hoi, 

in 2022 heb ik een zwaare tijd gehad waarnaar ik mentaal achteruit ging. ik sneed mezelf, en moest naar een psycholoog door poging tot zelfdoding..

na een paar maanden ging het wel ok. ik had nogsteeds de neiging om mezelf te snijden maar deed het niet. ik had trouwens niks aan mijn psycholoog omdat het echt een naare mevrouw was. ik was 1 jaar selfharm free deze augustus. (ik ben dus ook niet meer in behandeling bij haar)

sinds 2023 januari ben ik bij mijn moeder gaan wonen. na veel gezeik is het in augustus eigenlijk geregeld dat ik officieel hier woon. (moest allemaal via de rechter omdat mijn “vader” dit niet wou en alles deed om ons weer terug naar hem te krijgen) en nu woon ik dus 2 uur verweg van mijn vader, ik hoef hem gelukkig niet meer te zien. (heb dus ook een nieuwe school waar ik geen vrienden heb+ sta op een wachtlijst voor een psycholoog)

maar sinds deze maand begonnen is ga ik weer helemaal achteruit. ik heb mezelf al weer een paar keer gesneden. en heb heel veel gedachtes over zelfdoding. ik heb gisteren met 113 gechat omdat ik mezelf bijna wat aan deed. het gaat echt fout. maar ik durf het mijn moeder niet te vertellen. aan de ene kant omdat ik nu niet bij mn vader meer woon en niet meer daar word mishandeld ( het voelt eigenlijk alsof ik geen reden meer heb om me zo te voelen) en aan de andere kant omdat ik mijn moeder niet wil teleurstellen, ze betekent alles voor me. maarja, toch die angst. ik wil haar niet teleurstellen. 

hoe ga ik dit aan mijn moeder vertellen? 

(het is nier zo simpel als het lijkt om dit te gaan vertellen, ik heb een trauma opgelopen door hoe mijn vader heeft gedaan toen ik het hem heb verteld)

dankjewel