De Kindertelefoon.nl

Hey,

Hoe ging het bij Sara?

Ben je blij met het feit dat je ouders hun gedrag niet hebben veranderd?

Gr. Pin

Hey!

Bij Sara was het wel oké. Ze gaan een gesprek plannen met mijn trajectbegeleidster, Sara, mijn ouders en mij. Het kan dan helaas wel pas na de vakantie plaatsvinden en dat vind ik heel vervelend.

Over de vakantie gesproken. Ik zie ergens wel gebeuren dat het deze vakantie weer misgaat. Zo dacht ik ook over de toetsweek en de week van de Romereis. Toen ben ik er gewoon ingegaan zonder voorzorgsmaatregelen te treffen. Nu is het alleen zo dat Fleur deze vakantie naar België gaat en Clay op bezoek komt en ik haar verder niet echt durf lastig te vallen. Moet ik er wat van zeggen, of niet? Dat ik me een beetje zorgen maak bedoel ik.

Weer terug naar Sara. Voor de rest hebben we het over Clay gehad en haar zwangerschap. Over onze relatie en of dit nou een professionele relatie is of niet (het is een mix, wat voor erg veel verwarring en onduidelijkheid zorgt, is de les van vandaag). Dus dat was aan de ene kant wel prettig, omdat er opeens een aantal kwartjes zijn gevallen, aan de andere kant ook wel jammer ofzo? Omdat het bij Clay dus eigenlijk ook een beetje fout gaat.

Ja, op zich ben ik wel blij dat mijn ouders zich niet anders gaan gedragen. Ik denk dat ik het best vervelend zou vinden als ze dat wel deden.

Groetjes,

Anoniempje

Hey,

Jammer dat het pas na de vakantie kan, maar wel top dat er een gesprek komt!

Ik denk dat het wel goed is om nu voorbereid je vakantie in te gaan. Ik weet niet met wie je dat het liefste zou willen bespreken, maar ik denk wel dat het belangrijk is om een plan te maken ja.

Je hebt het met Sara over Clay gehad. Heeft dat nog gevolgen voor jullie relatie (jouw relatie met Clay)?

Gr. 

Hey!

Ja, ik vind het ook jammer dat ik nog zo lang moet wachten (ik ben ongeduldig, I know). Ik vroeg aan mijn vader of ik weer met Rick mag praten na dat gesprek en toen antwoordde hij dat hij dat nog niet wist en toen vroeg ik door en zei hij: 'waarom maakt het je zo veel uit, jullie praten toch wel?'. Ja, die vond ik best gemeen, maar goed.

Ja, dat vraag ik me dus ook af, bij wie ik het moet aangeven.

Het heeft op zich niet echt gevolgen voor onze relatie, het betekent alleen dat ik haar deze vakantie dus ga vragen naar hoe zij onze relatie ziet om duidelijkheid te krijgen.

Ik heb vandaag trouwens mijn brief naar Hannah op de post gedaan! 

Groetjes,

Anoniempje

hey 

ik heb geen mailtjes gekregen dat hier gereageerd was dus dan maar ff snel terug lezen... 

heb je al voorzorgs maatregelen getroffen voor de vakantie? ik snap wel je zorgen over de vakantie. dat heb ik zelf ook... 

alvast veel plezier met Clay! 

en wat goed dat je een brief naar Hannah hebt terug gestuurt! 

groetjes blue 

Hey!

Nou, ik heb dus een planning gemaakt voor de vakantie. Voor de rest zou ik eigenlijk niet weten wat voor voorzorgsmaatregelen ik moet nemen?

Groetjes,

Anoniempje

hey

je hebt dus best een oke planning. 

beter dan ik haha. ik heb alleen maandag dinsdag en woensdag ochtend gepland. en voor de rest zie ik wat er gebeurd. 

wie je kan bellen als het niet goed gaat. 

groetjes blue

Lol, je vader weet eigenlijk dondersgoed dat jij en Rick met elkaar praten en toch verbiedt hij het… Raar.

Je hebt een brief voor Hannah op de post gedaan, yes. Zit ze nog steeds opgenomen?

Je hebt een planning voor de vakantie, maar heb je bv ook helder wie je wanneer kan bereiken als je met iemand moet praten? Heb je een lijstje met dingen die je kan doen om een crisis te voorkomen? Dat soort dingen zijn ook voorbereidingen.

Hey!

Ja, hij had (vorige week donderdag) gevraagd of ik nog contact met hem had en ik heb eerlijk antwoord gegeven. Hij was niet verbaasd en geloofde dat ik geen gesprekken met hem heb gehad. Ik snap zelf inderdaad ook niet waarom hij het wel verbiedt terwijl hij weet dat ik toch niet luister?

Ja, als het goed is zit ze nog steeds opgenomen. Het is wachten tot er plek is in een blijf van mijn lijf huis...

Wie ik kan bellen? Eh, niemand?

Ik denk dat ik deze vakantie voornamelijk op Clay moet rekenen, maar dat vind ik dus heel erg eng en zal ik dan ook niet doen. Misschien als ze woensdag is geweest dat ik er dan anders over denk, maar op het moment in ieder geval niet.

