Ik loop hier al een paar weken mee rond en wilde het steeds niet posten en het zelf oplossen, maar ja, een beetje hulp van jullie kan geen kwaad.
Ik heb best lang getwijfeld over het plaatsen en ook over als ik het zou plaatsen onder welke categorie en titel. Het is ondertussen ook al lang voorbij mijn bedtijd en het wordt steeds later. Ik heb net eerst nog andere topics beantwoord om deze maar zo lang mogelijk uit te stellen, maar nu moet het er maar van komen. Mijn twin wil ook dat ik hem nu plaats en hij heeft al aangeboden om op de “plaats reactie” knop te drukken.
Als jullie dit topic gelezen hebben weten jullie gelijk waarom ik hier een maand niets gepost heb.
Ik heb getwijfeld over de volgende titels:
1. Is dit homohaat of een “gewone” vechtpartij?
2. Ik kus op straat een andere jongen en voor ik het weet word ik wakker in het ziekenhuis
Maar het is toch een andere geworden, zoals jullie al gezien hebben. Ik wil wat er gebeurd is op een positieve manier benaderen en niet de nadruk teveel leggen op alle negatieve dingen die er gebeurd zijn. Ik ga het verhaal met (een hoop) negatieve dingen erin wel vertellen, maar ik hoop er uiteindelijk wel een positief gevoel aan over houden.
Ik wil dus iemand bedanken en mijn twin ook. Iemand die iig mijn leven heeft gered. Maar ja, hoe doe je dat en hoe vind ik hem. Daar kan ik wel wat hulp bij gebruiken.
Here we go. Het is best wel emotioneel, vandaar dus deze categorie.
Vorige maand had mijn twinbroertje 2 lekke banden met zijn fiets en niemand thuis had tijd om hem met de auto op te halen en toen ging ik met de elektrische fiets van mama hem ophalen. Het was iets van 10 km verderop. Hij had al een uur gelopen ofzo dus hij was het ook al een beetje beu en we hadden afgesproken bij een bushalte, want daar kon hij dan even uitrusten en zijn fiets daar laten staan, zodat we die later op konden halen met de auto.
Toen ik daar aankwam was ik blij mijn twin weer te zien en ik liep naar hem toe en gaf hem een kus en een hug en hij mij. Dat vinden sommigen misschien raar, maar we kussen elkaar elke dag na het opstaan en voordat we gaan slapen en ook als we elkaar een tijdje niet gezien hebben of gewoon zomaar. Het was gewoon een kus op zijn wang, dus niet tongen voor als het niet duidelijk is.
We wilden net zijn fiets op slot zetten met een ketting die ik meegenomen had en daarna zouden we samen op de elektrische fiets naar huis gaan, maar dat heb ik later pas allemaal gehoord, want ik kan me er helemaal niets van herinneren. Het eerste wat ik weer weet is dat ik in een ziekenhuis wakker word. Ik wist niet waar ik was en wat er gebeurd was. Ik heb het later pas gehoord van mijn twinbroer.
Waarschijnlijk ben ik vanaf achteren onderuit geschopt door een paar jongens, want mijn benen waren zwaar gekneusd en ik had overal blauwe plekken. Door die schoppen was ik ook nog ongelukkig op de stoeprand of het fietsenrek gevallen en ben ik bewusteloos geraakt en had ik een hoofdwond. Mijn armen en borstkas, buik en rug waren ook helemaal bont en blauw en elke beweging deed pijn.
Mijn twin weet ook niet alles precies, want hij was ook geslagen en geschopt. Hij was niet bewusteloos geraakt, maar hij was in shock omdat ik niet meer reageerde. Van die jongens weet hij ook niet veel meer, omdat er zoveel gebeurde in korte tijd en hij was heel erg ongerust over mij. Ik vind het zo erg voor mijn broertje. Hij heeft mij daar zien liggen, ik weet er niks meer van.
We snappen niet wat er gebeurd is en vooral niet waarom. We denken misschien omdat we elkaar gekust hebben, tenminste dat zeggen anderen dat het daarom wel zou zijn, want er zijn al eerder gay jongens mishandeld in die buurt, maar dat is toch belachelijk.
We doen niemand kwaad en dan krijgen we dit. Eerst dachten we dat het vanwege onze spullen was, want onze fietsen waren daar niet meer en mijn geld en telefoon waren ook weg. Maar na een paar dagen waren onze fietsen ergens gevonden, alleen waren ze helemaal krom en alles was kapot.
Gelukkig was er een jongen die ons geholpen had. Hij kwam voorbij fietsen toen het net gebeurd was. Hij had niet gezien wat er gebeurd was en we weten ook niet of die jongens die ons geschopt en geslagen hebben hem aan hebben horen/zien komen. Mijn twin was helemaal in paniek aan het schreeuwen en aan het proberen om mij wakker te maken en dat had die jongen gehoord en even later ook gezien. Die jongen had de ambulance gebeld en mijn broertje proberen te kalmeren en gerust te stellen. Hij had gezien dat ik nog ademde en nog een beetje reageerde als hij mij aanraakte, maar ik was niet echt bij kennis, maar half half ofzo. Ik weet er niks meer van.
Mijn twin en ik werden met de ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis vlakbij.
Die jongen was al heel snel met zijn moeder naar het ziekenhuis gekomen om te kijken hoe het met ons ging. Dat vond ik wel superlief van hem. Hij was er al voordat onze familie er was en hij was steeds bij mijn twin gebleven, terwijl de dokters mij aan het onderzoeken waren. Een paar dagen later is hij nog een keertje geweest en toen had ik hem eigenlijk voor het eerst ontmoet. Tenminste dat ik het me kan herinneren. Ik had toen natuurlijk al gehoord wat voor superjongen het was en wat hij allemaal voor ons gedaan had en ik moest heel erg huilen toen ik hem zag en hij toen ook. Mijn twin had een paar foto’s van mij en hem met die jongen gemaakt in het ziekenhuis.
Omdat ik de volgende dag of die dag erna, ik weet het niet meer precies wanneer naar huis mocht uit het ziekenhuis hebben we hem niet meer gezien en gesproken. Ik vind het zo stom van mij dat ik niet zijn telefoonnummer enzo heb gevraagd. Ik wil hem zo graag nog bedanken. Ik word er soms ’s nachts wakker van en dan vind ik mezelf zo’n sukkel en ondankbaar. Ik denk elke dag aan hem.
Ik had hem natuurlijk wel die keer in het ziekenhuis gezien en hem toen ook wel bedankt, maar ik wil hem nog echt bedanken, want ik ben me steeds meer gaan realiseren wat hij voor ons gedaan heeft. Dat kun je toch niet afdoen met alleen “bedankt” zeggen? Maar ik weet ook niet hoe dan wel. Ik zou hem zo graag weer zien en hem vasthouden.
We weten alleen zijn voornaam en dat hij in Zweden (denken we) woont.
Wat zou er gebeurd zijn als hij niet langs was gekomen. Ik moet er niet aan denken. Hoe kan ik hem ooit bedanken en terugvinden? Hebben jullie tips ofzo? Hoe vind ik hem terug? Op wat voor manier kun je iemand bedanken die je leven heeft gered?
Groetjes en alvast bedankt voor jullie bijdragen,
M&M’s
PS sorry dat laatste stukje is een beetje dubbelop en warrig ofzo, maar het lukt me niet om het beter op te schrijven en ondertussen is het al bijna 3 uur ’s nachts. Ik zei net tegen mijn twin dat ik het morgen wel zou plaatsen, maar hij zegt dat ik het nu gewoon moet doen en ik weet dat hij gelijk heeft, zoals hij altijd gelijk heeft. Dus ja. De tekst staat nu in het vakje en mijn twin gaat op de knop drukken….
Bladzijde 1 / 6
Hey m en ms,
Het is wel heftig wat je hebt meegemaakt. Ehm, eerst beginnen met de titels. Wel een beetje vreemd, maar... ja.
Nummer 1: Duidelijk homohaat, ik heb niets tegen homo haat (ookal ben ik het wel). Maar het is wel triest als je er geweld op gaat uitoefenen. Je moet je wel realiseren dat de mensen die homo’s haten ook gewoon leuke en normale mensen kunnen zijn. Die jongens waren dus een voorbeeld van te ver gaan.
Nummer 2: Ja, interessante titel. Dat is goed...
Nou door naar het verhaal.
Die jongens doen dat alleen maar om een beetje stuur te doen.
En het is niet gek dat je dat bent vergeten.
Je vergeet ook de hond water te geven als er een kat in een brandende boom zit 😛.
Ja, ik denk dat dit een kwestie word van geluk... :/
Maar als je hem dan tegenkomt, ga een gesprekje met hem aan, zodat hij een beetje weet wie je bent etc.
Want het is een beetje gek als degene geeneens weet waarom je sorry zegt.
Ik wou even snel reageren, maar moet naar school.
Dus ik schrijf je na school terug, doeg 🙂 (En beterschap)
Het is wel heftig wat je hebt meegemaakt. Ehm, eerst beginnen met de titels. Wel een beetje vreemd, maar... ja.
Nummer 1: Duidelijk homohaat, ik heb niets tegen homo haat (ookal ben ik het wel). Maar het is wel triest als je er geweld op gaat uitoefenen. Je moet je wel realiseren dat de mensen die homo’s haten ook gewoon leuke en normale mensen kunnen zijn. Die jongens waren dus een voorbeeld van te ver gaan.
Nummer 2: Ja, interessante titel. Dat is goed...
Nou door naar het verhaal.
Die jongens doen dat alleen maar om een beetje stuur te doen.
En het is niet gek dat je dat bent vergeten.
Je vergeet ook de hond water te geven als er een kat in een brandende boom zit 😛.
Ja, ik denk dat dit een kwestie word van geluk... :/
Maar als je hem dan tegenkomt, ga een gesprekje met hem aan, zodat hij een beetje weet wie je bent etc.
Want het is een beetje gek als degene geeneens weet waarom je sorry zegt.
Ik wou even snel reageren, maar moet naar school.
Dus ik schrijf je na school terug, doeg 🙂 (En beterschap)
Hoi M en Ms!
