Hoi, ik ben nu 15 en in de puberteit. Ik heb nu steeds vaker dat ik mezelf echt kan irriteren aan de manier waarop mama praat. Altijd als ik iets zeg, meteen oplossingen willen zeggen ect en daar ga ik me aan irriteren. Maar dit wil ik eigenlijk niet echt laten doorschijnen naar mama omdat ik dr niet wil kwetsen. Mama weet wel een beetje hoe ik hierover over denk maar ja, of mama dr altijd rekening mee houdt… ik wil gewoon een neutraal antwoord zonder extra poespas. Daarnaast snap ik af en toe niet waarom mama af en toe overbodige beren op de weg ziet als het volgens mij echt niet nodig is. Af en toe dus wat interne irritatie.
ik ben gewoon benieuwd met wat voor strugels jullie zitten met jullie puberteit en of je dit soort dingen bij jullie ook gebeurt. Ik hoor het graag!!
groetjes