Fleur is op vakantie. Ik mag haar altijd appen, maar weet niet wanneer ze precies bereikbaar zal zijn. Bovendien wil ik haar ook niet al te veel storen. Dus ja, goed vooruitzicht dit . 

Voor de rest staat op de planning om mijn kamer te poetsen en van poetsen word ik rustig, dus dat kan altijd. Anders gewoon zoals altijd muziek luisteren en puzzelen…

Ik raad een planning trouwens wel aan. Je moet niet denken dat dit is hoe het moet zijn, maar het is wel fijn om te weten wat je ongeveer gaat doen en ook zeker om te weten dat je bezig kunt blijven.

Groetjes,

Anoniempje

hey

om te kijken of Rick betrouwbaar naar jou toe is en je niet in eens laat vallen.  

dat is het eerste wat ik mij opkomt.  

je kan altijd hier iets plaatsen. ik ben er waarschijnlijk zwz zaterdag en zondag. en van af woensdag ook weer de hele tijd.  maandag en dinsdag ben ik alleen thuis bereikbaar want mijn hoofd telefoon gaat naar de maak. 

ik snap het maar als in een planning maak loopt het zwz in de soep. want ik had een planning en raad eens me vader had iets bedacht waardoor alles anders is en ik heb ook dat een huisgenootje een x langs komt maar zij weet zelf ook nog niet wanneer. 

ik heb wel op woensdag 1 ding gepland en donderdag ga ik ook 1 ding in plannen. maar ja 1 ding per dag in plannen is misschien best weinig. 

ooh gezellig we gaan samen poetsen ik woord rustig in me hoofd van opruimen en poetsen haha. dus ik ga het hele huis schoonmaken. als mijn vervelende huis genootje haar zooi opruimt.

ik bedenk me nu ook dat ik elkedag ook ff voor Engels moet gaan zitten want heb 24 maart examen en heb geen herkansing. als ik het niet haal rond ik school af zonder Engels... 

ik ga trouwens ook stressen van een planning want dan mag niks uit lopen anders raak ik in paniek dat het verandert. ik heb een strakke planning nodig of geen planning... dus dan maar geen planning ‍♂️

groetjes blue

Hey,

Misschien verbiedt hij het om het in ieder geval te proberen? Misschien had ie hoop dat jullie er wel naar zouden luisteren?

Niet waar, je kan altijd nog de KT of 113 bellen. Of allebei. Of chatten. Belangrijk om te onthouden!!

Poetsen? Lol, ik ben echt totaal niet een schoon persoon als ik soms naar jullie luister. Ik maak echt nóóit schoon.

Ik maak geen planning meer, want ik heb een kut vakantie vol schoolwerk enzo voor de boeg en ik heb al genoeg aan de huidige paniekaanvallen. Anders maak ik wel altijd een overzichtje ofzo, maar nu liever niet, lol. 

Gr. Pin

Hey!

Ja, die herken ik…

Ja, waarschijnlijk…

Klopt, ik heb eerlijk gezegd nog nooit met de KinderTelefoon gebeld, maar 113 vind ik gewoon stom omdat ze dan gaan proberen je te vertellen dat je maar geen zelfmoord moet plegen. Ik ben niet suïcidaal, het is dan gewoon meer dat ik een luisterend oor nodig heb, meer iets voor de KinderTelefoon, maar dat vind ik dus ergens een beetje eng omdat ik het nog nooit heb gedaan…

Nou, ik heb vandaag te horen gekregen wanneer dat gesprek over mijn brief plaats zal vinden. 12 maart, de eikels. Een godverdomme maand nadat ik die brief heb voorgelezen!!!

Groetjes,

Anoniempje

Hi,

Ja, als je 113 belt, moet zelfmoord wel ergens in je verhaal voorkomen, maar dat is vgm alles. Ze besteden er misschien wel wat meer aandacht aan dan de KT zou doen, maar dat vind ik ergens ook wel goed.

Ik heb nooit met 113 gebeld, altijd gechat, maar wel met de KT gebeld. Dat vond ik erg chill. 

Ai, het gesprek is pas volgende maand. De GGZ in crisistijden…

Hoe gaat je vakantie tot nu toe?

Gr. Pin

hey 

ik heb nou nog nooit gebeld met kt en of 113. is dat nou echt fijn? 

vervelend dat het pas over 2 weken kan. het helpt niet maar het leven bestaat uit wachten ‍♂️

groetjes blue 

Hey!

Nou, ik heb nog nooit uit mezelf met 113 gebeld, maar toen met dat gedoe van de crisisdienst heeft mijn moeder 113 wel gebeld en moest ik met hun praten. Op zich vind ik het wel prettig dat die man zo rustig bleef, dus als ik in paniek raak omdat ik bang ben voor mezelf zou ik het weer doen, maar anders eigenlijk niet.

Nou, het komt doordat Sara deze week vakantie heeft en blijkbaar kan mijn trajectbegeleidster die week daarop niet. Ik word er echt zó moe van. 2 maanden na de poging gaan we het er nog over hebben, dat vind ik dan een beetje inbenullig, maar goed. Als dat gesprek is geweest mogen mijn ouders wel even snel beslissen of ik weer met Rick mag praten, want 2 weken daarna begint de toetsweek alweer.