Ik vroeg me inderdaad al af waar je was gebleven afgelopen maand! Ik begon me al een beetje zorgen te maken, maar ik hoopte eigenlijk dat je het zo leuk had met je vriendje dat je de KT met haar problemen gewoon was vergeten. Helaas is de reden dus een stuk minder positief 😞
Ben je nu al terug uit het ziekenhuis of zit je daar nog steeds? Hoe gaat het lichamelijk met je? En geestelijk, merk je daar nog iets van? Je hebt (gelukkig) geen herinneringen aan de mishandeling zelf (?), want je was bewusteloos. Dat is dan een gelukje bij een ongeluk denk ik?
Of het homohaat was? Ik denk het helaas wel. Al ben je een eeneiige tweeling, dus dan zou je moeten zien dat jullie niet geliefden, maar broers zijn lijkt me. Als je dit een vervelende of stomme vraag vindt, lekker niet beantwoorden, maar kun je aan jou en je broer 'zien' of horen dat jullie homoseksueel zijn? Daarmee bedoel ik dat er homoseksuele jongens zijn die er wat vrouwelijker uitzien en veel homoseksuele jongens hebben een andere stem (wat een biologische oorzaak heeft; het dient oorspronkelijk zodat homoseksuelen elkaar makkelijker kunnen herkennen). Dit zijn natuurlijk de vooroordelen, want er zijn er genoeg waar je niks aan merkt. Ik bedoel het ook niet vervelend, ik heb niks tegen de gehele LGBT-community. Ik heb namelijk zelf het idee dat ik er ook bij hoor en mijn zus hoort er ook bij, dus totale acceptatie hier! Maar ik denk dat als jullie toevallig aan dat stereotype voldoen, dat een beweegreden van de jongeren die dit hebben gedaan kan zijn. Dat praat het natuurlijk niet goed, maar biedt misschien meer perspectief in het 'waarom?' gedeelte.
Mijn zus is dus bi en had afgelopen jaar een relatie met een ander meisje. Zij merkte ook dat er bepaalde mensen ongemakkelijk worden als ze hun liefde uitten. Zo waren ze (dachten ze) alleen in stuk bos en gingen ze zoenen. Toen hoorden ze opeens allemaal geschreeuw uit de verte komen. Ook hebben ze in Amsterdam gezoend en kregen wederom commentaar. Hand in hand lopen was al lastig... Echt erg vind ik het, maar ja, wat kunnen we er aan doen?
Ik weet niet of jullie aangifte hebben gedaan, maar als je dit wel doet, kunnen de daders gevonden worden. Jullie zijn mishandeld bij een bushokje. Er bestaat dus een kans dat daar camera's hangen. Ook staan bushokjes vaak bij gebouwen/winkels die wellicht een camera hebben hangen. Ik denk dat er dus best een kans bestaat dat de daders gevonden worden. Maar deze keuze is aan jullie, het is nu natuurlijk al heftig genoeg!
Gelukkig zijn er ook nog goede mensen op de wereld die gewoon komen helpen! Inderdaad echt fijn dat deze jongen te hulp schoot. Ik snap zeker dat je hem wilt bedanken, écht wilt bedanken. Het kan best zijn dat zijn naam bij het ziekenhuis is genoteerd, omdat hij erbij was toen de ambulance je kwam halen. In het geval dat jullie aangifte doen en de politie een onderzoek start, is hij een getuige. Dus ik denk dat het ziekenhuis wellicht zijn gegevens heeft. Je kunt dus navraag doen bij het ziekenhuis. Ik weet niet of ze je dan zijn gegevens mogen doorgeven, maar als je uitlegt waarom, zeggen ze misschien wel ja.
Een andere manier om hem te vinden is er een die je veel aandacht gaat opleveren, dus het is wel iets waar je over na moet denken, maar het kan via social media. Gooi die foto van jullie tweeën op Facebook, maar dan openbaar, Twitter erbij en hupsakee, er is echt wel iemand die hem kent! Al komt jouw verhaal dan dus wel in de media en hij ook. Dat is dan een beslissing die je neemt, ook voor hem.
Je kunt natuurlijk ook jouw verhaal alleen naar buiten brengen. Je noemt de jongen, je omschrijft hem, maar geen foto. Je gaat bijvoorbeeld naar de krant. Je brengt je verhaal naar buiten dat je hem wilt bedanken, je vertelt wat je hier vertelt. Dan komt je verhaal naar buiten en een manier om jou te contacteren. Het kan ook zijn, dat de jongen het niet ziet zitten om jou te contacteren, maar wel het artikel ziet. Dan heb je op die manier alsnog de jongen bedankt. Dit is wel een onzekere manier, maar het is iets.
Als je hem dan bedankt, wees gewoon jezelf. Op die manier klinkt je het meest oprecht. Als je geen woorden hebt, maar begint te huilen (ik zeg maar wat), dan is dat jouw manier van bedanken. Dat is echt en dat voelt hij ook!
Je hoeft je in ieder geval niet stom o.i.d. te voelen. Je was out, je bent mishandeld. Ik vind het meer dan logisch dat je toen niet besefte wat er was gebeurd en dat je hem in je volle capaciteiten wilt bedanken! Ik denk alleen echt niet dat de jongen het je kwalijk neemt ofzo. Je doet het echt voor jezelf. Deze jongen is al lang blij dat het goed met je gaat!
Denk er maar eens over na (alsof je dat nog niet doet, haha... :P) en ik hoop dat je snel weer helemaal ok bent!
Gr. Pin
Ik vroeg me inderdaad al af waar je was gebleven afgelopen maand! Ik begon me al een beetje zorgen te maken, maar ik hoopte eigenlijk dat je het zo leuk had met je vriendje dat je de KT met haar problemen gewoon was vergeten. Helaas is de reden dus een stuk minder positief 😞
Ben je nu al terug uit het ziekenhuis of zit je daar nog steeds? Hoe gaat het lichamelijk met je? En geestelijk, merk je daar nog iets van? Je hebt (gelukkig) geen herinneringen aan de mishandeling zelf (?), want je was bewusteloos. Dat is dan een gelukje bij een ongeluk denk ik?
Of het homohaat was? Ik denk het helaas wel. Al ben je een eeneiige tweeling, dus dan zou je moeten zien dat jullie niet geliefden, maar broers zijn lijkt me. Als je dit een vervelende of stomme vraag vindt, lekker niet beantwoorden, maar kun je aan jou en je broer 'zien' of horen dat jullie homoseksueel zijn? Daarmee bedoel ik dat er homoseksuele jongens zijn die er wat vrouwelijker uitzien en veel homoseksuele jongens hebben een andere stem (wat een biologische oorzaak heeft; het dient oorspronkelijk zodat homoseksuelen elkaar makkelijker kunnen herkennen). Dit zijn natuurlijk de vooroordelen, want er zijn er genoeg waar je niks aan merkt. Ik bedoel het ook niet vervelend, ik heb niks tegen de gehele LGBT-community. Ik heb namelijk zelf het idee dat ik er ook bij hoor en mijn zus hoort er ook bij, dus totale acceptatie hier! Maar ik denk dat als jullie toevallig aan dat stereotype voldoen, dat een beweegreden van de jongeren die dit hebben gedaan kan zijn. Dat praat het natuurlijk niet goed, maar biedt misschien meer perspectief in het 'waarom?' gedeelte.
Mijn zus is dus bi en had afgelopen jaar een relatie met een ander meisje. Zij merkte ook dat er bepaalde mensen ongemakkelijk worden als ze hun liefde uitten. Zo waren ze (dachten ze) alleen in stuk bos en gingen ze zoenen. Toen hoorden ze opeens allemaal geschreeuw uit de verte komen. Ook hebben ze in Amsterdam gezoend en kregen wederom commentaar. Hand in hand lopen was al lastig... Echt erg vind ik het, maar ja, wat kunnen we er aan doen?
Ik weet niet of jullie aangifte hebben gedaan, maar als je dit wel doet, kunnen de daders gevonden worden. Jullie zijn mishandeld bij een bushokje. Er bestaat dus een kans dat daar camera's hangen. Ook staan bushokjes vaak bij gebouwen/winkels die wellicht een camera hebben hangen. Ik denk dat er dus best een kans bestaat dat de daders gevonden worden. Maar deze keuze is aan jullie, het is nu natuurlijk al heftig genoeg!
Gelukkig zijn er ook nog goede mensen op de wereld die gewoon komen helpen! Inderdaad echt fijn dat deze jongen te hulp schoot. Ik snap zeker dat je hem wilt bedanken, écht wilt bedanken. Het kan best zijn dat zijn naam bij het ziekenhuis is genoteerd, omdat hij erbij was toen de ambulance je kwam halen. In het geval dat jullie aangifte doen en de politie een onderzoek start, is hij een getuige. Dus ik denk dat het ziekenhuis wellicht zijn gegevens heeft. Je kunt dus navraag doen bij het ziekenhuis. Ik weet niet of ze je dan zijn gegevens mogen doorgeven, maar als je uitlegt waarom, zeggen ze misschien wel ja.
Een andere manier om hem te vinden is er een die je veel aandacht gaat opleveren, dus het is wel iets waar je over na moet denken, maar het kan via social media. Gooi die foto van jullie tweeën op Facebook, maar dan openbaar, Twitter erbij en hupsakee, er is echt wel iemand die hem kent! Al komt jouw verhaal dan dus wel in de media en hij ook. Dat is dan een beslissing die je neemt, ook voor hem.
Je kunt natuurlijk ook jouw verhaal alleen naar buiten brengen. Je noemt de jongen, je omschrijft hem, maar geen foto. Je gaat bijvoorbeeld naar de krant. Je brengt je verhaal naar buiten dat je hem wilt bedanken, je vertelt wat je hier vertelt. Dan komt je verhaal naar buiten en een manier om jou te contacteren. Het kan ook zijn, dat de jongen het niet ziet zitten om jou te contacteren, maar wel het artikel ziet. Dan heb je op die manier alsnog de jongen bedankt. Dit is wel een onzekere manier, maar het is iets.
