Hoi, mijn naam is Fin (niet mijn echte naam) en ik ben een meisje van 14 jaar.
De afgelopen 3 jaar maakte ik iets mee. Iets wat ik nooit compleet achter me heb gelaten. Voor de afgelopen 3 jaar had ik een diepe depressie. Ik had geen energie en geen motivatie om iets te doen. Ik heb meerdere keren mijzelf pijn gedaan en ik wou meerdere keren dood.
Al vanaf groep 8 haatte ik mezelf. Ik heb mezelf nooit kunnen accepteren hoe ik ben en hoe ik eruit zie. Ik heb nooit het mooie in mezelf kunnen zien of geloven als andere mensen het zeiden. Ik kon het niet geloven. Ik haat nog steeds elk detail van mezelf. Doordat ik mezelf haat, denk ik automatisch ook dat iedereen me haat. Ik ontwikkelde een angst voor mensen en sociale interacties. Ik had het gevoel alsof iedereen naar mij keek en oordeelde over mij. Dat in de hoofden van de mensen die naar me staarden de meest weerzinwekkend en afschuwelijke gedachten ronddwaalden. Ik durfde niks meer te doen wat ook maar iets te maken had met sociale interacties. Ik wou mijn familie niet meer groetten, niet meer afspreken met mijn vrienden en ik durfde de school niet meer in. Ik had mezelf buitengesloten van de wereld en ik bleef zitten in mijn eigen, veilige hoekje. Ik en mijn therapeut hebben nog steeds geen oplossing gevonden voor dit probleem.
Na de zomervakantie van 2022 kwam ik erachter dat ik autisme had. Het verklaarde heel veel dingen die er in mijn hoofd omgingen en hoe ik omging met situaties. Het was zeker een opluchting dat ik wist waar een deel van mijn problemen van kwamen. Ik vond het wel moeilijk te accepteren dat ik autisme had. Ik dacht dat het niet echt was, dat de mensen die mij de diagnose gaven een fout hadden gemaakt. Ik wou niet dat het echt was. Nu weet ik wel dat ik er niets tegen kan doen en dat het nou eenmaal zo is. Het enige wat ik kan doen is leren er mee om te gaan.
Ik heb een vriendin en ik zit in een vrienden groep van 6 mensen. Dat lijken best veel mensen en die mensen zijn ook nog eens allemaal mijn vrienden. Ik voel alleen op een of andere manier nog steeds alleen. Het voelt alsof ze allemaal maar doen alsof. Ik kan misschien ook mijn verwachting van een vriendschap te hoog hebben gezet. Ik heb iemand nodig die mij leukt vind om mij, en niet één van de vele personaliteiten die ik heb. Ik heb iemand nodig die mij wil vast houden als een breekbare vaas, iemand die mij begrijpt en iemand waarbij ik me veilig voel. Ik heb constante bevestiging nodig, zodat ik weet dat ik het goed doe. Ik heb iemand nodig die er voor mij durft te zijn. Iemand waarmee ik kan knuffelen en iemand waarbij ik niet bang hoef te zijn om mijn genegenheid te laten zien.
Hoi, mijn naam is Fin en ik ben 2 maanden vrij van zelfbeschadiging.
Ik ben bezig met mijn reis naar vrijheid. Ik heb problemen met mijn familie, mentale gezondheid, emotionele gezondheid en met relaties. Ik probeer mezelf te verbeteren en daar ben ik nu al 3 jaar mee bezig. Ik zie verbetering maar ik zie ook dat het moeilijk is om die verbetering constant te houden. Ik ben hier om mensen hulp aan te bieden die net beginnen met hun reis naar vrijheid.
Mijn droom is om iedereen op de hele wereld te helpen. Met mentale problemen, emotionele problem, fysieke problemen, alles. Heb je vragen of wil je een gesprek beginnen? Doe! Deel dingen die jou hebben geholpen. Gedichten of korte verhalen zijn ook prime!
I love you all very much and I believe in you!
Ik weet dat je dit kan en je bent niet alleen! Als we elkaar helpen komen we er allemaal sneller uit.
Love
--- Fin
<3
het wordt anders zo'n lang verhaal:) maar ik ben ook uit een dal geklommen. Goed om te lezen dat je zo sterk omhoog weet te klimmen! Er zijn hier veel jongeren die ook met dit 'gevecht' bezig zijn en veel steun aan elkaar hebben! Ik ook 
welkom in ieder geval!
