Skip to main content

Hi?! 

Ik ben een meisje van 13.

Mn moeder heeft een burn out en ik moet mee helpen in het huishouden. Mn broer is enorm autistisch en wil maar niet begrijpen van wat er allemaal aan de hand is met deze corona gebeuren. Met mn oma gaat het mega slecht. Je ziet gwn sat ze elke dag zo erg achteruit gaat dus dat zal in de kortste keren ook wel afgelopen zijn. Mn vader houd zich liever overal buiten en werkt 60 per week. Ik weet niet of ik dit nog wel allemaal aankan.

 

Laatst had ik een gesprek met mn mentor. Niet over die dingen hierboven. Het was meer een voortgangs gesprek dinges ofzo. Toen vroeg ze hoe het thuis ging en had ik gezegd wel goed. Ze kon aan mij zijn datnhet niet goed ging. Ik barste in tranen uit en ze zei dat ik hulp nodig had. Iemamd om mee te praten. Het kon ook zonder dat mn ouders het weten. Ze belt me morgen.... of ik hulp wil. Maar heb ik hulp nodig? Ja okee het maakt me verdrietig enz. Maar weet ik het of ik hulp nodig heb en ik ben zo wie zo al niet iemand die over dr gevoelens  praat. Kan iemand zeggen wat ik moet doen?? Ik weet het allemaal echt even niet meer. Help me pleasee!!

Hoi!

Je moet juist met iemand praten en je mentor kan hierbij de eerste stap zijn. Als je het gesprek met je mentor hebt gehad kun je ook naar je vriendinnen of andere familie, zo kun je toch met iemand praten. Je zou kunnen denken dat je geen hulp nodig hebt, maar als je dit opkropt ga je je niet beter voelen. Zorg dat je juist met iemand kan praten!

Ik hoop dat het snel weer beter met de situatie thuis gaat!

 

liefs


Je krijgt meer op je af dan een gemiddeld meisje van 13. Dat mag je best weten.

Autistische broer- Corona komt daardoor dubbel binnen.  Moeder met burn out, vader werkt 60 (!!) uur en jij moet het huishouden doen. 

 

Niet schrikken van wat ik zeg. 

Wat jij op je afkrijgt is ongeveer waar je moeder een burn out van kreeg.

Ik vind dat dat betekent dat je deze problemen niet zelf hoeft op te lossen.  Het is simpel. Dat kan een meisje van 13 niet, daar heeft ze de kracht en de ervaring niet voor en ook de tijd niet - want ze moet ook naar school.

Zoek iemand. Je mentor is een goede start. En zeg dat het niet goed gaat.

 


Het nare is: Je bent 13. Je hebt vrijwel geen ervaring om jezelf te vertellen dat je inderdaad hulp nodig hebt.

Mijn advies is:  Bijt door die zure appel heen. Zeg dat je inderdaad hulp nodig hebt.   Dit soort problemen is groter dan één persoon en jij weet dat gewoon niet dus die gedachte komt niet bij je op.  Maar het is echt zo. Dit is te groot.

Je wordt hier al genoeg door geraakt, en het spijt mij dit te moeten zeggen, maar dit ga je merken in je leven. Dit is méér dan een normaal meisje over zich heen krijgt.  

Zeg tegen iemand dat je echt hulp nodig hebt. Dat betekent niet dat er die middag iemand op de stoep staat om alles even goed te maken. En het betekent ook niet dat jij het opgeeft. 

Maar er zijn mensen en instanties die dit vaker hebben gezien. Jij ziet dit voor het eerst. Maar voor hen is het niet nieuw. Zij kunnen meer dan jij alleen. Je mentor zou die mensen moeten inschakelen. 

TIP: Je kunt dit hele topic uitprinten of op de computer oproepen, en aan je mentor laten lezen. Zo hoef je het niet helemaal te zeggen  (hoi mentor! help haar!) 

Sterkte, Karlijn M.

 


Reageer