Hallo ik ben een meisje van 16 jaar. En het komt erop neer dat mijn leven een mess is op dit moment.
Allereerst zal ik even iets over mezelf te vertellen. Ik kom over als een erg vrolijk meisje, die veel lacht, andere graag helpt, erg open is, veel praat, erg sociaal is en het beste leven van de wereld heeft. Dit is hoe ik over kom, terwijl ik me de laatste tijd heel slecht voel. Ik denk dat ik misschien depressief wordt.
Ik ben heel erg onzeker, vind dat ik te dik ben (terwijl ik best slank ben), leef heel ongezond, heb een zwaar verleden (veel nare dingen meegemaakt en maak nog steeds mee), heb een lastige thuissituatie en wat betreft mijn gevoelens ben ik alles behalve open.
Alles en iedereen om me heen is negatief. Alles om me heen stort als het ware in en ik doe er alles aan om mezelf staande te houden. Al ben ik boos of verdrietig, ik antwoord altijd met ja het gaat goed en heb altijd een lach op me gezicht. Terwijl ik van binnen langzaam kapot ga.
Ik denk erg veel na over wat mensen van me vinden. Ik praat veel, maar ik vind het heel moeilijk om bevriend te raken met mensen. Als mensen me vragen of ik wil afspreken bedenk ik 100 smoesjes zodat ik niet hoef te gaan. Terwijl ik het haat om alleen te zijn. Later zie ik dat mensen gezellig ergens zijn en dan vraag ik me af waarom ik geen vrienden heb, waarom ik alleen de hele dag in bed lig, terwijl ik het allemaal zelf veroorzaak. Ik duw iedereen van me af en ik weet niet waarom. Ook laat ik iedereen over me heen lopen, ik ben zwak. Ik heb ook faalangst en vind dit erg vervelend. Ik voel me heel alleen en depri.
Zoals ik al heb verteld gaat het thuis erg slecht. Ik wordt veel gemanipuleerd en gechanteerd. Ik woon met een narcist.
Ik ben alleen, mijn thuissituatie is vreselijk, niemand is tevreden met me, ik leef heel erg ongezond en ben daarom vaak ziek, ik zet andere mensen altijd boven mezelf en ga hier zelf vaak aan onder, ik leef in een chaos en ben zelf ook een chaos. Ik zit elke dag wel even in een dip en besef hoe slecht mijn leven is. Soms heb ik er gewoon geen zin meer in. Het voelt alsof ik langzaam verdrink!
Wat moet ik doen om er weer boven op te komen? Ik weet het namelijk allemaal echt even niet meer. Ik vind het de laatste tijd steeds moeilijk om te blijven doen alsof alles goed gaat.
Mijn leven is een MESS!
*Sorry voor dit lange bericht maar ik moest het even kwijt.
Bladzijde 1 / 1
Hey,
Goed dat je je verhaal deelt en dat moet je vooral blijven doen. Zou je het fijn vinden om meer over je thuissituatie te praten op dit forum of met de Kindertelefoon door te chatten of te bellen?
Omdat je bang bent dat je depressief bent, kun je ook contact opnemen 113. Daar kun je anoniem mee chatten net als bij de Kindertelefoon en zij kunnen je doorverwijzen naar bijvoorbeeld een psycholoog. Je kunt ook chatten met de Kindertelefoon via meer hulp Dan kun je actief doorverwezen worden voor je problemen. Als je thuis last hebt van een lelijke thuissituatie kun je kijken op Veilig Thuis.
Mijn advies is om een dagboekje bij te houden of op dit forum regelmatig updates te geven zodat je je hart regelmatig lucht. Dat kan ook door je gedachten te tekenen of te schilderen o.i.d. Dichten of fotograferen mag ook. Doe waar jij je fijn bij vindt en deel je gedachten zoals jij het wil. Als je je gedachten opschrijft deel je ze met jezelf als het ware en komt het binnen. Zo accepteer je wat er speelt. Zoek je juist afleiding, doe dan dingen zoals spelletjes spelen, wandelen of fietsen. Ga vaak met vriendinnen om om aan andere dingen te denken.
Als je wil afspreken, stel ik voor dat je gewoon eens een keer meegaat. Het is logisch dat je onzeker bent omdat je een puber bent.
Groetjes,
Geen_Naam
Goed dat je je verhaal deelt en dat moet je vooral blijven doen. Zou je het fijn vinden om meer over je thuissituatie te praten op dit forum of met de Kindertelefoon door te chatten of te bellen?
Omdat je bang bent dat je depressief bent, kun je ook contact opnemen 113. Daar kun je anoniem mee chatten net als bij de Kindertelefoon en zij kunnen je doorverwijzen naar bijvoorbeeld een psycholoog. Je kunt ook chatten met de Kindertelefoon via meer hulp Dan kun je actief doorverwezen worden voor je problemen. Als je thuis last hebt van een lelijke thuissituatie kun je kijken op Veilig Thuis.
Mijn advies is om een dagboekje bij te houden of op dit forum regelmatig updates te geven zodat je je hart regelmatig lucht. Dat kan ook door je gedachten te tekenen of te schilderen o.i.d. Dichten of fotograferen mag ook. Doe waar jij je fijn bij vindt en deel je gedachten zoals jij het wil. Als je je gedachten opschrijft deel je ze met jezelf als het ware en komt het binnen. Zo accepteer je wat er speelt. Zoek je juist afleiding, doe dan dingen zoals spelletjes spelen, wandelen of fietsen. Ga vaak met vriendinnen om om aan andere dingen te denken.