De vakantie gaat wel oké. Ik eet veel, wat ik zelf niet bepaald fijn vind. Ik moet een essay schrijven voor Nederlands en daar heb ik dus absoluut geen zin in, maar voor de rest gaat het wel denk ik. Ik hoop gewoon dat het dan maar een beetje zo gaat voor de rest van de vakantie.

Groetjes,

Anoniempje

Hey,

Blue, het is maar net waar je op zo'n moment behoefte aan hebt. Als dat is wat zij je kunnen bieden, dan is het waardevol. Als je niet goed weet waar je behoefte aan hebt, vind ik wel dat het de moeite waard is om het te proberen.

Ai, huiswerk in de vakantie. Ik weet er alles van Succes!

Gr. Pin

hey

ik zou ze denk ik niet snel bellen... want ik ben altijd bang dat die persoon aan de andere kant boos is of ongeduldig is en geen respect heeft voor als ik niet uit me worden kom. 

ik vind huiswerk maken ook maar kut om dat in de vakantie te doen.…

groetjes blue

Hey,

Heb je die ervaring met mensen gehad dan? Want het lijkt me echt niet dat je, wanneer je bij zo'n hulplijn werkt, je bot of ongeduldig gaat reageren. Juist dan heb je geduld en bied je een luisterend oor... 

Hey!

Ben ik weer… Het gaat niet zo geweldig, dus hier komt mijn zeikverhaal:

Allereerst moet ik een essay literatuurgeschiedenis van 1000 tot 1500 woorden schrijven voor mijn schoolexamen. Dit moet volgende week woensdag ingeleverd worden en ra ra ra, ik ben pas vandaag begonnen… Ik heb het zo erg uitgesteld omdat ik het gewoon vreselijk vind en ja, nu kom ik sowieso in de knoei met de tijd. Daarnaast snap ik ook niet zo goed wat er nou precies van me verwacht wordt, dus dat is ook top.

Deze vakantie heb ik me ook echt enorm verveeld. Ik bedoel, ik had genoeg te doen voor school, maar voor de rest wist ik niet wat ik met mezelf aan moest heb ik best veel gegeten waardoor ik in iets van 3 dagen 2 kilo aan ben gekomen. Nou, toen werd ik heel erg boos op mezelf. Ik heb een hele lijst met regels gemaakt waar ik me aan moet houden (en ook hoe ik mezelf moet straffen wanneer ik me niet aan de regels heb gehouden), dus dat gaat top. Ik heb me 1 dag aan die regels gehouden en vanavond ben ik alleen thuis, dus nu ben ik alweer de mist ingegaan, want ik had een eetbui. Straks moet ik douchen en dan weeg ik mezelf altijd, dus dat wordt leuk.  Het ding is alleen dat ik donderdag weer door de psychiater word gewogen en ik bang ben voor wat haar reactie zal zijn wanneer ze erachter komt dat ik ben aangekomen. Wat als ze heel erg blij reageert? Dat kan ik echt niet aan...

Over school gesproken, ik heb vandaag een planning gemaakt voor de komende weken en het past op zich wel, maar ja, als er nu een opdracht of een toets bij komt ben ik de sjaak…

Gister kwam Clay op bezoek, wat op zich best gezellig was. Ze krijgt een meisje en ik heb haar de vorige keer verkeerd verstaan: ze is op 1 juni uitgerekend, wat betekent dat ze een aantal dagen voor mijn verjaardag is uitgerekend. Ik zie het nog wel gebeuren dat ze bevalt op mijn verjaardag. Het vreemde is wel dat ik haar dus pas weer zie wanneer ik 17 ben en zij een baby heeft. Die komt langzaam binnen.

We hebben het ook gehad over die professionele / niet-professionele relatie (ze vond Sara een beetje irritant omdat Sara had gezegd dat ze het vreemd vond dat Clay naar mijn wedstrijd was komen kijken, daar was ik wel blij om omdat Clay soms echt de enige lijkt te zijn die altijd kritisch blijft. Iedereen heeft Sara namelijk best hoog zitten waardoor ik vaak te horen krijg dat ik iets maar aan Sara moet vragen in plaats van dat mensen zelf hun mening geven. Ik snap het wel, Sara heeft veel ervaring wat betreft mijn problematiek en zij misschien niet, maar zij heeft ook gewoon maar een mening. Bovendien hebben de mensen in mijn omgeving juist weer meer ervaring als het om mij gaat.  Als iedereen dat blijft zeggen dan kan ik net zo goed niemand om zijn of haar mening vragen aangezien iedereen toch alleen maar luistert naar wat Sara te zeggen heeft.). Haar conclusie is eigenlijk ook dat het een mix is en dat zij ook niet weet waar de grenzen liggen. Ik mag haar gewoon bellen als er iets is, alleen de kans wordt gewoon steeds kleiner dat ze opneemt. Geen enkel haar op mijn hoofd denkt er alleen over om haar te bellen als er iets is, maar goed, dat is gewoon mijn hoofd. 