Als je hem dan bedankt, wees gewoon jezelf. Op die manier klinkt je het meest oprecht. Als je geen woorden hebt, maar begint te huilen (ik zeg maar wat), dan is dat jouw manier van bedanken. Dat is echt en dat voelt hij ook!
Je hoeft je in ieder geval niet stom o.i.d. te voelen. Je was out, je bent mishandeld. Ik vind het meer dan logisch dat je toen niet besefte wat er was gebeurd en dat je hem in je volle capaciteiten wilt bedanken! Ik denk alleen echt niet dat de jongen het je kwalijk neemt ofzo. Je doet het echt voor jezelf. Deze jongen is al lang blij dat het goed met je gaat!
Denk er maar eens over na (alsof je dat nog niet doet, haha... :P) en ik hoop dat je snel weer helemaal ok bent!
Gr. Pin
@Lemac,
Dankjewel voor je reactie en het beterschap enzo.
Dat ik het niet meer kan herinneren zal wel door die klap op mijn hoofd door het vallen komen. Dat zeiden ze ook in het ziekenhuis. Ze hadden me helemaal door de scan gedaan en niks bijzonders in mijn hoofd gezien. Er was ook verder niks gebroken, alleen maar van alles gekneusd en bloeduitstortingen enzo.
Ik weet nog niet hoe ik die jongen terug kan vinden, dus hulp is welkom.
Spreek je later misschien nog wel hier.
Ik zal ook nog wel wat posten als reactie op de reacties die hier komen.
Thnx again alvast voor je bijdrage.
Groetjes,
M&M’s
Dankjewel voor je reactie en het beterschap enzo.
Dat ik het niet meer kan herinneren zal wel door die klap op mijn hoofd door het vallen komen. Dat zeiden ze ook in het ziekenhuis. Ze hadden me helemaal door de scan gedaan en niks bijzonders in mijn hoofd gezien. Er was ook verder niks gebroken, alleen maar van alles gekneusd en bloeduitstortingen enzo.
Ik weet nog niet hoe ik die jongen terug kan vinden, dus hulp is welkom.
Spreek je later misschien nog wel hier.
Ik zal ook nog wel wat posten als reactie op de reacties die hier komen.
Thnx again alvast voor je bijdrage.
Groetjes,
M&M’s
@Pin,
Hartstikke bedankt voor je reactie en steun etc.
Je mag me alles vragen, ik weet toch dat je het allemaal goed bedoelt. Ik weet niet of we er gay uitzien. Volgens mij niet echt, maar ik kan wel zeggen wat we aan hadden, dus hoe we er toen uit zagen.
Mijn twin en ik hadden allebei een bibtight (= wielrenpak, google anders ff voor een plaatje) aan. Die zit superstrak rond je benen en billen en ook aan de voorkant kun je wel zien dat we jongens zijn, zeg maar, maar dat hebben alle wielrenners. Mijn broertje had verder alleen zo’n strak lange mouwen jasje aan net als ik, maar ik had mijn “I love Mickey” hoodie er over aan met van de Mickey Mouse oren op mijn capuchon, maar ik weet niet of ik die muts op had. Denk het niet, eigenlijk, maar idk. Mijn twin weet het ook niet meer. Verder had ik gewone sneakers aan en mijn broertje mountainbikeschoenen. Daar kun je wel op lopen omdat die cleats in de zool zitten, maar sneakers loopt wel beter natuurlijk.
Verder hebben we niet echt sieraden of kettingen, alleen van die leren armbandjes, maar dat hebben wel meer jongens, toch? En ook om onze enkel een leren bandje, maar dat zat onder onze broek. We hadden net met kerst van de kerstman (onze zus volgens ons) magnetische oorbellen, van die studs met een diamantje erin gekregen. Die wilden we al langer, maar op school durfden we die nog niet in te doen en van mama mogen we wel gaatjes, maar eerst gaan we met die magneetjes proberen.
Ik had mijn haar volgens mijn broertje op een knotje bovenop en hij had het helemaal los en beetje door elkaar. Ik vind dat er normaal gesproken wel stoer uitzien.
Dus ik vind zelf niet dat we er echt gay uitzien haha, maar ja, misschien vinden jullie het wel gay en vertel het dan maar gewoon, want ik ben wel benieuwd. Volgens mij hebben we ook niet van die vrouwelijke trekjes qua bewegingen of lopen, dus idk. We horen meestal verbazing als we tegen iemand zeggen dat we op jongens vallen, maar misschien zeggen ze dat zomaar, maar denk het niet, want vaak zitten meisjes achter ons aan en das best ongemakkelijk voor ons. Als we eerlijk zeggen dat we al een vriendje hebben, doen ze van, ja duh, geloof je het zelf en dan gaan ze soms beetje aan ons zitten, aan onze haren en kont ofzo en dat is best wel awkward.
We praten volgens mij ook wel gewoon, maar dat konden ze trouwens toch niet verstaan, omdat we Nederlands praten.
Enige was wel dat ik door de telefoon toen mijn twin opbelde al hoorde dat ie niet lekker in zijn vel zat na dat uur lopen met die lekke banden en dan weet ik al dat ie heel blij is als hij mij ziet en ik hem natuurlijk ook en dan huggen we altijd en geven elkaar een kus. Dat hebben we dan allebei gewoon even nodig.
Hoe het nu gegaan is weet ik niet, want dat kan ik me niet herinneren maar zal wel zelfde als anders zijn geweest. Maar dat huggen enzo heeft misschien maar 15 seconden geduurd ofzo.
Ik ga strakjes nog wel over die andere dingen wat sturen, want je hebt nog andere vragen gesteld die ik nog wil beantwoorden, maar moet nu eerst weg, dan eten en daarna dansen en dan kan ik weer posten.
Tot later en nogmaals bedankt zover.
Oh ja en iedereen mag zeggen als je sommige dingen of alles gay aan ons vindt en dan graag ook uitleggen wat er gay is of wat mensen in het algemeen gay-achtig vinden. Nou ja, jullie begrijpen me wel.
Groetjes,
M&M’s
Hartstikke bedankt voor je reactie en steun etc.
Je mag me alles vragen, ik weet toch dat je het allemaal goed bedoelt. Ik weet niet of we er gay uitzien. Volgens mij niet echt, maar ik kan wel zeggen wat we aan hadden, dus hoe we er toen uit zagen.
Mijn twin en ik hadden allebei een bibtight (= wielrenpak, google anders ff voor een plaatje) aan. Die zit superstrak rond je benen en billen en ook aan de voorkant kun je wel zien dat we jongens zijn, zeg maar, maar dat hebben alle wielrenners. Mijn broertje had verder alleen zo’n strak lange mouwen jasje aan net als ik, maar ik had mijn “I love Mickey” hoodie er over aan met van de Mickey Mouse oren op mijn capuchon, maar ik weet niet of ik die muts op had. Denk het niet, eigenlijk, maar idk. Mijn twin weet het ook niet meer. Verder had ik gewone sneakers aan en mijn broertje mountainbikeschoenen. Daar kun je wel op lopen omdat die cleats in de zool zitten, maar sneakers loopt wel beter natuurlijk.
Verder hebben we niet echt sieraden of kettingen, alleen van die leren armbandjes, maar dat hebben wel meer jongens, toch? En ook om onze enkel een leren bandje, maar dat zat onder onze broek. We hadden net met kerst van de kerstman (onze zus volgens ons) magnetische oorbellen, van die studs met een diamantje erin gekregen. Die wilden we al langer, maar op school durfden we die nog niet in te doen en van mama mogen we wel gaatjes, maar eerst gaan we met die magneetjes proberen.
Ik had mijn haar volgens mijn broertje op een knotje bovenop en hij had het helemaal los en beetje door elkaar. Ik vind dat er normaal gesproken wel stoer uitzien.
Dus ik vind zelf niet dat we er echt gay uitzien haha, maar ja, misschien vinden jullie het wel gay en vertel het dan maar gewoon, want ik ben wel benieuwd. Volgens mij hebben we ook niet van die vrouwelijke trekjes qua bewegingen of lopen, dus idk. We horen meestal verbazing als we tegen iemand zeggen dat we op jongens vallen, maar misschien zeggen ze dat zomaar, maar denk het niet, want vaak zitten meisjes achter ons aan en das best ongemakkelijk voor ons. Als we eerlijk zeggen dat we al een vriendje hebben, doen ze van, ja duh, geloof je het zelf en dan gaan ze soms beetje aan ons zitten, aan onze haren en kont ofzo en dat is best wel awkward.
We praten volgens mij ook wel gewoon, maar dat konden ze trouwens toch niet verstaan, omdat we Nederlands praten.
Enige was wel dat ik door de telefoon toen mijn twin opbelde al hoorde dat ie niet lekker in zijn vel zat na dat uur lopen met die lekke banden en dan weet ik al dat ie heel blij is als hij mij ziet en ik hem natuurlijk ook en dan huggen we altijd en geven elkaar een kus. Dat hebben we dan allebei gewoon even nodig.
Hoe het nu gegaan is weet ik niet, want dat kan ik me niet herinneren maar zal wel zelfde als anders zijn geweest. Maar dat huggen enzo heeft misschien maar 15 seconden geduurd ofzo.
Ik ga strakjes nog wel over die andere dingen wat sturen, want je hebt nog andere vragen gesteld die ik nog wil beantwoorden, maar moet nu eerst weg, dan eten en daarna dansen en dan kan ik weer posten.
Tot later en nogmaals bedankt zover.
Oh ja en iedereen mag zeggen als je sommige dingen of alles gay aan ons vindt en dan graag ook uitleggen wat er gay is of wat mensen in het algemeen gay-achtig vinden. Nou ja, jullie begrijpen me wel.
Groetjes,
M&M’s
Hey yo, m en ms (inderdaad lekker, haha)
Sorry voor die flut reactie en lief dat je toch nog had gereageerd 🙂.
Oke als eerste, super super (10x super :P) erg dat dit bij je is gebeurd.
Oke, we gaan helemaal naar het begin.
Alles ging goed, maar toen werd je van je fiets afgeduwd.
