Hallo, ik ben een meisje van 15 jaar oud en 5 jaar geleden is mijn moeder overleden aan kanker. Sinds die gebeurtenis heb ik telkens een sterke drang om mensen te willen helpen als die hetzelfde meemaken (of hebben meegemaakt) als dat ik heb. Dit heb ik bij leeftijdsgenoten, maar ook bij volwassenen. Laat ik even een voorbeeld geven: Op mijn school is er een docent die ook op jonge leeftijd haar moeder is verloren. Nu heb ik een sterke drang om met haar te praten en/of ervaringen uit te wisselen. Als ik eenmaal bezig ben voelt het wel goed, maar zodra ik een halve dag later er over nadenk, voel ik mij echt een sukkel. Ik denk dan: "doe toch eens normaal, ze is volwassen en heeft jou hulp echt niet nodig, want je bent een kind!" Ik weet niet of dit bij meerdere mensen ook zo is. Zouden er misschien mensen willen reageren die hetzelfde hebben of weten hoe dit komt of waar dit vandaan komt?

Groetjes,

K. T.