De Kindertelefoon.nl

Hey! 

Hm, ja. Komt best wel in de buurt ja.

Nou, allereerst wil ik niet echt hulp. Ten tweede belast ik de mensen in mijn omgeving. Ik leun heel erg op Fleur en Rick en op dit moment gaat het met hen allebei niet zo goed. Maar ik heb ze nu wel nodig…

Nee, ik bedoel dat ik Rick belast door hem best vaak te mailen. Het enige wat ik wil als het even niet goed gaat is met hem, Fleur of Clay contact opnemen. Maar ik moet me dan echt inhouden om dat niet te doen. Ik merk aan hem dat het niet zo goed met hem gaat doordat hij achter loopt op nakijkwerk, dingen niet zo goed heeft voorbereid (terwijl normaal gesproken zijn lessen helemaal tiptop in orde heeft) en steeds vaker te laat komt als we hem voor het eerste lesuur hebben.

Goedzo! Ik hoop dat het je gaat lukken, maar dat zal vast wel gebeuren!

Ah, dankje!

Goed om te horen dat je vandaag een goede dag hebt, ik hoop dat er nog meer zullen volgen!

Groetjes,

Anoniempje

Hey!

Ben ik weer…

Vandaag had ik dus niet zo'n geweldige dag. Ik heb geprobeerd iets aan school te doen, maar dat verliep niet zo vlekkeloos en toen moest ik huilen. Mijn vader werd een beetje boos en zei sat ik morgen niet naar school mag en ja, toen ging ik nog meer huilen. Van mijn vader moest ik de boodschappen inruimen (hij is slecht ter been) en de hond uitlaten. Hier kwam hij allemaal mee toen ik aan het huilen was. Hij dacht dat het zou helpen ofzo. Toen ik zei dat ik alleen gelaten wilde worden is hij op de bank gaan liggen. 

Vervolgens belde de huisarts. Ze wilde het nog even hebben over mijn bloeddruk en hoe de afgelopen dagen waren verlopen, maar  ze belde dus terwijl ik aan het huilen was. Ik ben even naar boven naar mijn kamer gelopen en ben na het gesprek in bed gaan liggen. Toen riep mijn vader van beneden dat ik naar beneden moest komen, maar dat wilde ik niet. Dus kwam hij naar boven  want ik mocht niet alleen zijn. 

Even later was hij naar beneden gegaan en ik volgde. Toen mijn moeder later thuiskwam ging hij vertellen wat er was gebeurd en blijkbaar dacht hij dat ik de crisisdienst had gebeld. 

Ik snap heel goed dat ze bezorgd zijn, echt waar. Maar ik trek het zo echt niet meer. Ik wil gewoon rust en geen druk. Geen ouders om me heen. Ik wil hier echt weg. Heel lullig, maar als ze zo door blijven gaan ga ik er nog eens een keertje een einde aan maken.

Wat moet ik doen?

Groetjes,

Anoniempje

hey 

het is niet erg om 2x op en dag te reageren maar ik had gister avond en vanochtend geen tijd was druk met dingen voor mijn vervolg opleiding uit te zoeken en te regelen. 

op maandag dinsdag en woensdag heb ik het minder druk

het lijkt mij handig voor je zelf om te weten waarom de dood fijner vind dan leven want dan kan je er aan werken of er mee leren leven.  

ik snap het. je wilt kunnen leunen en steunen op de mensen waar je je 'veilig' bij voelt. en niet bij zo'n persoon die alleen spreekt in 1 bepaalde ruimte waar zo'n rare zweer hangt.  

ja dat is het lastige van iemand in vertrouwen nemen want als je je daar prettig bij  voelt wil je gewoon graag je hart kunnen luchten als het minder gaat. 

aan gezien ik vandaag gewoon naar stage toe moest werd het weer een normale dag dus je voelt je kut maar doordat er veel tijdsdruk is heb je het te druk om je slecht te voelen.  maar ik heb wel even met me stage begeleider contact gehad. en dat voelt fijn omdat ze met zwangerschap verlof is gegaan terwijl we ruzie hadden. maar ze is niet meer teleur gesteld in mij en ook niet meer boos! dus dat is fijn.  

ben je vandaag wel naar school geweest? 

ik blijf het nog steeds vreemd vinden dat je niet alleen mag zijn.  maar dat zal wel aan mij liggen

als ik het zo hoor klinkt die niet gedwonge opname wel oke? want je voelt druk van hun en wilt daar graag weg en wilt liever er en eind aan maken. dan lijkt mij een opname juist het gene wat je nodig hebt... ik kan het ook verkeerd hebben hoor! 

groetjes blue

Hey!