Wat ik heb meegemaakt is ongeveer hetzelfde, alleen minder heftig.
Ik was dus aan het lopen, maar ik ik was zo blij dat ik opeens heel gek sprong ofz.
Een groep 5-6de klassers vonden dat er gay uit zien, dus die nodigden me uit voor een vechtpartij ofzo.
En verder nog een groep die vond dat ik er als een transgender uit zie. Uitlachen.
Jemig, ik heb een veel te dikke achterwerk, haha
Ja, maar hieruit heb ik dus wel gezien dat alles om uiterlijk gaat.
Zie je er gay uit dan ben je gay.
Super oneerlijk eigenlijk, maar zo vinden ze dat nou eenmaal.
Over dat jongentje, heel erg lief van hem.
Het is inderdaad wel jammer dat je geen sorry hebt gezgd.
Maar dat is nit jouw fout. Hij begrijpt wel dat je geschrokken was.
Super leuk dat jullie samen foto’s hebben genomen, zo heb je altijd een herrinering aan hem.
Ja het is inderaad moeilijk om hem te vinden, maar het gaat je lukken.
(Dit antwoord was nogsteeds flut, sorry. Ik ka. Echt niets verzinnen :/)
Ik scjrijf je later 🙂
Sorry voor die flut reactie en lief dat je toch nog had gereageerd 🙂.
Oke als eerste, super super (10x super :P) erg dat dit bij je is gebeurd.
Oke, we gaan helemaal naar het begin.
Alles ging goed, maar toen werd je van je fiets afgeduwd.
Wat ik heb meegemaakt is ongeveer hetzelfde, alleen minder heftig.
Ik was dus aan het lopen, maar ik ik was zo blij dat ik opeens heel gek sprong ofz.
Een groep 5-6de klassers vonden dat er gay uit zien, dus die nodigden me uit voor een vechtpartij ofzo.
En verder nog een groep die vond dat ik er als een transgender uit zie. Uitlachen.
Jemig, ik heb een veel te dikke achterwerk, haha
Ja, maar hieruit heb ik dus wel gezien dat alles om uiterlijk gaat.
Zie je er gay uit dan ben je gay.
Super oneerlijk eigenlijk, maar zo vinden ze dat nou eenmaal.
Over dat jongentje, heel erg lief van hem.
Het is inderdaad wel jammer dat je geen sorry hebt gezgd.
Maar dat is nit jouw fout. Hij begrijpt wel dat je geschrokken was.
Super leuk dat jullie samen foto’s hebben genomen, zo heb je altijd een herrinering aan hem.
Ja het is inderaad moeilijk om hem te vinden, maar het gaat je lukken.
(Dit antwoord was nogsteeds flut, sorry. Ik ka. Echt niets verzinnen :/)
Ik scjrijf je later 🙂
@Lemac,
Ik vind iedereen die de moeite neemt om mijn topic te lezen en dan ook nog eens te reageren top. Ook al denk je dat het een flutreactie is – wat ik niet vind – er blijkt maar weer eens dat iemand pesten omdat ie “anders” is nog veel te vaak gebeurt.
Het is jou ook overkomen, omdat ze “denken te weten dat je gay bent of gay doet of transgender zou zijn”. De meeste pesters zijn trouwens vaak te dom om te snappen wat gay of transgender zijn of wat dan ook inhoudt. Wel jammer dat het nog steeds gebeurt. Maar we laten ons er niet onder krijgen, toch?
Groetjes,
M&M’s
Ik vind iedereen die de moeite neemt om mijn topic te lezen en dan ook nog eens te reageren top. Ook al denk je dat het een flutreactie is – wat ik niet vind – er blijkt maar weer eens dat iemand pesten omdat ie “anders” is nog veel te vaak gebeurt.
Het is jou ook overkomen, omdat ze “denken te weten dat je gay bent of gay doet of transgender zou zijn”. De meeste pesters zijn trouwens vaak te dom om te snappen wat gay of transgender zijn of wat dan ook inhoudt. Wel jammer dat het nog steeds gebeurt. Maar we laten ons er niet onder krijgen, toch?
Groetjes,
M&M’s
@Pin,
Ik was van plan om gisteren nog te reageren op wat je gepost had, maar ja, er kwam weer van alles tussen en alles kostte meer tijd dan ik had gedacht….
Dansen ging ook al niet. Ik had me er zo op verheugd na weken niet mee te hebben kunnen doen, maar ik was toch nog niet fit genoeg. Mijn ribben doen nog zeer en ik wil het niet forceren. Als ik me rustig houd gaat het wel ok, fietsen en lopen gaat wel ok, hardlopen nog niet en ja, ik ben weer uit het ziekenhuis, maar die conclusie had je ondertussen zelf ook wel getrokken na mijn vorige reactie, denk ik. Ik was daar 4 nachtjes, geloof ik. Na de feestdagen erin en voor de volgende feestdagen er weer uit. Het klopt dus wel dat het geen feestdagen waren toen ik er in lag…
Lichamelijk gaat het wel soort van goed, alleen moet ik een beetje uitkijken met sporten enzo.
Geestelijk gaat ook wel goed hoor, denk ik. Ik wil wat er gebeurd is niet mijn leven laten verpesten, maar ik kan ook niet net doen, alsof het niet gebeurd is. Aan de ene kant klinkt het wel nice dat ik er niks meer van weet, maar ik vind het voor mijn twin wel lastig dat hij nu soort van de enige is die dit heeft meegemaakt. Hij heeft gezien wat er gebeurde, nou ja, ook niet precies, maar hij heeft mij daar wel zien liggen. Hij heeft het er best moeilijk mee en dat zie en voel ik. Hij heeft gedacht dat ie me kwijt was…
Verder zitten we er nogal mee dat we die jongen die ons geholpen heeft niet fatsoenlijk hebben bedankt en dat ik zomaar ineens uit het ziekenhuis weg was, zonder het hem te laten weten. We hadden een briefje ofzo moeten achterlaten voor als hij toevallig nog zou komen, maar ja, dat hebben we niet gedaan. Dat knaagt.
We hebben wel aangifte gedaan bij de politie en mijn twin is op het politiebureau geweest met papa en mama en daarna is de politie ook bij mij in het ziekenhuis geweest. Ik weet eigenlijk niet meer precies wat ze allemaal gevraagd hebben en wat ik gezegd heb, want dat was de volgende dag en toen was ik heel erg slaperig en moe en had pijn. In het ziekenhuis waren wel foto’s van mijn verwondingen gemaakt en ze hebben de dokter gevraagd wat ik allemaal had.
Voor zover we weten zijn er geen getuigen en van die camera’s enzo weet ik niet of die er in de buurt zijn. Zouden ze dat niet automatisch controleren dan? Die bushalte ligt wel een beetje langs een landweggetje, nou ja, wel een doorgaande weg, maar daar staan niet echt veel gebouwen. Die bushalte staat daar volgens mij alleen maar omdat er een zijweggetje is dat naar een vakantiepark loopt, dus voor de vakantiegangers. Misschien weet papa meer over of er camera’s zijn, ik ga het wel vragen.
We hadden daar afgesproken omdat mijn twin anders nog een paar bergen over moest met die kapotte fiets, voordat hij weer bij ons huis zou zijn. Mijn twin was speciaal daar gaan mountainbiken om bergtraining te doen. Normaal doen we dat met z’n 2-en, maar ik was met Luca op een vlakker stuk gaan fietsen, omdat Luca niet echt gewend is in de bergen te fietsen.
Toen we bij die bushalte afspraken dachten we dat het een goed plan was. Maar ja, wie denk nu dat zoiets zo afloopt. Ik was mijn twin alleen op gaan halen omdat Luca al bekaf was van een gewoon rondje fietsen en liever op de bank bleef liggen.
Ik ga de rest van je vragen/suggesties zo snel mogelijk proberen te beantwoorden.
Je hebt wel een heleboel goede dingen opgeschreven, dankjewel daarvoor.
Trouwens ook wel stom dat je zus zelfs in Amsterdam soort van raar aangekeken werd toen ze daar met haar vriendin was. Je zou toch denken, Amsterdam, gay capital, maar das kennelijk maar één dag per jaar met de gay pride. En dan zeggen we dat Nederland zo tolerant is en alles kan en mag.
Groetjes,
M&M’s
Ik was van plan om gisteren nog te reageren op wat je gepost had, maar ja, er kwam weer van alles tussen en alles kostte meer tijd dan ik had gedacht….
Dansen ging ook al niet. Ik had me er zo op verheugd na weken niet mee te hebben kunnen doen, maar ik was toch nog niet fit genoeg. Mijn ribben doen nog zeer en ik wil het niet forceren. Als ik me rustig houd gaat het wel ok, fietsen en lopen gaat wel ok, hardlopen nog niet en ja, ik ben weer uit het ziekenhuis, maar die conclusie had je ondertussen zelf ook wel getrokken na mijn vorige reactie, denk ik. Ik was daar 4 nachtjes, geloof ik. Na de feestdagen erin en voor de volgende feestdagen er weer uit. Het klopt dus wel dat het geen feestdagen waren toen ik er in lag…
Lichamelijk gaat het wel soort van goed, alleen moet ik een beetje uitkijken met sporten enzo.
Geestelijk gaat ook wel goed hoor, denk ik. Ik wil wat er gebeurd is niet mijn leven laten verpesten, maar ik kan ook niet net doen, alsof het niet gebeurd is. Aan de ene kant klinkt het wel nice dat ik er niks meer van weet, maar ik vind het voor mijn twin wel lastig dat hij nu soort van de enige is die dit heeft meegemaakt. Hij heeft gezien wat er gebeurde, nou ja, ook niet precies, maar hij heeft mij daar wel zien liggen. Hij heeft het er best moeilijk mee en dat zie en voel ik. Hij heeft gedacht dat ie me kwijt was…
Verder zitten we er nogal mee dat we die jongen die ons geholpen heeft niet fatsoenlijk hebben bedankt en dat ik zomaar ineens uit het ziekenhuis weg was, zonder het hem te laten weten. We hadden een briefje ofzo moeten achterlaten voor als hij toevallig nog zou komen, maar ja, dat hebben we niet gedaan. Dat knaagt.