Ook hebben we het gehad over Hannah, wat ik wel fijn vond. Ik weet niet, zo wordt ze niet vergeten? Man, ik doe echt alsof ze dood is. Clay zei ook al dat ze het nog wel zag gebeuren dat het bij mij op ene gegeven moment goed komt. Bij Hannah is dat alleen niet zo: zij gaat er nooit uit komen. En dan allemaal omdat ze is geboren in haar familie.

Ook ging het op een gegeven moment over zelfmoord en om ene of andere reden heb ik haar verteld hoe je zelfmoord moet plegen? Echt, wat bezielde me? Daar ben ik nu dus best boos over.  Dat en nog een aantal andere uitspraken die ik hebben gedaan hebben die 'flashbacks’ ook weer even flink op gang gebracht. Dit alles zorgt er dan weer voor dat de zelfmoordgedachten weer toenemen en ik heel veel spijt heb dat ik destijds niet heb doorgezet en ook heel erg hoop dat ik in de toetsweek weer net zo suïcidaal word.

Mijn littekens jeuken ook enorm, wat ik heel erg irritant vind, maar ja, niks aan te doen ( ja, littekencrème, maar dat gebruik ik bijna nooit ). Over littekens gesproken, ik ben op het moment heel erg bezig met of ik deze zomer wel of niet korte mouwen ga dragen. Er is namelijk wel wat bij gekomen sinds vorige zomer en nu kun je er eigenlijk niet meer omheen… Aan de de ene kant vind ik van mezelf dat ik het moet bedekken (wat ik waarschijnlijk heel moeilijk ga vinden, maar dat is dan ook weer een soort van zelfbeschadiging?) en het niet openlijk mag laten zien omdat ik mijn omgeving dat niet aan kan doen. Aan de andere kant las ik laatst een blogpost van iemand die ook aan zelfbeschadiging doet en eigenlijk zei dat het zijn littekens waren en dat hij er dus maar mee moest leren leven en anderen dus ook. Dus ja, wat ga ik doen? Ik krijg het gewoon niet uit mijn hoofd tot ik een beslissing heb gemaakt, bedankt hoofd.

Dan, het laatste. Ik kreeg net een appje van mijn vader dat hij een afspraak heeft gemaakt  voor onze hond bij de trimster, op 11 maart. Dat heeft hij vandaag gevraagd en we kunnen dan al terecht. Dan kan ik weer zo boos worden dat dit zo snel kan, terwijl ik twee weken geleden een brief heb voorgelezen en ik pas 12 maart terecht kan voor een gesprek. Grootse onzin! Dan weet ik ook nog niet eens of ik met Rick mag praten en zie ik het ook nog wel gebeuren dat mijn ouders besluiten dat ik écht niet meer met hem mag praten. Dit aangezien Sara niet zo'n fan is van vertrouwenspersonen van school in het algemeen. Ze heeft dan niet echt een mening over Rick, omdat ze hem niet kent, maar ze kan mijn ouders wel een aantal 'kritische vragen’ stellen. Bah. Ik weet het, ik kan de toekomst niet voorspellen en moet er niet over nadenken, maar wat als ze nee zeggen? Wat moet ik dan?

Het is niet zo dat het nu, slecht-slecht gaat en dat ik huilend in bed lig ofzo (ik bedoel: ik heb vandaag gewoon aan school gewerkt. Ben wel in slaap gevallen, maar heb het wel gedaan.). Ik heb nu gewoon een punt bereikt waarop ik niet meer wil Ik weet dat als ik hard genoeg probeer ik wel kan, maar ik wil gewoon niet meer. Dit klinkt dan weer heel suïcidaal en zo bedoel ik het niet, maar goed, ik weet niet hoe ik het anders moet verwoorden. Ik wil ook niet zeiken of steeds als het weer minder gaat meteen zo doen, maar ja. Aan de ene kant moet ik iets strenger voor mezelf zijn, maar dan trek ik het weer te ver door en word ik té streng voor mezelf. Ik kan het gewoon niet goed doen lijkt het wel.

Soms vraag ik me echt af of dit nu allemaal mijn hoofd is en ik er niks aan kan doen of dat ik mezelf dit gewoon aandoe omdat ik niet meer weet hoe ik zonder moet?

Als er iets is wat die mensen wel hebben is het respect. Denk maar zo: anders deden ze het niet.

Ik ook.

Groetjes,

Anoniempje

hey

het is nooit een zeik verhaal. je vertelt gewoon waar je mee zit. 

kan je niet je vriendinnen vragen wat de bedoeling is? 

ik snap dat je boos op je zelf woord als dat gebeurt. maar je kan er niks aan doen meer. het is gebeurt. en wat gebeurt is kan je niet meer veranderen.

oke ik zal zelf ook boos worden op me eigen haha.

zou je die lijst alsjeblieft weg willen doen! 

ik ken het. je hebt nu regels en dan ga je af en toe de mist in. en dan ga je je zelf straffen. uiteindelijk vind je de straf fijn dus maak je de regels strenger en de straffen erger. 

dus stop er alsjeblieft mee! 

kan je de psychiater niet van te voren mailen. beste.... 

ik ben de laatste tijd wat aangekomen. ik ben er zelf totaal niet trots op. dus als u daar blij om woord. wilt u dat dan niet laten merken. 