Ik ben vandaag (gelukkig) na het adviesgesprek bij de stichting naar school gegaan. Tijdens het gesprek heb ik te horen gekregen dat ze me psychotherapie willen laten doen. Dit omdat ik niet veel loslaat en ze op deze manier willen achterhalen waarom ik een depressie heb. Ze denken dat dit komt doordat ik trauma heb opgelopen of doordat ik autisme heb. Meteen vandaag moest ik ook al op gesprek en ik heb dus het kennismakingsgesprek gehad. Ik vond het wel prima, ik mag deze vrouw in ieder geval iets meer dan mijn trajectbegeleidster... Voor volgende week donderdag moet ik haar mailen of ik de therapie wil gaan volgen of niet. Daarnaast willen ze ook een beeld krijgen van mijn leven en mijn gezin om te zien of daar iets te vinden valt. Hiervoor gaan ze dus ook met mijn ouders praten, daarna zou het kunnen zijn dat we systeemtherapie moeten gaan volgen. Ook hebben we vandaag een afspraak/vergadering gehad met mijn ouders, de zorgcoördinator, iemand van de stichting, mijn mentor en Rick. Dat was me wat, zo veel mensen bij elkaar… Ik ga binnenkort met iemand naar mijn toetsweekplanning kijken en ik mag ook een aangepaste toetsweek krijgen (maar denk niet dat ik dat wil, want ik heb liever dat ik gewoon hetzelfde doe als de rest van mijn medeleerlingen). Ook heeft mijn mentor aangegeven dat ze liever niet in het weekend gebeld wil worden als ze op de bellijst van mijn crisisplan. Dit zou dus betekenen dat ik haar op 'kantooruren' kan bellen, maar voor de rest niet. Ik ken mezelf en heb juist afleiding nodig in het weekend, doordeweeks overleef ik het wel. Dus ja, wat moet ik nu doen? Moet ik haar er nu opzetten of niet?

Door deze vergadering kan ik deze week wel niet met Rick praten (ik heb hem wel verteld van wat mijn moeder heeft gezegd, dat ik hem niet te veel mag belasten en dat ik niet weet wat ik moet doen), omdat ik vrijdag (morgen) niet kan en we dus eigenlijk vandaag af hadden gesproken, maar toen was die vergadering. Nu had ik hem gister gemaild omdat ik vrijdag niet kon en daarin heeft hij gezegd dat ik maandag na school wel met hem kan praten of dat we 's avonds of in het weekend konden bellen (maar dat vond hij niet zo fijn, want dan kon hij me niet zien en alleen horen). En nu vraag ik me dus af wat ik moet doen. Moet ik hem nu opnieuw mailen? En moet ik dan gaan voor het gesprek op maandag?

Ik mag niet alleen zijn omdat ze bang zijn dat ik dan zelfmoord ga plegen.

Ja, dat is dus de reden dat ik misschien een opname wil doen, vanwege mijn ouders (en Rick en Fleur). Maar ik weet het niet zeker en wil het er dus met anderen over hebben, maar dat zou dus weer betekenen dat ik anderen moet lastigvallen…

Groetjes,

Anoniempje 

hey 

ik denk dat die therapie op zich wel als een oke optie klinkt? 

ik heb geen idee eigenlijk... 

is er iets wat je nu kwijt moet, moet je hem savonds bellen en als het niet moet maar gewoon fijn is zou ik voor maandag gaan want dat is voor hem prettiger en misschien ook voor jou. 

ik denk als je mentor alleen op kantoor uren zou ik haar er niet op zetten want ik denk als jij je kut voelt en heel erg behoefte hebt om met iemand te praten denk je er waarschijnlijk er niet aan dat je haar alleen tijdens kantoor uren kan berijken. 

ik wilt niemand belasten maar je wilt het er met iemand idee hebben. jou vriendinnen van school weten er nu toch van af? 

zou je het niet met hun er over kunnen hebben. ik zou ze wel appart vragen want anders beïnvloeden ze jou. en zou het niet een idee zijn dat je samen maar Clay of Rick of Fleur of die psychotherapeut (wat een stom word) de voordelen en de nadelen op papier zetten.  zo dat de keuze ook wat minder ingewikkeld is. 

groetjes blue

Hey,

Op een of andere manier krijg ik geen mails meer van dit topic? Wat raar, want hij staat wel in m' favorieten... Anyways, heb het nu gezien :)

Je hebt wel een lijstje met dingen om het "goed achter te laten". (Want je laat het natuurlijk nooit goed achter met zelfmoord.) Als je dat zou weggooien, zou het dan niet juist een extra drempel zijn om zelfmoord te plegen?

Wait what, psychiater? Komt dat nog of mis ik iets? (Of ben ik iets vergeten?)

Anoniem06 schreef:

Een andere reden is dat ik wel bereid ben het broodnodige te doen, maar niet iets waarvan ik weet dat het écht kan helpen. Klinkt dit raar?

Is het broodnodige niet ook iets wat zou moeten helpen? Eh nee, deze snap ik niet helemaal denk ik Maar ik hoef ook niet alles te snappen natuurlijk.

Oh nu lees ik de reactie van Blue en snap ik het wel wat meer denk ik.

