Hoi, mijn ouders hebben steeds een gesprek met me broer(17) omdat hij depressief is/was, hij zit nu thuis van school, ik heb ook een half jaar thuis gezeten door een burn out, ik had toen nergens zin in, en ik wist niet wat voor nut het had om te leven, mijn broer heeft nu precies het zelfde, ik heb het altijd voor mezelf gehouden hoe ik me voelde, maar me broer praat er steeds over met mijn ouders en me ouders worden er verdrietig van hoe hij zich toen voelde.
Ik heb nu nog steeds wel is de gedachte wat heeft alles voor nut, maar ik weet dat ik niks zou doen, ik heb het idee dat ik niet naar iemand toe kan gaan, ik heb een online vriendin maar daar kan ik niet echt naartoe als ik me slecht voel, en vriendinnen kan ik ook niet naar toe en iemand op school ook niet. Ik zit op speciaal onderwijs, en ga nu een paar dagen naar school toe, maar ik denk soms, ik ga nu naar school, daarna ga ik op mezelf wonen en uiteindelijk ga ik dood, wat heeft het dan voor nut. Me ouders snappen me niet en daarom durf ik het hun niet te vertellen. Ik heb een jaar geleden op een "normale" school gezeten maar ik voelde me toen zo alleen, en als ik een keer alleen ben voel ik me gelijk alleen, en als iemand begint over school word ik gelijk verdrietig, ik krijg misschien trauma therapie maar ik durf dat niet, want ik durf niet te vertellen hoe ik me voelde toen.
Ik weet gewoon niet meer naar wie ik toe moet gaan.. en ik weet niet meer hoe ik verder moet met alles
als je er echt niet uit komt gebruik de online chat van de kindertelefoon, elke dag kun je die bereiken en het zijn erg goede en aardige mensen. en anders reageer je maar op deze reactie en kunnen wij gezellig praten!