We hebben wel aangifte gedaan bij de politie en mijn twin is op het politiebureau geweest met papa en mama en daarna is de politie ook bij mij in het ziekenhuis geweest. Ik weet eigenlijk niet meer precies wat ze allemaal gevraagd hebben en wat ik gezegd heb, want dat was de volgende dag en toen was ik heel erg slaperig en moe en had pijn. In het ziekenhuis waren wel foto’s van mijn verwondingen gemaakt en ze hebben de dokter gevraagd wat ik allemaal had.
Voor zover we weten zijn er geen getuigen en van die camera’s enzo weet ik niet of die er in de buurt zijn. Zouden ze dat niet automatisch controleren dan? Die bushalte ligt wel een beetje langs een landweggetje, nou ja, wel een doorgaande weg, maar daar staan niet echt veel gebouwen. Die bushalte staat daar volgens mij alleen maar omdat er een zijweggetje is dat naar een vakantiepark loopt, dus voor de vakantiegangers. Misschien weet papa meer over of er camera’s zijn, ik ga het wel vragen.
We hadden daar afgesproken omdat mijn twin anders nog een paar bergen over moest met die kapotte fiets, voordat hij weer bij ons huis zou zijn. Mijn twin was speciaal daar gaan mountainbiken om bergtraining te doen. Normaal doen we dat met z’n 2-en, maar ik was met Luca op een vlakker stuk gaan fietsen, omdat Luca niet echt gewend is in de bergen te fietsen.
Toen we bij die bushalte afspraken dachten we dat het een goed plan was. Maar ja, wie denk nu dat zoiets zo afloopt. Ik was mijn twin alleen op gaan halen omdat Luca al bekaf was van een gewoon rondje fietsen en liever op de bank bleef liggen.
Ik ga de rest van je vragen/suggesties zo snel mogelijk proberen te beantwoorden.
Je hebt wel een heleboel goede dingen opgeschreven, dankjewel daarvoor.
Trouwens ook wel stom dat je zus zelfs in Amsterdam soort van raar aangekeken werd toen ze daar met haar vriendin was. Je zou toch denken, Amsterdam, gay capital, maar das kennelijk maar één dag per jaar met de gay pride. En dan zeggen we dat Nederland zo tolerant is en alles kan en mag.
Groetjes,
M&M’s
Hoi M en Ms,
Vervelend dat het lichamelijk nog steeds niet helemaal lekker gaat! Het is ook niet raar dat het zo is, want je hebt het flink te verduren gehad!
Ik snap ook je frustratie dat je je broer niet kan helpen nu. Toch denk ik dat hij zo meer aan je heeft, dan wanneer jij er ook getraumatiseerd bij had gezeten. Het feit blijft wel dat je er wél bij was, dus dat is wellicht een steun voor hem?
Hoe jij jullie uiterlijk beschrijft, denk ik niet dat jullie aan het stereotype voldoen. Wellicht dragen de Mickey Mouse sweater (die mij overigens juist erg cool lijkt) en de oorbellen er aan mee, maar dat vind ik lastig te zeggen. Het gaat soms ook een beetje over iemands verschijning in het algemeen.
Ik heb gegoogeld of ik een goed plaatje van een stereotype kon vinden, maar dat is me niet gelukt. Vaak is het ook erg persoonlijk of je iemand wel of niet een stereotype vindt.
Als ik voor mij stereotype BN'ers zou moeten aanwijzen, kun je bijvoorbeeld Fred van Leer nemen of Ferry Doedens (dan vooral zijn rol van Lucas Sanders in GTST). Zij hebben een hogere stem (wat ik al eerder noemde dat dit veel voorkomend is bij mensen die gay zijn), hun uiterlijk is soms wat vrouwelijk, de manier waarop ze lopen en doen. Ook hun taalgebruik kan soms wat vrouwelijk zijn. Maar goed, dat is dus lekker het stereotype.
Als mensen meestal verbaasd zijn dat jullie gay zijn, lijkt het me niet dat jullie aan het stereotype voldoen.
Het kan zijn dat de mensen die jullie in elkaar hebben geslagen jullie al een tijdje aan het bekijken waren. Wellicht hebben ze jou en Luca samen gezien of kende ze jullie van uit de buurt ofzo? Ik weet het helaas ook niet.
Wat je verder nog kan doen om uit te vinden of jij en je broer aan het stereotype voldoen, is het vragen aan je omgeving. Misschien weten zij dat wel.
Even een vraagje tussendoor, waren jullie in het buitenland toen dit gebeurde? Aangezien jullie het hebben over een jongen die waarschijnlijk in Zweden woont, jongens die Nederlands niet verstaan en bergen.
Oké, het bushokje ligt afgelegen, dus waarschijnlijk geen camera's. Wel kan het zijn dat er in de omgeving misschien een groepje jongeren is gezien. Zij kunnen dan wellicht opgespoord worden. Maar in ieder geval, jullie hebben aangifte gedaan, dus je kan dit aan de politie overlaten. Wat ik net heb bedacht, hebben zij waarschijnlijk al lang uitgezocht.
In ieder geval nog veel sterkte! Ik hoor het wel als je de volgende reactie plaatst! 😉 :)
Gr. Pin
Vervelend dat het lichamelijk nog steeds niet helemaal lekker gaat! Het is ook niet raar dat het zo is, want je hebt het flink te verduren gehad!
Ik snap ook je frustratie dat je je broer niet kan helpen nu. Toch denk ik dat hij zo meer aan je heeft, dan wanneer jij er ook getraumatiseerd bij had gezeten. Het feit blijft wel dat je er wél bij was, dus dat is wellicht een steun voor hem?
Hoe jij jullie uiterlijk beschrijft, denk ik niet dat jullie aan het stereotype voldoen. Wellicht dragen de Mickey Mouse sweater (die mij overigens juist erg cool lijkt) en de oorbellen er aan mee, maar dat vind ik lastig te zeggen. Het gaat soms ook een beetje over iemands verschijning in het algemeen.
Ik heb gegoogeld of ik een goed plaatje van een stereotype kon vinden, maar dat is me niet gelukt. Vaak is het ook erg persoonlijk of je iemand wel of niet een stereotype vindt.
Als ik voor mij stereotype BN'ers zou moeten aanwijzen, kun je bijvoorbeeld Fred van Leer nemen of Ferry Doedens (dan vooral zijn rol van Lucas Sanders in GTST). Zij hebben een hogere stem (wat ik al eerder noemde dat dit veel voorkomend is bij mensen die gay zijn), hun uiterlijk is soms wat vrouwelijk, de manier waarop ze lopen en doen. Ook hun taalgebruik kan soms wat vrouwelijk zijn. Maar goed, dat is dus lekker het stereotype.
Als mensen meestal verbaasd zijn dat jullie gay zijn, lijkt het me niet dat jullie aan het stereotype voldoen.
Het kan zijn dat de mensen die jullie in elkaar hebben geslagen jullie al een tijdje aan het bekijken waren. Wellicht hebben ze jou en Luca samen gezien of kende ze jullie van uit de buurt ofzo? Ik weet het helaas ook niet.
Wat je verder nog kan doen om uit te vinden of jij en je broer aan het stereotype voldoen, is het vragen aan je omgeving. Misschien weten zij dat wel.
Even een vraagje tussendoor, waren jullie in het buitenland toen dit gebeurde? Aangezien jullie het hebben over een jongen die waarschijnlijk in Zweden woont, jongens die Nederlands niet verstaan en bergen.
Oké, het bushokje ligt afgelegen, dus waarschijnlijk geen camera's. Wel kan het zijn dat er in de omgeving misschien een groepje jongeren is gezien. Zij kunnen dan wellicht opgespoord worden. Maar in ieder geval, jullie hebben aangifte gedaan, dus je kan dit aan de politie overlaten. Wat ik net heb bedacht, hebben zij waarschijnlijk al lang uitgezocht.
In ieder geval nog veel sterkte! Ik hoor het wel als je de volgende reactie plaatst! 😉 :)
Gr. Pin
Hoi !
Jeetje , wat een ervaring ! Ik hoop dat jullie je super goed en snel beter voelen ( fysiek & emotioneel) en dat de daders gearresteerd kunnen worden , want het is overduidelijk dat iets dergelijk absoluut niet kan !
Groetjes
Lot
Jeetje , wat een ervaring ! Ik hoop dat jullie je super goed en snel beter voelen ( fysiek & emotioneel) en dat de daders gearresteerd kunnen worden , want het is overduidelijk dat iets dergelijk absoluut niet kan !
Groetjes
Lot
@ xLotx,
Dankjewel voor je lieve reactie. Het doet ons goed om te lezen dat anderen met ons meeleven.
We hopen ook dat ze gepakt worden, zodat ze het niet nog een keer bij iemand anders kunnen doen.
Maar eigenlijk is voor ons gevoel het belangrijkste dat we die jongen, die ons geholpen had, terugvinden om hem ECHT te kunnen bedanken. We hadden wel dankjewel gezegd, maar hij verdient beter dan dat.
Groetjes,
M&M’s
Dankjewel voor je lieve reactie. Het doet ons goed om te lezen dat anderen met ons meeleven.
We hopen ook dat ze gepakt worden, zodat ze het niet nog een keer bij iemand anders kunnen doen.
Maar eigenlijk is voor ons gevoel het belangrijkste dat we die jongen, die ons geholpen had, terugvinden om hem ECHT te kunnen bedanken. We hadden wel dankjewel gezegd, maar hij verdient beter dan dat.
Groetjes,
M&M’s
@Pin,
Ik wilde je gisteren al wat sturen, maar we zijn geveld door de griep en liggen sinds gisteravond 19.15 uur al in bed met 39 graden koorts. Maar dat komt vast wel weer goed in een paar dagen. Maar even een verhaaltje typen met knallende hoofdpijn zit er niet echt in. Misschien morgen. Ik heb nog wel foto’s van mijn Mickey shirt en oorbellen gepost. Bij mij stond op de achterkant van mijn Mickey hoodie in rood geborduurde letters “I love Mickey”. Het plaatje is volgend mij van een kindermaat, maar ok, dan weet je wat ik aan had. Volgens mij niet echt super gay die hoodie, maar ok. Ik hoor het wel wat jullie er van vinden.