Oh wait, ik herinner me de psychiater alweer.

Medicatie lijkt me echt niet iets wat je even probeert. Dat is best ingrijpend.

Ja, ik heb wel eens al die regeltjes doorgelezen wat betreft een (gedwongen) opname

Die opname waar ze bij jou aan denken zou wel met behandeling zijn. Ook een opname is niet iets wat je zomaar doet. Ik snap dat je anderen wilt ontzien, maar zelfs een opname is niet altijd de juiste manier daarvoor. Ook voor je omgeving kan een opname heel heftig zijn! Doe het dus echt voor jezelf.

Waarom wil je geen aangepaste dingen op school?

Ik ben het met Clay eens en zou Rick idd vertellen dat je vindt dat hij het goed doet zonder invloed van school. Verder denk ik dat ik het sowieso wel eens ben met Clay.

Blue schreef:

ja je belast Rick door dat je met hem praat. maar ik denk als je nu stopt met praten dat dat hem meer belast kwa zorgen om jou. 

Eens.

Dat het met Rick niet goed gaat, betekent overigens niet dat het door jou komt. Voor hetzelfde geld speelt er thuis iets waar jij geen weet van hebt en wat er niks mee te maken heeft. Maar ik snap je wel, waarom je denkt dat het verband met jou houdt.

Ik snap dat je gek wordt van je ouders, maar als je zelfs zo gek van ze wordt dat je er een eind aan wil maken, denk ik dat je je inderdaad toch beter kan laten opnemen... Ik bedoel, dan ben je in ieder geval niet bij je ouders en je bent ook niet dood, so...

Jouw vader doet me denken aan mijn vader. Snapt er helemaal niks van, vraagt niks en trekt vervolgens de meest vreemde conclusies. Zeer vervelend.

Wacht, heb je nu random 3 labels gekregen tijdens dan adviesgesprek? Oké, lekker.

Ik heb ook ooit psychotherapie gehad, maar ik mocht de therapeut niet, dus we zijn nooit echt van start gegaan

Je hebt dus wel een keuze gekregen of je die therapie wil volgen of niet. Wat denk je?

Je had een gesprek met een hele boel mensen. Je mentor zei toen liever niet gebeld te willen worden buiten de "kantooruren". Dan denk ik niet dat ze geschikt is voor je crisisplan. In een crisis zou je niet na hoeven denken over de tijd en wie je dan wel of niet mag bellen. Aan de andere kant, als er zo niemand overblijft, zou ik haar er wel bij zetten.

Ik zou voor het gesprek op maandag gaan, maar dat is een persoonlijke voorkeur. Ik ben slecht aan de telefoon...

Als je echt heel graag deze week met hem wil spreken, zou ik bellen. Als je dan nog wel tot maandag kan wachten, zou ik dat doen, aangezien daar ook de voorkeur van Rick ligt.

Ik denk dat het juist heel belangrijk is om te spreken over de behandeling of opname die je misschien wil/gaat doen. Ik denk dat dat bespreekbaar is.

Oké dat was het weer voor vandaag.

Gr. Pin

Hey!

Nou, de keuze is dus psychotherapie met of zonder opname. Ik zal wel psychotherapie moeten doen, want anders wordt het een gedwongen opname. Het zijn overigens geen labels, alleen speculaties, want ik laat niks los, dus ze kunnen niks testen.

Nou, op maandag (bedacht ik me later) heb ik weinig tijd omdat ik dan moet trainen, dus hij heeft me gebeld. Wel vervelend, want we aten erg laat, waardoor ik het gesprek af moest kappen…

Ik heb mijn mentor er wel op gezet, maar wel als laatst. Ik durf haar er niet af te halen (durf geen nee te zeggen), maar denk niet dat ik haar zou bellen. 

Ik heb het er met Rick over gehad, maar hij moest er nog even over nadenken (klonk alsof hij neigde (of is het neeg, neigde toch?) naar de opname, hij vond namelijk dat bij een 'drastische verandering' een 'drastische ingreep' hoorde), Fleur zegt geen opname en Clay wil er geen uitspraak over doen omdat ze niet genoeg informatie heeft... Dus ja, wat moet ik nu?

Ik weet dat het me heel erg zou helpen om weg te gaan uit huis, maar weet dus niet of het opweegt tegen het missen van school. De voordelen tegenover de nadelen werkt dus niet, omdat sommige dingen (voor mij) belangrijker zijn dan andere dingen.Bovendien weet je niet hoe lang een opname duurt. Of is er misschien een andere optie om weg te gaan uit huis?

@Pin, ja ik kijk altijd als ik op het forum ben eventjes bij mijn favorieten, want van een heleboel topics krijg ik vaak geen melding.

Nee, dat is geen extra drempel, ik denk juist dat het me doet realiseren dat ik het dus nooit echt 'goed' achter kan laten.

