ik dus niet te rekenen op een plek. Gelukkig hebben we het niet heel slecht. Dus was het niet heel erg dat ik naar België toe moest. De mensen waren fantastisch daar. Iedereen mocht mij, en ze vroegen zich wel af waarom ik voor België had gekozen, maar ik zei van dat ik hier kennis had (dat niet zo is). De bedrijfsleiders waren heel erg blij met mij en vroegen zelfs of ik naar het MBO bij hun verder wou komen werken. En hier denk ik dan over na omdat te doen.

Anyway. In november de 19e moest ik weer naar school. Na 3 hele leuke maanden kom je weer terug op school. Ik dacht van dit jaar hou ik me mond over waar ik geloof en me interesse daarin. Ik wou letterlijk opnieuw beginnen. Maar al snel kwam ik erachter dat ze nog niet waren vergeten wie ik was. Op het station in mijn stad werd meteen al weer gezegd daar heb je Future weer die smerige gek. Ik dacht ach 1 iemand komt vast goed. Ik wou positief blijven. Op de 2e station waren er meer mensen (dat is een druk station) en veel jongeren keken me aan of ik een vieze zwerver was. En ik stapte in de trein die naar me school zou gaan. En dan zoek je een plekje die vrij is, en dan moet je dus langs die mensen lopen. Vele mensen zeiden al van oh dat is Future die kk joch. Sommigen lieten me expres vallen en andere duwde me. Op school aangekomen begon pas het echte feest. Een paar jongeren stonden me al op te wachten op het station een groep van 8 jongeren. Ze trokken me uit de trein en duwde me vervolgens naar de trap. Daar werd ik naar beneden geduwd. Met een opengehaalde broek en een kapotte t- shirt, en schaafwonden werd ik verder geduwd naar school toe. Daar werd ik meegenomen naar de parkeergarage (waar je scooters en fietsen in kan zetten. Daar wachten nog meer mensen op mij. Ook een aantal mensen uit me eigen klas. Ik werd in me buik gestompt en vervolgens in elkaar getrapt. Als ik ook maar iets zij over wat er was gebeurd dan zou het iedere dag zo gaan. In de klas was er niemand die ook maar iets zei ervan. Ik kan op 1 of andere manier nooit huilen. Kon ik dat maar want dan had ik keihard gehuild. Ik was de eerste les heel stil. Ik durfde niet naar de wc te gaan, of om hulp te vragen. Toen de les voorbij was bleef ik net zolang zitten tot dat ik zeker wist dat iedereen weg was. In de pauze werd er eten naar me gegooid, of papiertjes, pennen, drinken, van alles. Elke les hoorde ik mensen zeggen staatsmongool, ik ga je vermoorden, dikzak, kkr dit en dat, elke les werd er met pennen in mijn rug geprikt en met boeken in mijn gezicht.

Misschien vraag je je af waar de leraren waren? Die waren er wel, maar die zagen alles alsof het maar een geintje was. Ja ze zagen me wel met kleerscheuren in de klas en bloed op me benen en armen en de blauwe plekken, maar Future was dan gewoon struikelt. Nee er was niks aan de hand met hem. Geen 1 leraar die vroeg hoe het met me ging en hoe het kwam dat ik onder de blauwe plekken zat.

Uiteindelijk heb ik het met me mentor erover gehad dat ik het niet meer wou. En later ben ik gewoon gestopt. Ik was op. Het is niet voorbij. Zeker niet. elke dag krijg ik berichtjes, mailtjes, telefoontjes over wat voor iemand ik was. Het was uiteindelijk letterlijk Future= Monster/ staatsmongool. Ik ben verschillende keren opgenomen geweest dit jaar en heb meerdere pogingen gedaan. Het ging iets beter, maar ik stortte weer helemaal in. Nu durf ik gewoon niet meer naar school ik ben bang voor alles en iedereen.

Ik was van plan om opnieuw te beginnen. Daarom wou ik deze topic niet aanmaken. Omdat het dan weer over slecht gaat. Ik wou de positieve kant laten zien laten zien dat ik ook een positieve kant heb, maar dat is mislukt. Zoals de titel al zegt I tried, but I failed

^
Future