Hoi,
ik ben een meisje van 13 jaar en heb nu al bijna 2 jaar last van depressieve gedachtes. Ik doe aan zelfbeschadiging, het laat me voelen dat ik leef (hoe raar het ook klinkt). Ik ga met buikpijn naar school en de enige vrienden die er echt voor me zijn ,zijn mijn internetvrienden, maar omdat ze zo ver weg wonen kunnen ze niet komen als ik ze nodig heb. Ik wil dat ik me weer fijn voel en dat mijn gedachtes weggaan. Het probleem is alleen dat ik geen hulp durf te zoeken, ik heb het idee dat het toch niet helpt of dat ze vinden dat ik mezelf aanstel, Verder zou ik ook niet weten waar ik hulp zou moeten zoeken. Iemand die hier ervaring mee heeft?
xx
Hulp zoeken
A
Reputatie 2
+9
Heey,
Het is al heel goed dat je hier opschrijft wat jou dwarszit.
Heb je al is met je ouders hierover gehad? Of met een mentor of leerkracht? Ik durf voor 100%zeker te zijn dat je ouders je wel willen helpen. Als je dit moeilijk vind kan je eerst praten met mensen die je wel dingen durft te vertellen.
Zo heb ik via me mentor contact gezocht met een psycholoog en die heeft me weer doorverwezen naar een therapeut.
Maar als je denkt dat je dit zelf kan oplossen, dan zit je wel fout! Hoelanger je dit opkropt in jezelf hoe moeilijker het wordt om open en eerlijk te zijn tegen iemand anders.
Misschien heb je nu wel zoiets van me mentor is oke maar ik ga niet zomaar even naar hem/ of haar toe en zeg van heey het gaat slecht met mij? Je kan dan vragen om een kort gesprekje. En in dat gesprek vertel je dat het niet goed gaat. Of je kan het laten opmerken door te laten zien dat het niet goed gaat.
Nou ja in iedergeval is het zeer verstandig als je met iemand het hierover hebt. En dan bedoel ik niet met mij of andere internet mensen maar mensen om je heen. De eerste stap moet je zelf zetten, de rest volgd vanzelf!
Sterkte!
Gr:Mr.S
Het is al heel goed dat je hier opschrijft wat jou dwarszit.
Heb je al is met je ouders hierover gehad? Of met een mentor of leerkracht? Ik durf voor 100%zeker te zijn dat je ouders je wel willen helpen. Als je dit moeilijk vind kan je eerst praten met mensen die je wel dingen durft te vertellen.
Zo heb ik via me mentor contact gezocht met een psycholoog en die heeft me weer doorverwezen naar een therapeut.
Maar als je denkt dat je dit zelf kan oplossen, dan zit je wel fout! Hoelanger je dit opkropt in jezelf hoe moeilijker het wordt om open en eerlijk te zijn tegen iemand anders.
Misschien heb je nu wel zoiets van me mentor is oke maar ik ga niet zomaar even naar hem/ of haar toe en zeg van heey het gaat slecht met mij? Je kan dan vragen om een kort gesprekje. En in dat gesprek vertel je dat het niet goed gaat. Of je kan het laten opmerken door te laten zien dat het niet goed gaat.
Nou ja in iedergeval is het zeer verstandig als je met iemand het hierover hebt. En dan bedoel ik niet met mij of andere internet mensen maar mensen om je heen. De eerste stap moet je zelf zetten, de rest volgd vanzelf!
Sterkte!
Gr:Mr.S
A
Heyy,
Ik voel me de laatste tijd ook erg k*t en snij mezelf soms... Ik heb het nog niet vertelt aan iemand omdat ik t idee heb dat ze me niet geloven/snappen. Maar ik ben wel van plan om het vanavond aan me moeder te vertellen (dat zeg ik al een paar dagen) Tis wel belangerijk dat je t aan iemand vertelt, misschien weet je wel een vriendin die dit ook heeft mee gemaakt daar zou je t aan kunnen vertellen of gwn aan een vriend of familie, Ze zullen je vast wel verder helpen.
Suc6
Xxx
Ik voel me de laatste tijd ook erg k*t en snij mezelf soms... Ik heb het nog niet vertelt aan iemand omdat ik t idee heb dat ze me niet geloven/snappen. Maar ik ben wel van plan om het vanavond aan me moeder te vertellen (dat zeg ik al een paar dagen) Tis wel belangerijk dat je t aan iemand vertelt, misschien weet je wel een vriendin die dit ook heeft mee gemaakt daar zou je t aan kunnen vertellen of gwn aan een vriend of familie, Ze zullen je vast wel verder helpen.
Suc6
Xxx
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