Ik vind het wel super jammer dat ze al mijn kleren tot en met mijn onderbroek kapot geknipt hadden in het ziekenhuis. Ik had die Mickey hoodie van mijn twin gekregen, dus ja, maar er zijn ergere dingen, maar wel jammer.
Oh ja en het was in Frankrijk gebeurd, maar ik wilde dat eerst niet zeggen, maar het heeft toch niet in de krant of op internet gestaan volgens mij, dus kan het wel, denk ik.
Ik ga dat laatste gedeelte van jouw vorige en vorige vorige reactie nog beantwoorden, zodra het lukt.
Groetjes,
M&M’s
Ik wilde je gisteren al wat sturen, maar we zijn geveld door de griep en liggen sinds gisteravond 19.15 uur al in bed met 39 graden koorts. Maar dat komt vast wel weer goed in een paar dagen. Maar even een verhaaltje typen met knallende hoofdpijn zit er niet echt in. Misschien morgen. Ik heb nog wel foto’s van mijn Mickey shirt en oorbellen gepost. Bij mij stond op de achterkant van mijn Mickey hoodie in rood geborduurde letters “I love Mickey”. Het plaatje is volgend mij van een kindermaat, maar ok, dan weet je wat ik aan had. Volgens mij niet echt super gay die hoodie, maar ok. Ik hoor het wel wat jullie er van vinden.
Ik vind het wel super jammer dat ze al mijn kleren tot en met mijn onderbroek kapot geknipt hadden in het ziekenhuis. Ik had die Mickey hoodie van mijn twin gekregen, dus ja, maar er zijn ergere dingen, maar wel jammer.
Oh ja en het was in Frankrijk gebeurd, maar ik wilde dat eerst niet zeggen, maar het heeft toch niet in de krant of op internet gestaan volgens mij, dus kan het wel, denk ik.
Ik ga dat laatste gedeelte van jouw vorige en vorige vorige reactie nog beantwoorden, zodra het lukt.
Groetjes,
M&M’s
Hoi!
Wat verschrikkelijk dat dit gebeurd is! Ik zit helemaal in tranen dit te lezen. Was al ongerust door je afwezigheid, en dan nog waarschijnlijk homohaat erbij, al die onrechtvaardigheid en de gevolgen ervan... ik kan er niet tegen.
Om op je vraag te beantwoorden: die jongen terugvinden wordt moeilijk. Je hebt geen gegevens van hem, en de politie of het ziekenhuis mogen geen persoonlijke gegevens vrijgeven.
Je zou hem graag nog eens bedanken, en dat snap ik wel, maar ik ben ervan overtuigd dat je tweelingbroer en je ouders hem al op handen en knieën bedankt hebben. Jij hebt hem ook bedankt, maar je zou graag meer doen.
Als je iets meer wilt doen, kun je misschien iets "algemener" doen, wat misschien zelfs tot bij die jongen komt. Ik weet niet, een campagne op sociale media i.v.m. nog steeds aanwezige homohaat. Hiermee breng je de boodschap dat er nog steeds haat is over en help je misschien anderen, zoals slachtoffers van geweld of raak je een paar mensen die eerst homofoob waren, die dan tot inzicht komen dat hun vooroordelen onterecht zijn.
Misschien komen er nog fragmenten van dat moment terug, misschien niet. Jouw tweelingbroer weet het nog allemaal heel goed, en dat moet inderdaad een heel beangstigend moment geweest zijn, dus is het belangrijk dat jullie erover praten, maar dat doen jullie wel volgens mij. Ik ben blij dat jullie zo'n goede band hebben, en elkaar zo goed kunnen steunen.
Jullie voldeden niet aan stereotypen zou ik denken. Die begroeting met die kus en knuffel lijkt me normaal. Jullie lijken vast op elkaar, dus is het dan niet duidelijk dat het een gewone tweelingbroerbegroeting is? Voor sommige mensen nog steeds "te ver" blijkbaar, maar die zijn waarschijnlijk gefrustreerd omdat ze zelf niet voldoende geknuffeld worden. Zielig.
Jammer van je kleren, vooral die Mickeytrui.
Jullie hebben aangifte gedaan, dat is goed. Ik hoop dat ze de rotzakken die jullie dat aangedaan hebben snel vinden en eens goed duidelijk maken hoe belachelijk ze zich gedragen hebben.
Ja, voor de rest, beterschap, zowel met de griep nu als met het fysiek en mentaal herstel.
*superdikke, gezellige, warme, beterschaptoewensende virtual hug*
Groetjes
x
Wat verschrikkelijk dat dit gebeurd is! Ik zit helemaal in tranen dit te lezen. Was al ongerust door je afwezigheid, en dan nog waarschijnlijk homohaat erbij, al die onrechtvaardigheid en de gevolgen ervan... ik kan er niet tegen.
Om op je vraag te beantwoorden: die jongen terugvinden wordt moeilijk. Je hebt geen gegevens van hem, en de politie of het ziekenhuis mogen geen persoonlijke gegevens vrijgeven.
Je zou hem graag nog eens bedanken, en dat snap ik wel, maar ik ben ervan overtuigd dat je tweelingbroer en je ouders hem al op handen en knieën bedankt hebben. Jij hebt hem ook bedankt, maar je zou graag meer doen.
Als je iets meer wilt doen, kun je misschien iets "algemener" doen, wat misschien zelfs tot bij die jongen komt. Ik weet niet, een campagne op sociale media i.v.m. nog steeds aanwezige homohaat. Hiermee breng je de boodschap dat er nog steeds haat is over en help je misschien anderen, zoals slachtoffers van geweld of raak je een paar mensen die eerst homofoob waren, die dan tot inzicht komen dat hun vooroordelen onterecht zijn.
Misschien komen er nog fragmenten van dat moment terug, misschien niet. Jouw tweelingbroer weet het nog allemaal heel goed, en dat moet inderdaad een heel beangstigend moment geweest zijn, dus is het belangrijk dat jullie erover praten, maar dat doen jullie wel volgens mij. Ik ben blij dat jullie zo'n goede band hebben, en elkaar zo goed kunnen steunen.
Jullie voldeden niet aan stereotypen zou ik denken. Die begroeting met die kus en knuffel lijkt me normaal. Jullie lijken vast op elkaar, dus is het dan niet duidelijk dat het een gewone tweelingbroerbegroeting is? Voor sommige mensen nog steeds "te ver" blijkbaar, maar die zijn waarschijnlijk gefrustreerd omdat ze zelf niet voldoende geknuffeld worden. Zielig.
Jammer van je kleren, vooral die Mickeytrui.
Jullie hebben aangifte gedaan, dat is goed. Ik hoop dat ze de rotzakken die jullie dat aangedaan hebben snel vinden en eens goed duidelijk maken hoe belachelijk ze zich gedragen hebben.
Ja, voor de rest, beterschap, zowel met de griep nu als met het fysiek en mentaal herstel.
*superdikke, gezellige, warme, beterschaptoewensende virtual hug*
Groetjes
x
Hoi,
Ziek is ziek, voel je vooral niet verplicht meteen te antwoorden. Gewoon lekker doen wanneer het jou uitkomt! :)
Ah, het is echt een toffe sweater! Dus ik snap dat je het inderdaad stom vind dat ze hem hebben kapot geknipt. Maar ja.
Wellicht dat de oorbellen het stereotype hebben veroorzaakt, maar die zijn zo klein, dat ze ze waarschijnlijk niet eens hebben gezien. Ik denk dus niet dat ze jullie hebben aangevallen omdat jullie er als een stereotype uitzien.
Als het dus homohaat was, moet het door de knuffel en kus komen. Anders was het denk ik random geweld. (Wat het op zich niet beter/slechter maakt.)
Gr. Pin
Ziek is ziek, voel je vooral niet verplicht meteen te antwoorden. Gewoon lekker doen wanneer het jou uitkomt! :)
Ah, het is echt een toffe sweater! Dus ik snap dat je het inderdaad stom vind dat ze hem hebben kapot geknipt. Maar ja.
Wellicht dat de oorbellen het stereotype hebben veroorzaakt, maar die zijn zo klein, dat ze ze waarschijnlijk niet eens hebben gezien. Ik denk dus niet dat ze jullie hebben aangevallen omdat jullie er als een stereotype uitzien.
Als het dus homohaat was, moet het door de knuffel en kus komen. Anders was het denk ik random geweld. (Wat het op zich niet beter/slechter maakt.)
Gr. Pin
@100Divergent11,
Dankjewel voor je lieve berichtje met beterschapswensen.
Je zult wel denken, wat een rare tijd om te antwoorden, maar we kunnen niet slapen en liggen steeds te hoesten (van die vervelende kriebelhoest) en we hadden koude rillingen en toen hebben we net een warm bad genomen. We zijn wel opgewarmd, maar hoesten nog net zo hard :)
Maar ja, onkruid vergaat niet, dus we zullen het wel overleven, denk ik. Er zijn kinderen die het slechter hebben.
Op de rest van je berichtje ga ik binnenkort wel reageren als je het goed vindt. Ik heb het wel gelezen, maar het dringt niet helemaal goed tot me door.
Groetjes,
M&M’s
Dankjewel voor je lieve berichtje met beterschapswensen.
Je zult wel denken, wat een rare tijd om te antwoorden, maar we kunnen niet slapen en liggen steeds te hoesten (van die vervelende kriebelhoest) en we hadden koude rillingen en toen hebben we net een warm bad genomen. We zijn wel opgewarmd, maar hoesten nog net zo hard :)
Maar ja, onkruid vergaat niet, dus we zullen het wel overleven, denk ik. Er zijn kinderen die het slechter hebben.
Op de rest van je berichtje ga ik binnenkort wel reageren als je het goed vindt. Ik heb het wel gelezen, maar het dringt niet helemaal goed tot me door.
