Heyy Bloem
 

Je beschrijft, net zoals in je vorige topic, alweer een gevoel wat ik enorm herken.

Over je gevoelens praten is best lastig en ingewikkeld. Het is iedere keer weer een enorme stap om te maken. Je hebt zeg maar je denkbeeldige maskertje op naar iedereen en zegt heel snel “ja het gaat goed” terwijl je je van binnen misschien niet zo goed voelt. 
 

Het is heel lastig, maar je mag dat maskertje echt wel af doen en vertellen hoe het echt met je gaat. Je moeder houdt heel erg veel van jou en wilt heel graag dat je je weer wat beter gaat voelen. Ze is er voor jou!
 

Ik snap wel dat het soms best vervelend kan zijn als je moeder vraagt hoe het gaat en dat je af en toe echt geen zin hebt om die vraag te beantwoorden. Dat heb ik zelf ook wel eens. Aangezien je moeder wel een beetje afweet van hoe je je voelt mag je ook aangeven dat je even geen zin hebt om die vraag te beantwoorden of je zoekt even rust op en gaat even naar je kamer of een rondje lopen als het je even teveel is. 
 

Onthoud in ieder geval dat als je moeder vraagt hoe het gaat, dat je wel echt mag antwoorden.. Ze is er echt voor je

Groetjes van mij!

Hi, ik snap inderdaad dat het lastig is erover te praten met je moeder.

misschien kan je een keer praten met een vriend/vriendin of je mentor ofzo

je kan ook tegen je moeder zeggen dat je een keer naar een psycholoog wil om te praten en dat je er nog niet klaar voor bent om met haar te praten.

ik hoop dat dit je helpt!

groetjes katexxx