School is een beetje mijn alles (niet gezond, I know) het geeft me stress, maar het is ook de plek waar ik iets goed kan doen en ik voel me er veilig. Ik ben ook heel erg anti aantelgedrag, anti aandacht en anti speciale behandeling. Ik word zelf een beetje allergisch van mensen die een aangepast rooster krijgen (niet bij jou Pin, ik weet dat het deels ook komt doordat ik niet weet wat er in hun levens afspeelt, maar ik vind mijn situatie niet reden genoeg). 

Ik heb het Rick verteld, over mijn moeder en hij was het niet eens en was ook een beetje beledigd toen ik vertelde dat mijn moeder had gezegd dat ik dan maar meer naar Clay moest gaan. Ik was toen vergeten te zeggen dat ik vond dat hij het goed deed, maar heb het hem wel gemaild.

Nee, misschien is het niet mijn schuld dat het niet zo goed met hem gaat, maar mijn situatie helpt zeker niet.

Zo ver gaan dat ik vanwege mijn ouders zelfmoord pleeg is het nog niet hoor, maar ik zeg alleen dat het zou kunnen…

Ik vind het dus een beetje lullig dat ze me die keuze heeft gegeven, want eigenlijk heb ik die niet (als ik nee zeg krijg ik een gedwongen opname). Ik zal dus wel 'ja' moeten zeggen.

Dan het volgende: Romereis. Als gymnasiast krijg je in de vijfde de mogelijkheid om met school naar Rome te gaan. Dit is iets wat ik al best lang wil, sinds de tweede ofzo. Twee van de leraren die meegaan weten van mijn zelfbeschadiging (mijn eerste bericht op dit topic ging over een van deze leraren, hij was namelijk de eerste aan wie ik het vertelde, maar heeft het daarna aan een heleboel leraren doorverteld, zo ook aan de andere lerares die meegaat). School (de zorgcoördinator, mijn mentor en Rick) vindt dat ik hen moet vertellen over mijn suïcidaliteit, zodat ze op de hoogte zijn en mogelijk ook kunnen besluiten om me niet mee te nemen. Ik vind dit nogal onzin, want ik ben nu al niet meer suïcidaal (ja officieel wel, want zelfmoordgedachten gelden als suïcidaliteit, maar dat is het dan ook) en ken mezelf: ik word alleen écht suïcidaal als ik alleen ben en dat ben je daar absoluut niet. Clay vind dat ik ze gewoon moet vertellen over mijn zelfbeschadiging en dat ze zich geen zorgen moeten maken en wel waarom. Wat vinden jullie? Moet ik de begeleiders die meegaan iets vertellen? En zo ja, wat dan? Moet ik überhaupt wel gaan, want als we moeilijk gaan doen weet ik ook niet of het voor mij nog leuk is?

Groetjes, 

Anoniempje

Hey,

Nu heb ik wel een mail gekregen :)

Oh, je moet dus sowieso psychotherapie doen. Je moet alleen kiezen of het met of zonder opname gebeurt.

Is het een idee om het eerst zonder te proberen en als dat niet genoeg doet de opname alsnog te doen? Ik bedoel, je noemt zelf al genoeg bezwaren om geen opname te doen en persoonlijk vind ik je enige goede reden om het wel te doen je ouders. 

Je wil ook absoluut geen aanpassingen op school. Deze zijn 100% nodig voor een opname, aangezien je school dan gaat verzuimen.

In principe kun je ieder moment weg als je vrijwillig opgenomen zit, tenzij de artsen/zorgmensen daar bezwaar tegen maken. Dan kunnen ze alsnog een ibs fixen en dan zit je gedwongen opgenomen. Maar als dat niet van toepassing is, kun je altijd weg.

Je mentor staat nu wel op je crisislijst, maar onderaan. Dat lijkt me een goede oplossing! Rick is er nog niet helemaal uit.

Je hebt met Rick gebeld dit weekend. Goed dat je de knoop hebt doorgehakt.

Over de Romereis, ik denk dat je de begeleiders wel iets moet zeggen, maar niet alles. Toen ik vorig jaar op stedenreis ging, heb ik de begeleiders vertelt wat mij relevant leek voor de reis zelf. Dat ging bij mij dus niet over mijn depressie of gender, het ging over m'n autisme, want dat was wel relevant. 

Nu had ik niemand op school verteld dat ik van plan was een poging te doen (wat namelijk niet aan de orde was), dus mijn situatie is anders. Ik bedoel, als je echt van plan bent iets te doen, ben je over een bepaalde grens heen. Ik snap dus wel dat school wil dat je dingen vertelt.

Persoonlijk denk ik dat zelfbeschadiging totaal niet aan de orde is, maar dat het meer om de suïcidaliteit en '’emotionele uitbarstingen'’ zou gaan (hier bedoel ik mee dat je soms overwhelmed kan worden met emoties en je dan vrij kut kan voelen). Dit zijn situaties die random op kunnen spelen tijdens een stedenreis, waarbij je wellicht ondersteuning nodig hebt of waarbij ze rekening met je moeten houden.