ik zou het zelf echt weigeren om op de weegschaal te staan hoor! wat gaat hun dat nou aan.  

ik weet zeker dat je het kan redden zonder Clay te zien. je kan haar altijd een appje sturen.

ik snap dat het belangrijk voor Sara is om te weten wie wat voor invloed op jou hebben.  

het is toch juist fijn om een volwassen persoon in vertrouwen te hebben die net wat minder professioneel is.

eh ja je moet er dan bewust van blijven dat als jij je beter voelt je het minder goed met Hannah kan vinden. ik zeg niet dat dat echt gaat gebeuren. maar dat is mij overkomen. 

een vriendin van mij was ook depressief. we hadden elkaar in onze depressies ontmoet waren 3 jaar lang hele goede vrienden. tot dat zij  zich steeds beter voelde. waardoor we niet meer over mijn gevoel konden hebben... 

hoe reageerde ze er op toen je het uitlegde? 

hoe kwam je er op om het uit te leggen? 

ik weet dat het kut is dat je niet door gezet hebt.  maar daardoor weet je ook weer dat je veel sterker bent. als je toch tegen het gevoel van ik moet nu dood in kan gaan ben je veel sterker dan als je het doet.  

ik ga enorm hopen dat niet zo is! 

ik vind dat je gewoon met korte mouwen moet lopen. die littekens zijn eenmaal een deel vaan jou. als je het wil of niet.

ik heb tegenwoordig ook littekens op me armen. ook van snijden in black-outs. ik draag gewoon korte mouwen. ja in de winter draag ik regelmatig korte mouwen. ze vallen best wel op vinden klas genoten en docenten. maar ik vind dat het bij mij hoort. ja het zijn sneeën maar het laat ook zien wie je bent. als je je littekens verstopt verstop je je zelf ook ‍♂️

een trim salon is natuurlijk iets heel anders dan een belangrijk gesprek. misschien is er een andere hond uit gevallen nou ja het baasje... sorry ik heb geen verstand van honden

eh bezwaar maken? nee sorry dat doe je bij gemeentes en zo. toch proberen je mentor in vertrouwen te nemen? 

ik zou het niet weten want bij mij was het besloten dat ik niet meer met een docent mocht praten. en ik moest direct elke week met de school psycholoog praten. waar ik nu ook wel klaar mee ben maar goed.  

het was dus saai? sorry maar ik zou dat nooit kunnen.  

het klinkt misschien vaag. maar ben jij bang om je weer beter te voelen? 

deze vraag stel ik omdat ik een Autist ben en niet anders kan dan me slecht voelen omdat ik nooit gelukkig ben geweest. ik ben ook bang om gelukkig te worden want dan weet ik niet meer wie ik ben. zo dit klinkt vast vaag maar zou het ook niet zo iets bij jou kunnen zijn. 

ik weet dat wel maar als nog ben ik bang straks krijg ik precies iemand die totaal niet klikt. en zwz in dit huis kan je niet een prive gesprek houden. de muren tussen mij en me huis genootje haar kamer is zo dun dat we gewoon met elkaar op praat toon een gesprek kunnen houden van uit onze bedden. 

ik vraag me af waarom ik dat schreef want ik vind huiswerk zwz kut

groetjes blue

Hoi

(Disclaimer: ik heb dit topic al te lang niet gevolgd om nu goed advies te kunnen geven, maar goed)

Wat jammer dat het niet zo goed met je gaat. Wat Blue zei klopt trouwens: dit is geen zeikverhaal. Schrijf dit topic gerust vol met alles wat er speelt: jouw topic, jouw plekje om het eruit te gooien. 

Tjah, littekens in de zomer. Zelf doe ik enkel moeite littekens te verbergen als ze er recent uitzien. Van het kruis op mijn pols van enkele maanden geleden trek ik me niets meer aan (is ook zo’n lastige plek). Of jij je littekens graag verberg, beslis je zelf. Eventueel kan je ze rond sommigen bedekken, en rond anderen dan weer niet. Hangt ervan af bij wie je je comfortabel voelt. 

Gr. Kenshin

Hey,

Lol, uitstelgedrag, herkenbaar. Ik ga morgen aan school werken. Zin in  Kun je je docent eventueel mailen of een klasgenoot appen om verheldering te vragen? En als je echt in de knoei komt, kun je dan om uitstel vragen?

Je bent aangekomen. Had je nou ondergewicht of heb je een gezond gewicht? Je praat toch ook met Sara over je gewicht? Ik denk dat het wel belangrijk is dat je bij haar (of bij iemand anders, gewoon iemand waarmee je hierover kan praten) aangeeft dat je hier zo veel moeite mee hebt. Als je nu al schema's en regels gaat opstellen en er ook straffen aan gaat verbinden, gaat het echt de verkeerde kant op. Ook al heb je dan niet de discipline om je eraan te houden, het feit dat je het hebt geprobeerd lijkt me al een stap te ver. 

