Skip to main content

Hoi, ik ben nu 15 en in de puberteit. Ik heb nu steeds vaker dat ik mezelf echt kan irriteren aan de manier waarop mama praat. Altijd als ik iets zeg, meteen oplossingen willen zeggen ect en daar ga ik me aan irriteren. Maar dit wil ik eigenlijk niet echt laten doorschijnen naar mama omdat ik dr niet wil kwetsen. Mama weet wel een beetje hoe ik hierover over denk maar ja, of mama dr altijd rekening mee houdt… ik wil gewoon een neutraal antwoord zonder extra poespas.  Daarnaast snap ik af en toe niet waarom  mama af en toe overbodige beren op de weg ziet als het volgens mij echt niet nodig is. Af en toe dus wat interne irritatie. 
 

ik ben gewoon benieuwd met wat voor strugels jullie zitten met jullie puberteit en of je dit soort dingen bij jullie ook gebeurt. Ik hoor het graag!!

 

groetjes

Hey!  Ik heb hier een reactie in gezet en die klopt nog steeds wel.  En wat jij zegt, over dat je je kunt ergeren, heb ik een beetje, maar ik heb dan meer dat ik ga bedenken of het wel helemaal klopt wat mijn moeder zegt in een discussie en als ik dan zeker weet dat ik gelijk heb wil ik dat tóch nog even gezegd hebben, dat soort dingen xD. En  het blozen is er zeker ook nog, en ik merk ook dat ik alles goed wil doen, in hoe ik overkom.  Gelukkig kan ik wel lachen als ik blunder bijvoorbeeld, maar toch heb ik liever dat ik dingen dan goed doe. En wat ik nu ook wel raar vind, is dat ik in het bijzijn van mn vriendin eerder alles goed wil doen en mij eerder schaam dan bijv met vrienden. Terwijl dat natuurlijk helemaal niet hoeft. Het lijkt wel een soort natuur gevoel wat dan in je zit. En verder natuurlijk de lichamelijke veranderingen, maar dat zei ik in die andere reactie 🙂 Leuk onderwerp trouwens!

Liefs, Tover xxx


Reageer