Verder denk ik niet dat je het type bent om een poging te ondernemen tijdens een stedenreis, omdat je je dan te bezwaard zou voelen. Daarom denk ik dat het niet nodig is dat te vermelden, maar ik snap nog steeds wel dat school wil dat je dat doet. 

Misschien helpt het om voor jezelf na te gaan wat er zou kunnen opspelen tijdens de Romereis en wat je dan van de begeleiders zou willen. (En dan niet zeggen dat dat toch niks is, omdat je je te bezwaard zou voelen om iets te vragen ofzo. Gewoon wat je op dat moment eigenlijk nodig zou hebben.) Dan kun je bekijken welke dingen relevant kunnen zijn om te vertellen.

Klinkt dit logisch?

Gr. Pin

Hey!

Goedzo! Ik had je ook nog getagd, dus mag wel hopen dat het heeft gewerkt, haha.

Nou, ik ben dus heel erg alles of niets. Nog een voordeel is dat ik meer contacturen met mijn behandelaars heb en ze zo dus eerder weten wat er aan de hand is en ik beter en sneller behandeld kan worden. Ja, met school moeten dan afspraken gemaakt worden. Dat moet ik dan accepteren en ik weet niet of ik dat kan.

Ik mag toch hopen dat ze niet met ibs aan komen zetten…

Ik ken mezelf en weet dat ik met anderen om me heen niet in paniek of crisis zal raken, dus dat het goed gaat. Het wordt wel vermoeiend, maar dat moet dan maar…

Mijn ouders weten er nu van en zijn pissig, ze gaan morgen Rick bellen, dus ben benieuwd.

Zoals ik al zei ken ik mezelf en weet ik dat ik het onder controle kan houden (sowieso, als ik in crisis raak heb ik dus die vriendinnen en dan kunnen zij me bezig houden). Voor de rest weet ik niet wat ik nodig zou kunnen hebben. Het enige wat mij kan helpen is afleiding en daar kan ik makkelijk aan komen.

Groetjes,

Anoniempje

hey

nu was ik de gene die geen mail ontvangen heeft

maar goed ik heb ff alles terug gelezen en bij bijna alles op 1 ding na heeft pin al alles gezegd dus woord een korte reactie haha. 

ja er zijn meerdere mogelijkheden. maar met jou situatie dacht ik meteen aan een soort woon plek waar mijn broer heeft gewoond. 

niet schrikken. het is een soort crisis plek. waar je in de buurt van school en huis begeleid woord en daar bij na schooltijd "thuis" therapieën kan krijgen die het best bij jou past. ze helpen je met alles wat jou niet lukt en staan 24/7 voor je klaar. in zo'n crisis weten ze precies wat ze moeten doen. bij alle soorten mensen. en ze willen je zo veel mogelijk stimuleren om naar school te blijven gaan. en helpen je om uit eindelijk terug naar huis te kunnen gaan zonder dat het veel spaning op levert en als naar huis gaan niet goed voor jou is gaan ze kijken wat voor woon soort het best bij jou past. 

dat is een mens vriendelijke opname zeg maar. bij mijn broer en meerdere die ik ken heeft het voor gezorgd dat ze uit hun depressie zijn gekomen en ze weer dagelijkse dingen weer op gepakt hebben. ik ken 12 mensen die op zoon soort locatie hebben gewoond en bij 11 van de 12 zijn ze daarna naar een passende woon situatie gegaan. de 12de wouw iets anders dan wat goed voor hem was. 

misschien zou je over zo iets kunnen informeren bij die therapeut (soort therapie ben ik ff vergeten en geen zin om het op te zoeken) 

ik hoop dat dit een beetje nuttig was... 

groetjes blue

Hey,

Hoe gaat het met de keuzestress?

Gr. Pin

Hey!

Nou, ik heb gekozen voor een vrijwillige opname, of het in ieder geval aan mijn ouders verteld die het weer aan de stichting hebben doorgegeven.

Mijn ouders zijn er niet blij mee, maar goed. De stichting ook niet echt, ze geven het advies om het niet te doen. En dan begin ik dus te twijfelen.

Ik vind het niet naar Rome gaan, het weinig contact met de mensen thuis en het feit dat ik daar dus erg hard moet werken allemaal niet erg. Ik vind het wel eng, maar ik heb er wel vrede mee.

Alleen zijn er wel een aantal dingetjes: Ik mag gewoon naar school, maar dan moet dat dus met het OV en dan moet ik heel veel overstappen en ben ik uiteindelijk een uur onderweg. Of ik ga daar naar school.

En dan probleem twee: er zitten daar kinderen met ernstige gedragsproblemen, dus denken ze niet dat ik daar rust ga krijgen. Vanwege die kinderen dus.

Je mag er niet weg totdat zij zeggen dat je weg mag, dus ik kan niet aangeven dat ik het er niet prettig vind en dan weer terug naar huis gaan...

