Nouja ik kan het simpel houden: een psycholoog vertelt je natuurlijk alleen maar wat je hebt, wat je denkt, en wat je moet doen en moet gaan denken om er vanaf te komen. Dat kan je in principe zelf ook, als je jezelf maar durft te pushen en durft te vertrouwen.

Leer te accepteren dat je hiermee kampt en dat het onderdeel is van wie je bent. Leer te accepteren dat je niet zo snel of sociaal of actief bent als anderen. Stop meteen met vergelijken als je toch bezig bent. Dat is angstversterkend. Neem je voor jezelf te pushen. Een angststoornis heb je niet van de een op de andere dag, dus je komt er ook niet van de een op de andere dag af. Niet met en ook niet zonder psycholoog of psychiater. Probeer elke dag iets te doen waar je angststoornis zich in uitmondt: probeer je langer te concentreren op een docent of een boek of wat dan ook. Probeer sneller te reageren op mensen. Probeer naar iemand toe te lopen om iets te zeggen. Probeer meer te fietsen of hard te lopen ofzo. Probeer te ontspannen/slapen door dingen te proberen (ASMR, Muziek, geurkaars)

Succes! 

Ik heb precies hetzelfde… 

Hey!

Ten eerste, wat vervelend voor je dat je je zo rot voelt! Het is natuurlijk helemaal niet leuk om de hele tijd overal enorm over op door te denken. Ik ben zelf nu al bijna een jaar geleden gediagnosticeerd door een psycholoog met een angststoornis. Dit kwam doordat ik mezelf toen ook beschadigde, waardoor ik op een gegeven moment in het ziekenhuis belandde en ik werd verplicht om naar een psycholoog/psychiater te gaan. Ik heb onderhand dus al redelijk wat ervaring met  angststoornissen. 

Als ik zo jouw klachten hoor dan snap ik dat je denkt aan een angststoornis, maar ik weet eigenlijk niet zeker of dat echt datgene is waar je last van hebt. Ik ben natuurlijk geen psycholoog, maar ik weet wel dat wanneer je een angststoornis hebt je voornamelijk last hebt van zogenaamde ‘aanvallen’ waarin je lichamelijke reacties gaat vertonen omdat je een extreme angst voor iets voelt (bijvoorbeeld hyperventileren of enorm duizelig worden). Je hebt zelf dan niet echt controle over deze aanvallen, en ze belemmeren je echt in je dagelijkse leven. Uit jouw beschrijving komt dit niet perse naar voren, dus vandaar dat ik twijfel.

Maar dat betekend niet dat je je klachten niet serieus moet nemen! Je geeft namelijk aan dat je er wel echt last van hebt, dus ik denk dat het dan wel een goed idee is om er achteraan te gaan. Je zou er met een vriend(in) of iemand die dicht bij je staat over kunnen praten, meestal lucht dat echt al enorm op en kan hij/zij je advies geven. Als je toch graag (buiten je ouders om) een psycholoog zou willen zien dan raad ik je aan om naar je mentor op school te gaan. Deze mag namelijk niks zonder jouw toestemming met je ouders delen, en bijna elke middelbare school heeft wel een schoolpsycholoog waar je dan bij terecht zou kunnen komen. 

En nog een laatste ding: geestelijke gezondheidszorg (dus psychologen onder andere) worden tot je 18e gewoon vergoed in Nederland! Dus wanneer je toch beslist om het er met je ouders over te gaan hebben en jullie besluiten om toch naar de psycholoog te gaan, dan houden je ouders er als het goed is geen kosten aan over.

Succes!

Groetjes

hey ik had zelf eerst ook een sociale angststoornis. je kan naar je huisarts gaan en dan vragen of je naar een test en help dinges doorgestuurd kan worden. in jouw geval je ouders het niet willen kun je mischien liegen want dit is wel belangrijk en psygische hulp kan vergoed worden dus dan is geld zo’n groot probleem nog niet. dus wat ik gedaan had is liegen tegen ouders dat je een ander probleem hebt en dan naar de huisarts gaan en bij de huisarts vragen of je effe alleen met de huisarts mag praten en het dan vertellen en vragen wat er nu gedaan kan worden. en lees dit ook nog even. https://www.consumentenbond.nl/zorgverzekering/vergoeding-psychologisch-hulp

hopelijk gaat het met deze hulp lukken!