Fijn dat het bezoek van Clay fijn was. Er was alleen een ding wat je hebt gedeeld, waar je achteraf veel spijt van had. Ai, da's dan weer zo'n ding wat je blijft achtervolgen in je gedachten? Dat is zó kut. Ik kan je daar helaas geen tips voor geven, want mijn copingsmechanismen daarmee zijn geen aanraders en ik ga ze dan ook niet vernoemen. Het enige wat helpt is geruststelling van het persoon waarbij je hetgene hebt gedaan/gezegd waar je je kut om voelt. Dus de enige tip die ik heb, is om het tegen Clay te zeggen en hopen dat ze je gerust kan stellen. Helaas werkt dit niet altijd in iedere situatie.

Jeukende littekens zijn idd erg vervelend. Wat mij in ieder geval helpt, is om m'n schouder (daar zitten like alle serieuze littekens) altijd in te smeren met body lotion als ik heb gedouched. Zo houd ik de huid daar wat soepeler en dan heb ik minder last van de jeuk en van het trekkende gevoel.

Zelf laat ik m'n arm en pols gewoon zien waar inmiddels nog maar een paar littekens te spotten zijn (of je moet goed kijken). Ik kan dus niet helemaal relaten met jou. Mijn schouder zou ik namelijk toch niet laten zien, omdat ik me om andere redenen veel te oncomfortabel voel om mijn schouders te laten zien. (Daarom ben ik daar ook gaan beschadigen...) Ik ben wel een paar keer met vrienden gaat zwemmen en had toen wel ontblootte schouders. Ik heb dat gewoon gedaan en iedereen kon het zien. Ik beschadig mezelf niet meer, er komt niks nieuws bij. Ik schaam me er niet voor, het hoort bij me. Het geeft me veel meer rust om het gewoon te kunnen laten zien. Als ze op m'n arm hadden gezeten, had ik ze dan denk ik ook niet verborgen.

Beschadig je jezelf nog steeds op je armen? Ik zou het sowieso knap vinden als je al korte mouwen aan durft te doen. Als je jezelf daar ook niet meer beschadigt, denk ik dat dat ook makkelijker voor je wordt. Uiteindelijk zal je er wel aan moeten geloven als je ooit nog korte mouwen wil dragen. Het accepteren en het '’gewoon'’ tonen maakt het uiteindelijk wel makkelijker voor jou. Ik snap natuurlijk wel dat het lastig is. Als het nu nog een stap te ver voor je is, doe je het nu gewoon niet. Dat het iets is wat je ooit wil doen, betekent niet dat je het deze zomer al moet doen. Als je er niet klaar voor bent, ben je er niet klaar voor. Punt.

Als je ouders straks zeggen dat je écht niet meer met Rick mag praten, dan kun je dat toch ook gewoon weer negeren?

Het klinkt alsof je gewoon moe bent van alles. Van alle gevoelens, alle gebeurtenissen, alle tegenslagen en ja, van het leven… Klinkt niet raar als ik zo naar je situatie kijkt. Ik vind het wel goed dat je stilstaat bij je overwinningen, zoals het werken aan school. Dat is echt top! Verder wil ik je nog meegeven dat je niet altijd op het punt hoeft te staan om zm te plegen om je situatie als '’slecht'’ te omschrijven. Gewoon zo'n gevoel van algemene ontevredenheid is ook gewoon erg zwaar.

Het klinkt ook alsof je een betere balans nodig hebt en je nu veel in extremen denkt en leeft. Klopt dat een beetje? Zou het dan misschien helpen om wat bewuster te worden van die gedachtestroom door een extreme gedachte proberen af te zwakken? Dus dat je er iets minder heftigs tegenover zet? (Ik weet ook niet precies hoe ik dit voor me zie… Misschien jij wel?)

Anoniem06 schreef:

Soms vraag ik me echt af of dit nu allemaal mijn hoofd is en ik er niks aan kan doen of dat ik mezelf dit gewoon aandoe omdat ik niet meer weet hoe ik zonder moet?

Herkenbaar. Ik heb mezelf heel lang wijs gemaakt dat ik mijn eigen ongeluk veroorzaak en dat het allemaal mijn eigen schuld is. Dat ik niet depressief was, dat er niks aan de hand was en dat ik mezelf aanstelde. Ik had het zo fout. Ik probeerde mezelf wijs te maken dat ik '’gewoon'’ de knop om kon zetten. Dat dat alles was en dat ik mezelf bewust depressief hield ofzo. Ik denk dat ik me soort van tegen de depressie verzette. Verwikkeld in zelfhaat werd dat mijn conclusie. Idk hoe ik precies van die gedachte af ben gekomen, soms is die gedachte er nog steeds. Ik denk dat voor mij een keer het omslagpunt was, toen ik dit deelde met iemand die buiten de situatie stond, maar wel in mijn omgeving aanwezig was (dus die me wel kende). Zij reageerde met verbazing dat ik die dingen dacht en heeft me doen realiseren dat ik het niet verzin en dat ik er niks aan kan doen.

Gr. Pin

Hey!

Nou, ik heb me nog gewogen: ik ben toch nog 1 kilo afgevallen. Is niet goed, dat mijn gewicht zo kan schommelen, maar hé.