Mijn vader dacht trouwens toen ik dinsdag per ongeluk het eerste uur op absent was gezet dat ik zelfmoord had gepleegd en toen heeft hij school gebeld en mij ook en toen ik terugbelde zei hij dat hij in de war was en wilde weten wanneer ik naar Rome zou gaan. Toen ik thuis kwam vertelde hij dat hij eigenlijk dacht dat ik zelfmoord had gepleegd. Die dinsdag heb ik ook voor het eerst mijn crisisplan gebruikt, ik moest huilen en was helemaal in paniek, eerst heb ik Clay geappt of ik haar mocht bellen en toen heb ik gepuzzeld tot ze appte dat dat mocht en toen heb ik haar gebeld. Dat hielp wel.

Vandaag hadden we een telefoongesprek met mijn trajectbegeleider van de stichting en toen kreeg ik al deze info. Daarna heb ik weer gehuild en toen met Fleur gebeld.

Ik kan pas in januari worden opgenomen (als ik het wil) en dan moet ik dus de vakantie overleven. Daarom heb ik maandag een gesprek met mijn ouders en de stichting over hoe ik de vakantie door kan komen.

Gaat helemaal lekker dus! Not.

Groetjes, 

Anoniempje

hey 

ik kan natuurlijk niet echt zeggen dat het de goede beslissing is omdat ik je niet in real live ken. maar mijn gevoel zegt dat jij wel de goede keuze voor je zelf maakt.  

ik denk dat je ouders vooral zien dat jij het thuis niet meer vertrouwd met hoe je je nu voelt.

ik denk dat de stichting liever een andere manier zou willen vinden om je even goed te kunnen helpen. 

kijk het overstappen is en dingetje want ja (als ik het me goed herinner ga jij met de fiets) je bent het nog niet echt gewent. aan het begin toen ik bij me vader ging wonen vond ik het 3x overstappen eng en was stress vol. en zat er tegen op te kijken door het fijt dat er veel prikkels zijn. 

voor mij is het trucje dat ik bij de eerste overstap 1 ding te vroeg neem zo dat ik de tijd heb om over te stappen en als ik sochtens iets te lang treuzel ben ik ook gewoon nog op tijd.  

en als jij ook niet zo goed tegen prikkels kan zou ik een noice canseling koptelefoon kopen want die viltert veel prikkels weg.

als je denk dat een uur lang duurt ga je denken aan mij en denk je ooh valt nog wel mee een uurtje want ik ben 3 uur per reis onderweg en van valt het ineens mee

wat ik van mijn school heb geleerd is dat je vooral niet moet wisselen van school en woonsituatie gelijkertijd als je niet helemaal mentaal gezond is want dan kan er snel gebeuren als het allebei verandert dat het te veel verandering is en dat je daardoor niet meer naar school toe kan gaan.  

op zich is het wel logisch want jij kiest voor dat je je beter wilt voelen dus zij willen dat jij niet op geeft als het tegen zit dat je gewoon door zet. 

maar ik snap jou kan ook zeker! 

opzich is het een voordeel dat het iets langer duurt want dan kan je er nog wat langer over na denken. maar het is niet fijn dat je de vakantie nu alleen moet overleven. maar ik denk dat zij ook niet willen dat jij ongelukkig opgenomen zit terwijl je familie zonder jou zit feest te vieren. en ik denk ook dat zij tijdens kerst met minder personeel zijn en niet iemand willen hebben in een wen fase. snap je en beetje wat ik bedoel? 

groetjes blue

Hey,

Goed dat je een beslissing hebt genomen!

Ik vind het stom van die stichting om dan nu pas, na je beslissing, met zo'n advies te komen. Lekker handig gedaan... Goed dat je wel bij je keuze blijft!

Je kan er pas in januari terecht. Ik denk net als Blue dat het idd door de feestdagen kan komen (volgens mij sturen ze sws iedereen met Kerst nasr huis, behalve de mensen die echt niet mogen/kunnen), maar ook omdat er waarschijnlijk wachtlijsten zijn. Zoals overal in de jeugdzorg... 

Wacht, hoezo staat een opname gelijk aan niet naar Rome gaan? Is die reis binnenkort ofzo? 

Je kan overdag wel naar school, maar dan moet je een uur met het OV. Je kan het altijd eerst proberen en als dat niet lukt, het niet doen.

Er zitten daar kinderen met gedragsproblemen, waardoor ze denken dat je er geen rust krijgt. Is dat iets waar je je zorgen om maakt? 

Goed dat je gebruik hebt gemaakt van je noodplan toen je deze nodig had! Dat vind ik knap van je. 

Binnenkort ga je ook een plan met de stichting maken voor de tijd tussen nu en de opname. Klinkt goed. Veel succes!

Gr. Pin

Hey!