Groetjes,
M&M’s
@Pin,
Ik snap wel dat jullie het begrijpen als ik niet gelijk antwoord, maar jullie zijn allemaal zo aardig en proberen me (ons) te helpen en dan vind ik het vervelend als ik niks van me laat horen.
Die Mickey hoodie was wel speciaal voor mij. Op de dag dat we naar Disney Parijs zouden gaan (begin vorig jaar) stond ik met mijn twin onder de douche en toen waren we een beetje aan het stoeien en daardoor was ik uitgegleden en had ik mijn enkel verzwikt en kon ik niet mee. Hij wilde toen ook thuisblijven, maar dat wilde ik niet. Toen had hij speciaal voor mij die hoodie gekocht en dat is eigenlijk het enige kledingstuk van mijzelf. Alle kleren die we verder hebben, van onderbroeken tot jeans en jassen dragen we samen. Dus dit was een trui met een verhaal, nou ja is.
Mijn twin zegt trouwens dat ik helemaal geen onderbroek aan had toen ik naar het ziekenhuis werd gebracht (die konden ze dus ook niet kapot knippen) en dat klopt want onder onze fietskleren hebben we nooit een onderbroek aan :)
De rest ga ik zo snel mogelijk beantwoorden. We vallen om van de slaap, maar houden onszelf en elkaar wakker door het hoesten. Echt vermoeiend, maar ok.
Groetjes,
M&M’s
Ik snap wel dat jullie het begrijpen als ik niet gelijk antwoord, maar jullie zijn allemaal zo aardig en proberen me (ons) te helpen en dan vind ik het vervelend als ik niks van me laat horen.
Die Mickey hoodie was wel speciaal voor mij. Op de dag dat we naar Disney Parijs zouden gaan (begin vorig jaar) stond ik met mijn twin onder de douche en toen waren we een beetje aan het stoeien en daardoor was ik uitgegleden en had ik mijn enkel verzwikt en kon ik niet mee. Hij wilde toen ook thuisblijven, maar dat wilde ik niet. Toen had hij speciaal voor mij die hoodie gekocht en dat is eigenlijk het enige kledingstuk van mijzelf. Alle kleren die we verder hebben, van onderbroeken tot jeans en jassen dragen we samen. Dus dit was een trui met een verhaal, nou ja is.
Mijn twin zegt trouwens dat ik helemaal geen onderbroek aan had toen ik naar het ziekenhuis werd gebracht (die konden ze dus ook niet kapot knippen) en dat klopt want onder onze fietskleren hebben we nooit een onderbroek aan :)
De rest ga ik zo snel mogelijk beantwoorden. We vallen om van de slaap, maar houden onszelf en elkaar wakker door het hoesten. Echt vermoeiend, maar ok.
Groetjes,
M&M’s
Ah, die kriebelhoest, vervelend hé! No worries, je hoeft het niet vervelend te vinden als je niet meteen kan antwoorden. Ik snap wat je bedoelt, maar het is ok.
Nog zo'n mooi verhaal achter die hoodie, echt jammer dat ze die kapotgeknipt hebben. Ik kon deze nacht niet slapen (er vlogen allemaal topics door mijn hoofd) en toen schoot het volgende in mijn gedachten: in Japan heb je een gebruik genaamd 'kintsukuroi', en dat wilt zeggen: met goud repareren. Het wordt vooral gebruikt voor kommen, en het idee is, dat als iets kapot is gevallen, je het met goud repareert, en dat het daardoor nog mooier is geworden. Misschien is het een idee om de kapotgeknipte Mickeytrui te herstellen met gouddraad (nouja, goudgekleurd als je het betaalbaar wilt houden). Het idee erachter is dat je het herstelde voorwerp meer waarde geeft. Je kunt dit zelf doen of aan een kledingmaker vragen.
(mijn hersenen maken nogal rare kronkels de laatste tijd, maar snap je de symboliek erachter? Ik krijg het niet zo goed uitgelegd.)
Nogmaals beterschap! Kamillethee helpt misschien om beter te slapen.
Nog zo'n mooi verhaal achter die hoodie, echt jammer dat ze die kapotgeknipt hebben. Ik kon deze nacht niet slapen (er vlogen allemaal topics door mijn hoofd) en toen schoot het volgende in mijn gedachten: in Japan heb je een gebruik genaamd 'kintsukuroi', en dat wilt zeggen: met goud repareren. Het wordt vooral gebruikt voor kommen, en het idee is, dat als iets kapot is gevallen, je het met goud repareert, en dat het daardoor nog mooier is geworden. Misschien is het een idee om de kapotgeknipte Mickeytrui te herstellen met gouddraad (nouja, goudgekleurd als je het betaalbaar wilt houden). Het idee erachter is dat je het herstelde voorwerp meer waarde geeft. Je kunt dit zelf doen of aan een kledingmaker vragen.
(mijn hersenen maken nogal rare kronkels de laatste tijd, maar snap je de symboliek erachter? Ik krijg het niet zo goed uitgelegd.)
Nogmaals beterschap! Kamillethee helpt misschien om beter te slapen.
Hoi!!
Ik heb alles gelezen en het raakt me echt. Homohaat is sowieso al iets waar ik met mijn kop niet bij kom. Ik weet niet zo goed hoe ik Moet reageren :s
Sterkte (ook voor je twin want als ik zo lees heeft die er ook veel last van) ik weet dat je niet aan deze reactie had maar ik wou je toch een hart onder de riem stoppen.
Dikke knuff xx
Ik heb alles gelezen en het raakt me echt. Homohaat is sowieso al iets waar ik met mijn kop niet bij kom. Ik weet niet zo goed hoe ik Moet reageren :s
Sterkte (ook voor je twin want als ik zo lees heeft die er ook veel last van) ik weet dat je niet aan deze reactie had maar ik wou je toch een hart onder de riem stoppen.
Dikke knuff xx
Btw die Mickey mouse hoodie is heel speciaal. Echt jmmr dat die kapot is.
Een object met een verhaal kun je natuurlijk ook niet zomaar vervangen. En nu doet ie je waarschijnlijk ook steeds denken aan dit incident 😞 Des te meer redenen om héél veel leuke en nieuwe objecten met herinneringen te verzamelen!
Helaas helaas, griep heerst op het moment. Vermijd de blauwe schermen en hopelijk slapen jullie vannacht beter ;)
Gr. Pin
Helaas helaas, griep heerst op het moment. Vermijd de blauwe schermen en hopelijk slapen jullie vannacht beter ;)
Gr. Pin
@X anoniem X,
Je doet jezelf tekort als je zegt dat we niets aan je reactie hebben. We zijn juist heel blij met je reactie en knuffel. Alleen al dat je reageert, voelt al als een arm om onze schouders. Je hoeft niet altijd alles alleen met ingewikkelde woorden of zinnen te zeggen.
Jouw boodschap komt zeker wel over. Het voelt goed. We vinden het superlief.
Knuffel terug.
Groetjes,
M&M’s
Je doet jezelf tekort als je zegt dat we niets aan je reactie hebben. We zijn juist heel blij met je reactie en knuffel. Alleen al dat je reageert, voelt al als een arm om onze schouders. Je hoeft niet altijd alles alleen met ingewikkelde woorden of zinnen te zeggen.
Jouw boodschap komt zeker wel over. Het voelt goed. We vinden het superlief.
Knuffel terug.
Groetjes,
M&M’s
@100Divergent11,
Wow, je blijft me steeds verbazen met je reacties. Deze raakt ons echt. Ik heb ff op google gezocht naar 'kintsukuroi'. Ik vond deze uitleg wel mooi en ik begrijp wel wat je bedoelt
The Beauty of Kintsukuroi
https://www.youtube.com/watch?v=MkEkgggE1cU
Bij het zoeken kwam ik ook video’s van Spinvis tegen en deze heeft een tekst die me raakt. Ik snap de tekst niet helemaal, maar een aantal zinnen zijn echt wel van toepassing op ons.
Spinvis - Kom terug lyrics
https://www.youtube.com/watch?v=u38dNiz76is
”Gooi een steen naar de dag” omdat het een kl*te dag was toen we mishandeld werden
“Volg het spoor dat er ligt. Zoek niet wat er nooit meer is” is denk ik zoiets als “ga verder met het leven en blijf niet te lang stilstaan bij dingen die gebeurd zijn”.
“Kus een droevige mond heel zacht voordat de dag begint” als ik een kus krijg van of geef aan mijn twin, want dat geeft altijd een goed gevoel, no matter what happened before
“Bewaar een steen in je tas uit het land waar je sliep, waar je de wonden op liep, waar een koninkrijk verging, haal de parels uit de zee” ontken niet wat er gebeurd is en de schade die het veroorzaakte, maar koester en zoek vooral de mooie dingen en deel die met anderen
Ik vind de teksten van Spinvis mysterieus, tegelijkertijd krijg ik er kippenvel van.
Luister ook eens naar
Spinvis - Bagagedrager
https://www.youtube.com/watch?v=5i0duYakqLY
Ik raak bijna in een soort trance van dit liedje en krijg het gevoel dat ik zweef en de hele wereld aan kan. Ik hoop dat het bij jullie ook zoiets los maakt.
Ik kom nog terug op je eerdere posts.
Btw ik houd wel van jouw “kronkels”, maar denk ook aan jezelf en neem voldoende rust.
Groetjes,
M&M’s
Wow, je blijft me steeds verbazen met je reacties. Deze raakt ons echt. Ik heb ff op google gezocht naar 'kintsukuroi'. Ik vond deze uitleg wel mooi en ik begrijp wel wat je bedoelt
The Beauty of Kintsukuroi
https://www.youtube.com/watch?v=MkEkgggE1cU
Bij het zoeken kwam ik ook video’s van Spinvis tegen en deze heeft een tekst die me raakt. Ik snap de tekst niet helemaal, maar een aantal zinnen zijn echt wel van toepassing op ons.
Spinvis - Kom terug lyrics
https://www.youtube.com/watch?v=u38dNiz76is
”Gooi een steen naar de dag” omdat het een kl*te dag was toen we mishandeld werden
“Volg het spoor dat er ligt. Zoek niet wat er nooit meer is” is denk ik zoiets als “ga verder met het leven en blijf niet te lang stilstaan bij dingen die gebeurd zijn”.