Vandaag is wel oké, want ik heb mijn kamer gepoetst en flink wat opgeruimd. Nu nog aan dat essay…

Oh, over dat schoonmaken gesproken. Ik had dus mijn bed verschoond, maar voordat ik hem weer opnieuw had opgemaakt kwam mijn moeder mijn kamer binnen en zag ze mijn matras. Mijn matras ziet er niet meer zo goed uit, hij is vies en oud en er zitten aardig wat bloedvlekken op. Mijn moeder vroeg ‘of het echt zo erg was?’ (daarmee doelde ze op de bloedvlekken). Ja, wat wil je horen? Ik heb gewoon gezegd dat die bloedvlekken er al heel lang op zitten (klopt ook, ze heeft er ook al eerder iets van gezegd). Vervolgens vroeg ze of ik een nieuw matras nodig had en ik antwoordde met ‘ja’. Het ding is alleen dat ze toen vroeg of ik hem dan wel netjes zou houden en ik ook daar met ‘ja’ op heb geantwoord. Eh, hoe ga ik dat doen? Ik zat er aan te denken om een dekentje onder mijn hoeslaken te doen? Iemand nog andere ideeën?

Oh en ik heb mijn klok gemaakt, wat betekent dta hij weer tikt. Ik hoop dat ik vanavond goed kan slapen  .

Dat heb ik gedaan, maar zij weten het ook niet.

Haha

Sorry...

Allereerst zou ik het gewoon heel erg vinden om haar dat te vragen. Ten tweede heb ik haar e-mailadres of contactgegevens niet, dus kan ik haar niet echt bereiken.

Ze willen voorkomen dat mijn eetprobleem een serieus probleem wordt.

Sorry, ik begrijp je niet zo goed?

Hm, dat is vervelend. Ik lette ook altijd een beetje op Hannah en vond het altijd interessant om haar verhalen te horen, dus dat is niet echt waar ik me zorgen om maak. Als het zou gebeuren hoop ik ook dat het gewoon natuurlijk gaat en het niet abrupt stopt, dan ben ik al blij. Het is meer dat ik me zo machteloos voel en dat het zo oneerlijk is voor Hannah.

Dat is dus zo geweldig aan Clay, ik kan het gewoon zeggen en ze reageert er heel normaal op. Het ging over hoe je ene overdosis moest nemen en ze vroeg ook gewoon hoe veel je nodig had en of ik het moeilijk vond (ik ben hele erg slecht in pillen slikken) en toen vroeg ze een beetje door welke pillen ik wel en niet kon slikken. We kwamen erop omdat ik vertelde dat Fleur deze zondag ene film komt kijken aangezien hij voor mij triggerend kan zijn (de hoofdpersoon pleegt zelfmoord op het eind). Toen antwoordde Clay met: 'Ach, je hebt 13 Reasons Why gezien, dus dan komt dit wel goed.’ waarop ik vroeg of ze die zelfmoordscène nog had gezien. Dat had ze niet. Toen kwam ik met mijn fun-fact dat Hannah in het boek een overdosis neemt, maar ze deze manier hadden gekozen omdat ze wilden laten zien dat zelfmoord plegen niet makkelijk is. Eh ja, zo rolden we er een beetje in.

Ja, oké, maar mijn ouders? Je weet hoe ze zijn en ze gaan er echt kapot van zijn als ze het zien… Nog iets was Clay ook niet meer zal zien, mijn littekens. Ik weet namelijk dat ik vorig jaar een rondje deed bij de mensen die van mijn zelfbeschadiging wisten zodat ze wisten hoe het eruit zag en dit jaar zal ik dat dus niet meer bij haar doen. Bovendien zal ik in de zomer niet stoppen met snijden en vraag ik me dus af wat ik dan moet doen met verse wonden en eventueel verbandjes?

Nee, dat weet ik, maar alsnog. Een fucking maand later.

Ja, ik zit al in therapie, dus dat zou een beetje vreemd zijn  . Ik ben gewoon enorm koppig en wil niet accepteren als het niet mag. Mijn mentor is oké, maar nee, ook deels uit koppigheid omdat ik Rick wil en niemand anders, maar ook omdat ik haar gewoon niet 100% vertrouw.

Haha, ja, het was heel erg saai.

Jep, dat ben ik inderdaad… Ik zit al langer dan een jaar in deze shit en ik vraag me echt af hoe het 'normale’ leven is. Mijn problematiek is inmiddels ook ene beetje mijn veilige en vooral bekende wereld geworden…

Ja, dat is zeer vervelend. Je zou altijd nog naar buiten kunnen gaan ofzo, maar als je je niet goed voelt lijkt dat me nou ook weer niet zo'n goed idee... Weet wel dat het een irrationele angst is en stel dat je het persoon aan de telefoon niet mag, je altijd gewoon op kunt hangen en dan weer opnieuw kunt bellen waarbij de kans vrij groot is dat je een nieuw persoon aan de lijn hebt.

Hahaha

Geeft niet, fijn dat je een reactie plaatst! Geeft weer eens wat diversiteit in dit topic, haha (niet dat ik niet super blij ben met Pin en Blue). 

Ik verberg ze liever wel, maar in de zomer kost het extra veel moeite en de vraag is eigenlijk of ik het die moeite waard vind. Op school zou ik het wel minder erg vinden dan thuis. Zou het echter niet vreemd zijn om dan als ik thuis kom weer lange mouwen aan te trekken?