Ja, het is ook niet zo dat de stichting het als een 'hoofdoptie' heeft gegeven, maar ze hebben het wel genoemd als mogelijkheid en ik ben er gewoon op ingegaan.

Ja, ik ben echt super slecht met het OV, dus als ik het ga doen wordt dat nog wat. Een uur valt nog wel mee, ik fiets nu namelijk een goede 45 minuten om op school te komen. Ik weet niet of ik bereid ben er eerder voor op te staan. Als ik de 'goede' bus neem moet ik namelijk al om 7:15 bij de bushalte staan…

Tijdens de Kerst zou ik dan gewoon in de instelling moeten blijven. Ze dachten dat ze nu al plek hadden, maar dat bleek toch niet het geval te zijn. Vandaar dat ik er pas in januari terecht kan. Van 27 tot 31 januari is de Romereis en als ik word opgenomen zit ik dan al in de instelling. 

Stel dat ik het niet zou doen (de opname) dan moeten er nog allemaal mensen worden ingelicht van het feit dat ik suïcidaal ben geweest en worden er afspraken gemaakt over met wie ik daar kan praten en moet er een plan worden gemaakt van wat ik moet doen als er iets gebeurt en eerlijk gezegd heb ik daar geen zin in. Als het zo moet dan hoeft het van mij niet, dan voelt het voor mij niet echt als een leuk uitstapje.

Wachtlijsten, begin er niet over... Overal waar je iets over de jeugdzorg hoort (of de ggz in het algemeen) beginnen ze over wachtlijsten…

Ja, best wel... Het is ook de reden dat ik weer begin te twijfelen...

Groetjes,

Anoniempje

Hey,

Ik snap wat je bedoelt met het OV. Voor een studie volgend jaar, zou ik misschien eerst een kwartier naar een station moeten fietsen en dan nog 45 minuten met de trein. Daar heb ik eigenlijk ook niet zo veel zin in 

Oh, de Romereis zou gelijktijdig vallen met de opname. Jammer. Maar als het van jou niet op deze manier hoeft, dan kun je er inderdaad ook voor kiezen om niet te gaan.

Is het nog altijd een mogelijkheid om geen opname te doen? Als je erge twijfels hebt, zou je altijd nog eerst alleen psychotherapie kunnen proberen.

Gr. Pin

Hey!

Ja, dat stomme OV…

Het zou inderdaad nog kunnen als ik geen opname wil.

Ik ga nu sowieso dat psychotherapie doen om de tijd te overbruggen. Het ding is alleen dat weg wil uit huis zodat ik rust heb. Daarna wil ik wel terug komen en aan de thuissituatie werken, maar eerst wil ik weg. De vraag is alleen hoe.

Groetjes,

Anoniempje

En is er niet zoiets mogelijk zoals Blue zijn? Heb je ze verteld dat je alleen eigenlijk een opname wil om thuis weg te zijn? Misschien hebben zij nog alternatieven.

Hey!

Nee, zoiets als Blue zei hebben ze niet.

Ja, dat heb ik verteld. We gaan maandag dus kijken hoe ik de vakantie door ga komen, misschien dat er dan iets uit komt. Voor de rest is er eigenlijk geen andere optie.

Groetjes,

Anoniempje

Hallo Anoniem06 :)

Ik heb geen zin om terug te lezen maar hoe gaat het nu? 

-Dr8gon99

hey 

zou je in de vakantie en paar nachtjes bij Fleur slapen. dan hebben jullie allebei afleiding en ben jij ff bij je ouders weg

ehm ik bedenk me net dat wat mijn broer had.  iets speciaals voor probleem kinderen had  

maar wel knap dat je dat aan ze vertelt hebt. zou ik nooit doen.

groetjes blue

Hey!

Nee, het gaat de laatste tijd niet zo lekker met Fleur. We hebben wel afgesproken in de vakantie, maar ik denk dat het beter is als ik haar voor de rest met rust laat.

De resultaten van mijn bloed zijn terug en ik ben kerngezond! Dus dat is iets goeds. Dinsdag moet ik naar de psychiater en dan gaat ze me beoordelen (of ik ernstig genoeg ben om opgenomen te worden). Ik weet nog niet of ik het dus echt wil, maar ben wel blij dat het nu zo snel gaat, dan hoef ik er minder over na te denken. 

Voor de rest gaat het wel best slecht, ik voel me gewoon naar en heb echt een concentratievermogen van niets, maar goed. Hopelijk komt er iets uit dat gesprek van morgen waardoor ik weer een beetje motivatie krijg om door te gaan.

Tijdens het gesprek met Rick heeft hij trouwens iets vreemds gezegd. Allereerst heb ik een poëziealbum en heb ik deze week aan mijn mentor gevraagd of ze erin wilde schrijven, de volgende dag kreeg ik hem alweer terug met een leuk versje erin. Toen heb ik hem maar meteen aan Rick gegeven. Hij wilde er best in schrijven, maar vroeg zich af waarom ik er een had. Hij vond het namelijk nogal kinderlijk. Ook het feit dat ik nog met knuffels slaap vond hij nogal kinderlijk. Ik was best beledigd en heb toen Clay geappt, gelukkig heeft zij me gerustgesteld en gezegd dat ik helemaal niet kinderlijk ben en juist best volwassen voor mijn leeftijd.

