Wat naar! Ik zou zelf me niet te veel bemoeien met haar familie enzo, maar ik zou wel proberen haar zo veel aandacht proberen te geven en haar blij proberen te maken. Je kunt ook vragen wat er met haar dan aan de hand is miss kun je daar meer bij helpen. 

Wat goed dat ze je dit verteld heeft. Dit geeft aan dat ze je echt vertrouwt. Probeer dit vertrouwen dan ook niet te beschamen door het bijvoorbeeld aan anderen te vertellen zonder dat jullie het daarover hebben gehad (tenzij het zo ernstig is dat ze gevaar (voor zichzelf) loopt, dan moet je natuurlijk ingrijpen en het met een volwassene delen).

Probeer in eerste instantie gewoon een luisterend oor te zijn. Dit zal ze vast al op prijs stellen. Ze kan dan eindelijk haar verhaal kwijt, dit lucht hopelijk al een stuk op. Doe wellicht even wat onderzoek naar eventuele oplossingen of hulporganisaties zodat je haar advies kunt geven. Je kunt bijvoorbeeld voorstellen dat ze contact opneemt met Veiligthuis, de Kindertelefoon of desnoods 113. Met alle drie kan ze anoniem chatten. Op deze sites staan ook tips over hoe je iemand met problemen kunt helpen dus daar zou je eens naar kunnen kijken. Maar een goed advies zou ook kunnen zijn om dit met haar mentor te delen. De mentor staat dichterbij de thuissituatie en kan haar ongetwijfeld helpen.

Het is gewoon erg afhankelijk van de situatie, dal zal je zelf een beetje in moeten schatten.

Succes!

Groetjes