Edit: shit, Pin heeft nét een nieuwe reactie geplaatst, daar gaan we dan:

Mijn docente heb ik gemaild en ik heb mensen een appje gestuurd, maar het wordt er niet echt helderder op. Eh uitstel zal niet gaan, want ja, schoolexamen.

Ondergewicht  .

Ja, ik heb het er wel eens met haar, maar voel niet echt de behoefte dat nog vaker te gaan doen.

Hm ja, maar dan vind ik het ook weer irritant van mezelf dat ik die bevestiging nodig heb dus doe ik het eigenlijk nooit...

Ja, maar er zitten ook verse wonden tussen en om daar nou bodylotion op te smeren lijkt me niet zo'n slim idee...

Daar heb ik echt heel erg veel respect voor!

Jep

Meh, weet niet of Rick daar mee in zal stemmen…

Hm, dit vind ik allemaal een beetje vaag klinken. Zou je het wat nader uit willen leggen?

Groetjes,

Anoniempje

Lol, onze reacties crossen elkaar precies. Dat zal zo wel weer gebeuren denk ik 

In ieder geval, het is juist logisch dat je gewicht in korte tijd zo veel fluctueert. Daarom moet je ook maar max 1x per week wegen en altijd op hetzelfde moment van de dag, op dezelfde weegschaal op dezelfde plek. Als je bv 's ochtends weegt en je hebt de dag ervoor gesport en niks gedronken enzo, heb je mss minder vocht in je lichaam. Idk, ik weet niet meer voorbeelden, alleen dat het juist heel normaal is dat je gewicht kan fluctueren over dagen en dat een betrouwbare meting dus meer tijd ertussen heeft.

Waren die vlekken op je matras van zelfbeschadiging of van menstruatie? Als het van zelfbeschadiging is, hoe komt dat daar dan? Dat je wond ging bloeden tijdens het slapen?

Een tikkende klok, oei, daar kan ik ook niet tegen. Ik heb geen klok in mijn kamer, maar had vroeger om de tikkende klok reden gewoon een digitale klok :) 

Je ouders zullen ook moeten accepteren dat je arm(en) er nu zo uitzien. Ja, dat zullen ze lastig vinden, maar ook zij moeten dat accepteren. Voor hen moet je het niet verbergen. 

Anoniem06 schreef:

Jep, dat ben ik inderdaad… Ik zit al langer dan een jaar in deze shit en ik vraag me echt af hoe het 'normale’ leven is. Mijn problematiek is inmiddels ook ene beetje mijn veilige en vooral bekende wereld geworden…

Herkenbaar…

Gr. Pin

hey

zo als pin zij.  het is heel normaal. maar pin je begon over drinken en nu heb ik doorst

ja ik heb ideeën 2 zelfs die ik voor dat fukking doorlekken had. is nu al 2 jaar niet meer gebeurd.  

je hebt een matras beschermer zou blijft het matras zo goed als nieuw. en je hebt zoon ding over een matras heen kan die het bloed tegenhoud. hoe dat heet idk. 

ik zal hem direct me kamer uit zetten of hem gewoon weer slopen

ja oke ik begrijp het. 

maakt niks uit. toen ik dat stuurde was ik net wakker haha. dus dat ik weer 10 uur geleden of zo. oke laat maar ik keek ff en het is pas 8 uur geleden. 

dat lijkt me wel fijn! iemand die luistert naar hoe jij zelfmoord zou plegen. zal ik nooit durven te vertellen. 

ja je ouders zijn overbezorgd maar ze moeten het toch leren accepteren. 

oke bij me vader verberg ik het ook. want hij weet niets eens over dat ik depressief ben... 

misschien op een andere plek gaan snijden als stoppen niet lukt? 

zo als wat ik vaker zeg tegen mensen. het leven bestaat uit wachten. daar kunnen we niks aan veranderen.

ik heb geluk dat ik de wacht lijst voor begeleid wonen mocht overslaan. eigenlijk was ik pas in mei aan de beurt maar ik moet ook nu weer wachtten ik heb me aangemeld bij ggnet en ja ik dus van af 15 januari op de wachtlijst voor een intake en die is pas 23 maart. 

vertrouwen kan ook groeien. kan een tijdje duren. ik vertrouw mijn pber ook nog niet helemaal maar ik doe wel me best. ook al lieg ik regelmatig tegen haar... waar ik later op terug kom... 

maar als het vooral koppig is zou ik gewoon na hun besluit als het nee is de hele tijd aan hun koppen zeuren dat je met Rick wil praten. 

ik woon aan een vrij drukke straat. waar soms autos ook 90km per uur rijden. ja dat mag niet maar dat doen ze. ook 1 leiding van mijn locatie rijd af en toe met 90km per uur door mijn straat en toerter dan heel vervelend haha. 

volgens mij moet je af en toe wel gek worden van mij hoor

kenshin volgens mij toen ik hier begon ben jij hier gestopt. ik heb jou aan deel toen over genomen. want ik volgde het toen wel maar ik reageerde nooit en daarna reageerde jij niet meer

ik ben jaloers!!! 

ik wil ook weer overgewicht hebben! 

ik ga maar koken. echte heel veel zin in

groetjes blue