Als je wil afspreken, stel ik voor dat je gewoon eens een keer meegaat. Het is logisch dat je onzeker bent omdat je een puber bent.
Groetjes,
Geen_Naam
Goed dat je je verhaal deelt en dat moet je vooral blijven doen. Zou je het fijn vinden om meer over je thuissituatie te praten op dit forum of met de Kindertelefoon door te chatten of te bellen?
Dit is mijn eerste forum en ik heb nog nooit met de kindertelefoon gebeld. Wel vond ik het even fijn om mijn verhaal te delen. Gelukkig is het anoniem.
Omdat je bang bent dat je depressief bent, kun je ook contact opnemen 113. Daar kun je anoniem mee chatten net als bij de Kindertelefoon en zij kunnen je doorverwijzen naar bijvoorbeeld een psycholoog. Je kunt ook chatten met de Kindertelefoon via meer hulp Dan kun je actief doorverwezen worden voor je problemen. Als je thuis last hebt van een lelijke thuissituatie kun je kijken op Veilig Thuis.
Het probleem is dat ik waarschijnlijk uit huis geplaatst zou worden als ik met veilig thuis zou praten. Dit wil ik ook niet.
Mijn advies is om een dagboekje bij te houden of op dit forum regelmatig updates te geven zodat je je hart regelmatig lucht. Dat kan ook door je gedachten te tekenen of te schilderen o.i.d. Dichten of fotograferen mag ook. Doe waar jij je fijn bij vindt en deel je gedachten zoals jij het wil. Als je je gedachten opschrijft deel je ze met jezelf als het ware en komt het binnen. Zo accepteer je wat er speelt. Zoek je juist afleiding, doe dan dingen zoals spelletjes spelen, wandelen of fietsen. Ga vaak met vriendinnen om om aan andere dingen te denken.
Als je wil afspreken, stel ik voor dat je gewoon eens een keer meegaat. Het is logisch dat je onzeker bent omdat je een puber bent.
Ik heb bij verschillende mensen met soortgelijke problemen de tip gezien om in een dagboek te schrijven. Hier ben ik sinds kort ook mee begonnen alleen het helpt niet heel erg, omdat ik voor mijn gevoel toch tegen niemand praat. Daarom probeer ik nu wat anders, namelijk dit forum.
Wat betreft het afspreken met vrienden... ik heb niet veel vrienden. Ik praat op school wel met veel mensen, maar ben met niemand echt close ofzo. Ik spreek soms wel met mensen af, maar als ik daarna weer thuis ben voel ik me zo alleen.
Groetjes,
Geen_Naam
In ieder geval heel erg bedankt voor je reactie. Ik waardeer het heel erg dat je mijn verhaal gelezen hebt.
Groetjes,
Anoniem16jaar
Ik herken mijzelf in het stuk van dat je iedereen over je heen laat lopen. Daar struggle ik ook heel erg mee. Ik durf niet voor mijzelf op te komen. Ik ben bang dat mensen het opeens raar vinden als ik opeens iets zeg. Ik klap ook helemaal dicht als ik voor mijzelf moet opkomen dus daar aan moet ik zelf ook nog aan werken. Ik denk dat het sowieso slim is om dit verhaal te delen met een vriendin. Dat is toch iets anders dan een dagboek. Je kan ook met je familie over je thuissituatie praten, als dat niet werkt zou ik als ik jou was naar je mentor gaan en het vertellen tegen hem/haar. Iedereen verdient het om in een veilige sfeer thuis te komen.
Heel erg bedankt voor je reactie! Ik ben ook bang dat mensen opkijken als ik er iets van zeg. Ik wil gewoon iedereen tevreden houden en doe vaak dingen voor anderen. Ook ben ik erg lief tegen anderen. Misschien lopen mensen over me heen, omdat ik te lief ben. Maar ik ben gewoon erg aardig van mezelf en ik wil niet gemeen overkomen ofzo.
Ik denk dat het sowieso slim is om dit verhaal te delen met een vriendin. Dat is toch iets anders dan een dagboek.
Naar een vriendin gaan is niet echt een optie. Ik ga wel met veel mensen om, maar ik laat niemand dichtbij komen. Dus ik heb niet hele goede banden ofzo. Ik kom ook altijd heel erg vrolijk over dus waarschijnlijk zullen ze het heel raar vinden.
Je kan ook met je familie over je thuissituatie praten, als dat niet werkt zou ik als ik jou was naar je mentor gaan en het vertellen tegen hem/haar. Iedereen verdient het om in een veilige sfeer thuis te komen.
Normaal praat ik niet over mijn thuissituatie, maar ik heb het voor de vakantie wel aan een docente verteld. (Zie mijn andere topic als je wilt) Alleen nu twijfel ik zoals gewoonlijk weer of dit wel een goede zet is geweest. Dus ik weet niet echt wat ik moet doen.
Je vriendinnen zullen het raar vinden, maar jullie vriendschap versterkt juist. Zo laat je zien dat jij ook een mens bent en niet altijd vrolijk bent. Je vriendinnen zullen je steunen.
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