Dat was eigenlijk niet waar ik het over wilde hebben, maar goed.

Hetgeen waar ik het over wilde hebben is dat Rick tijdens het gesprek zei dat als ik een plekje nodig had (Nee, wacht, dat moest hij anders verwoorden), als ik wilde wilde hij best een keertje met me thee gaan drinken in de vakantie.

Nu is mijn vraag, wat moet ik hiermee? Ik zou het heel erg vreemd vinden en liever met Clay afspreken, maar dat durf ik niet te vragen en bovendien kan ik alle afleiding gebruiken die ik kan krijgen deze vakantie.

Ik wil het dus eigenlijk niet, maar bij gebrek aan beter, moet ik het dan toch doen?

Groetjes,

Anoniempje 

Hey,

Kerngezond? Nou, da's tenminste nog iets ;)

Het is dus ook nog niet zeker of de mensen van de stichting je wel "erg genoeg" vinden voor een opname. Eigenlijk is de keuze je dus een beetje uit handen genomen. Volgens mij vind je dat wel fijn?

Ik heb ook geen concentratie en/of motivatie, dus euh ja, ik kan alleen lotgenoot zijn hier vrees ik

Ik vind een poëzie album niet kinderachtig. Vriendenboekje, ok, maar wel geinig. Poëzie is weer wat anders. Fijn dat Clay je gerust heeft gesteld.

Ik slaap ook met knuffels en heb thuis altijd knuffels thuis om me heen. Dat vind ik zeer comfortabel. Niks mis mee. Iedereen heeft aspecten van vroeger waar je nog langer aan vasthoudt.

Ik denk niet dat je met Rick moet afspreken, alleen omdat je niks beter hebt. Je moet niet iets doen waar je geen zin in hebt, dat kan denk ik jullie band alleen maar verslechteren.

Gr. Pin

Hey!

Nou, ik heb eigenlijk wel besloten dat ik geen opname wil, maar ik wil wel echt weg uit huis. Niet voor een lange tijd, maar minstens een week. 

Ik heb trouwens nog aan Fleur gevraagd of ik misschien tijdelijk bij haar kon verblijven, maar dat ging niet. Ik zou Clay of Rick wel kunnen vragen, maar dan breek ik een heleboel codes, of niet?

Vandaag heb ik met mijn ouders gepraat en zij begrijpen het nu ook een soort van, ze gaan morgen vragen of ik misschien tijdelijk naar een soort pleeggezin kan (denk niet dat dat mogelijk is, maar hé, ze snappen het tenminste).

Je hebt geen motivatie en/of concentratie, maar hoe doe je dat dan met school?

Ah, ik hoop gewoon dat ik rust krijg in de vakantie.

Maar goed, niet met Rick afspreken, oké (vond je dat een gemene opmerking? Even van wat je weet, mag je deze man dan eigenlijk? Want Fleur heeft echt een grote pesthekel aan hem, maar hij was Clay's favoriete collega...). Wat moet ik dan doen? Ik ga 1 dag met Fleur films kijken, alleen voor de rest heb ik helemaal niks gepland.

Groetjes,

Anoniempje

Hmmm als je geen opname wil, zou ik dat dan toch de volgende keer melden als je die psychiater ziet?

Je kan altijd vragen naar alternatieven. Fijn dat je ouders het nu ook lijken te begrijpen!

Hoe ik dat doe met school? Euh, goede vraag  

Ik hoop ook dat je wat rust krijgt in de vakantie. Niet te veel aan school en even relaxen als het kan :)

Als ik luister naar jouw verhalen over Rick, zie ik 2 kanten aan hem. Ik denk dat hij echt wel een prettige kant heeft, maar dat hij ook wat minder leuke kanten heeft. Sommige mensen doen gewoon alles goed, sommige mensen alles fout en sommige mensen, waaronder Rick, een combinatie ervan. Ik denk gewoon dat Rick niet geschikt is voor deze "functie" en niet goed aanvoelt wanneer hij wat wel en niet moet uiten. Ik denk dat Clay beter aanvoelt wat te zeggen en hoe zich te gedragen tegenover jou dan Rick en dat je daarom beter met haar overweg kan.

Met Rick afspreken zou 1 middag afleiding zijn. Op zich vind ik dat niet echt veel ofzo, als ik kijk naar 2 weken vakantie, dus dat 1 extra dagje niks ook niet echt veel ofzo. Maar het is jouw beslissing en misschien is het voor jou wel heel waardevol. 

Zou je bepaalde dingen in je eentje kunnen/willen ondernemen?

Gr. Pin