“Kus een droevige mond heel zacht voordat de dag begint” als ik een kus krijg van of geef aan mijn twin, want dat geeft altijd een goed gevoel, no matter what happened before
“Bewaar een steen in je tas uit het land waar je sliep, waar je de wonden op liep, waar een koninkrijk verging, haal de parels uit de zee” ontken niet wat er gebeurd is en de schade die het veroorzaakte, maar koester en zoek vooral de mooie dingen en deel die met anderen
Ik vind de teksten van Spinvis mysterieus, tegelijkertijd krijg ik er kippenvel van.
Luister ook eens naar
Spinvis - Bagagedrager
https://www.youtube.com/watch?v=5i0duYakqLY
Ik raak bijna in een soort trance van dit liedje en krijg het gevoel dat ik zweef en de hele wereld aan kan. Ik hoop dat het bij jullie ook zoiets los maakt.
Ik kom nog terug op je eerdere posts.
Btw ik houd wel van jouw “kronkels”, maar denk ook aan jezelf en neem voldoende rust.
Groetjes,
M&M’s
@Pin,
Ik heb zeker een heleboel mooie herinneringen aan die hoodie en die laat ik niet verpesten door wat er pas geleden is gebeurd. Een nieuwe kopen is niet echt een optie. Het gevoel zal anders zijn. Het is niet erg om de “littekens” te laten zien en dus niet te ontkennen wat er gebeurd is. Hoe en wat ik met die hoodie ga doen weet ik nog niet precies, maar ik bewaar hem voorlopig om er over na te denken.
De mouwen zijn vanaf mijn polsen tot mijn nek kapot geknipt, dus opnieuw dragen zal moeilijk worden. Als iemand een leuk/goed idee heeft post het hier. Ik wil het wel op de 'kintsukuroi” manier van @100Divergent11 doen.
En natuurlijk komen er weer nieuwe, mooie herinneringen. Daar zal ik ook mijn best voor doen.
Slapen is nog niet geweldig. De huisarts was vanmiddag bij ons en we hebben antibiotica gekregen (zie ander topic). We zijn eind van de middag in slaap gevallen, maar nu weer wakker. Uiteindelijk komt het wel goed, denk ik.
Groetjes,
M&M’s
Ik heb zeker een heleboel mooie herinneringen aan die hoodie en die laat ik niet verpesten door wat er pas geleden is gebeurd. Een nieuwe kopen is niet echt een optie. Het gevoel zal anders zijn. Het is niet erg om de “littekens” te laten zien en dus niet te ontkennen wat er gebeurd is. Hoe en wat ik met die hoodie ga doen weet ik nog niet precies, maar ik bewaar hem voorlopig om er over na te denken.
De mouwen zijn vanaf mijn polsen tot mijn nek kapot geknipt, dus opnieuw dragen zal moeilijk worden. Als iemand een leuk/goed idee heeft post het hier. Ik wil het wel op de 'kintsukuroi” manier van @100Divergent11 doen.
En natuurlijk komen er weer nieuwe, mooie herinneringen. Daar zal ik ook mijn best voor doen.
Slapen is nog niet geweldig. De huisarts was vanmiddag bij ons en we hebben antibiotica gekregen (zie ander topic). We zijn eind van de middag in slaap gevallen, maar nu weer wakker. Uiteindelijk komt het wel goed, denk ik.
Groetjes,
M&M’s
Die video die je gevonden hebt over 'kintsukuroi' drukt exact uit wat ik bedoelde. Sorry, ik geraakte niet uit mijn woorden die ochtend :D
Die Spinvis heeft inderdaad mooie teksten. Je kunt er vaak je eigen verhaal aan linken vind ik. Dit is een stukje tekst uit bagagedrager dat ik mooi vind:
'de ochtenden zijn wit en koud
en hoe je ook je stuur vasthoudt
de wind komt door je handschoenen heen'
Dat kan iedereen wel aan een gebeurtenis uit zijn/haar leven linken denk ik.
Die trui is niet te vervangen. Je hebt hem dus nog wel? Daar ben ik blij om. Ik was bang dat ze kapotgeknipte kleren in het ziekenhuis meteen weggooien.
Denk maar goed na wat je ermee gaat doen. Er is geen haast bij.
Over Japan gesproken, dit kan jullie misschien opvrolijken: morgen, op 3 februari, is er in Japan een feestdag, genaamd 'Setsubun'. Dit is een feest dat de overgang van winter naar lente viert, en ik hoop dat daarmee ook die griep die jullie getroffen heeft in de winter blijft.
Groetjes
x
Die Spinvis heeft inderdaad mooie teksten. Je kunt er vaak je eigen verhaal aan linken vind ik. Dit is een stukje tekst uit bagagedrager dat ik mooi vind:
'de ochtenden zijn wit en koud
en hoe je ook je stuur vasthoudt
de wind komt door je handschoenen heen'
Dat kan iedereen wel aan een gebeurtenis uit zijn/haar leven linken denk ik.
Die trui is niet te vervangen. Je hebt hem dus nog wel? Daar ben ik blij om. Ik was bang dat ze kapotgeknipte kleren in het ziekenhuis meteen weggooien.
Denk maar goed na wat je ermee gaat doen. Er is geen haast bij.
Over Japan gesproken, dit kan jullie misschien opvrolijken: morgen, op 3 februari, is er in Japan een feestdag, genaamd 'Setsubun'. Dit is een feest dat de overgang van winter naar lente viert, en ik hoop dat daarmee ook die griep die jullie getroffen heeft in de winter blijft.
Groetjes
x
Hoooi,
Hoodies zonder mouwen zijn ook te koop. Die hebben dus alleen stof om de romp. Vind ik er totaal niet verkeerd uit zien. Dus als je nu kintsukuroi van @100divergent11 toepast en je sleeveless hoodie in de zomer draagt, is ie weer zo goed als nieuw 😉 Maar dan met een toffe make-over.
Ik zou best wel zo'n ding willen voor basketbal, als ik moet warmlopen. Irriteer me soms echt dood aan de lange mouwen van mijn vest als ik probeer te dribbelen. Je romp is het belangrijkste om warm te houden volgens mijn oude coach, dus ja, perfect niet waar?
Ik vind het knap dat je die 'littekens' gewoon zou laten zien. Niet iedereen kan er zo mee om gaan!
En nee, een nieuwe hoodie kopen is inderdaad geen optie...
Gr. Pin
Hoodies zonder mouwen zijn ook te koop. Die hebben dus alleen stof om de romp. Vind ik er totaal niet verkeerd uit zien. Dus als je nu kintsukuroi van @100divergent11 toepast en je sleeveless hoodie in de zomer draagt, is ie weer zo goed als nieuw 😉 Maar dan met een toffe make-over.
Ik zou best wel zo'n ding willen voor basketbal, als ik moet warmlopen. Irriteer me soms echt dood aan de lange mouwen van mijn vest als ik probeer te dribbelen. Je romp is het belangrijkste om warm te houden volgens mijn oude coach, dus ja, perfect niet waar?
Ik vind het knap dat je die 'littekens' gewoon zou laten zien. Niet iedereen kan er zo mee om gaan!
En nee, een nieuwe hoodie kopen is inderdaad geen optie...
Gr. Pin
@100Divergent11,
Het was toevallig de eerste video die ik aan klikte, I just got lucky en ik kom ook niet altijd uit mijn woorden, dus no worries.
Wel grappig dat je er zoveel van weet en ik zou zeggen “Oni wa soto! Fuku wa uchi!” (demonen eruit, naar binnen geluk). We hebben geen sojabonen om mee te gooien, maar we hebben wel de deur een keertje hard dicht gegooid. Hopelijk helpt het en niet alleen voor ons, maar voor iedereen die wel een beetje “good luck” kan gebruiken.
Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Setsubun
Die lyrics van Spinvis vind ik ook mooi. Niet iedereen begrijpt die liedjes, ik ook niet haha, maar volgens mij is dat ook een beetje de bedoeling, zodat iedereen er zijn eigen verhaal van kan maken.
Ik heb alle (kapot geknipte) kleren die ik aan had in een tasje mee naar huis gekregen. Die bibtight en wielrenjas hebben we wel al weggegooid, want je kunt er toch niks meer mee.
Van die hoodie kan ik geen afscheid nemen. Teveel herinneringen, heel veel mooie en één minder mooie, maar dat hoort ook bij het leven.
Bedankt voor alles maar weer, jij doet echt altijd voor iedereen op het forum super je best.
We vinden jou een bijzonder meisje.
Volgende post probeer ik iets over die jongen die we zoeken te schrijven.
Groetjes,
M&M’s
Het was toevallig de eerste video die ik aan klikte, I just got lucky en ik kom ook niet altijd uit mijn woorden, dus no worries.
Wel grappig dat je er zoveel van weet en ik zou zeggen “Oni wa soto! Fuku wa uchi!” (demonen eruit, naar binnen geluk). We hebben geen sojabonen om mee te gooien, maar we hebben wel de deur een keertje hard dicht gegooid. Hopelijk helpt het en niet alleen voor ons, maar voor iedereen die wel een beetje “good luck” kan gebruiken.
Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Setsubun
Die lyrics van Spinvis vind ik ook mooi. Niet iedereen begrijpt die liedjes, ik ook niet haha, maar volgens mij is dat ook een beetje de bedoeling, zodat iedereen er zijn eigen verhaal van kan maken.
Ik heb alle (kapot geknipte) kleren die ik aan had in een tasje mee naar huis gekregen. Die bibtight en wielrenjas hebben we wel al weggegooid, want je kunt er toch niks meer mee.
Van die hoodie kan ik geen afscheid nemen. Teveel herinneringen, heel veel mooie en één minder mooie, maar dat hoort ook bij het leven.
Bedankt voor alles maar weer, jij doet echt altijd voor iedereen op het forum super je best.
We vinden jou een bijzonder meisje.
Volgende post probeer ik iets over die jongen die we zoeken te schrijven.
Groetjes,
M&M’s
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
