Hallo iedereen,
Ik ga in dit bericht vertellen hoe ik mij de laatste tijd voel omdat ik het toch tegen iemand wil zeggen. De laatste tijd heb ik nooit de motivatie om uit mijn bed te geraken, niet voor school maar ook niet voor iets anders. Ik maak mijn huiswerk altijd op het laatste moment want als ik van plan ben om het te maken dan word ik afgeleid en doe ik iets anders. 4 maanden geleden ben ik mij beginnen snijden, niet omdat ik depressief ben ofzo, ik had gewoon het gevoel alsof ik het moest doen. Op school heb ik wel vrienden maar ik heb niet het gevoel alsof iemand mij daar wilt hebben. Ik voel mij altijd schuldig als ik eet, en toch blijf ik eten. Op school denk ik dat mijn klasgenoten mij dik vinden. Als ik probeer om gewicht te verliezen dan wordt ik maar dikker en soms denk ik als ik eet dat ik het later ga moeten uitkotsen als ik echt wil vermageren maar ik durf nooit mijn vingers in mijn keel te steken. Één van mijn vriendinnen roddelt altijd over mij achter mijn rug en soms ook gewoon recht in mijn gezicht. Soms wil ik wel praten over hoe ik mij voel maar ik heb daar niemand voor. Mijn zus is altijd weg, mijn ouders zouden denken dat ik mijn zus nadoe omdat ze vroeger ook zo problemen heeft gehad en mijn vriendinnen zouden denken dat ik dramatisch ben, ik zou ook niet met iemand praten van het CLB ofzo omdat ik het gevoel heb dat zij daar ook een beetje moe van worden om de hele tijd naar dezelfde problemen te luisteren. Ik denk niet aan zelfmoord, daar leef ik te graag voor haha. Ik denk gewoon dat ik iemand nodig heb die mij begrijpt of die naar mij wilt luisteren. Voor mij is dat nu de muziek dat ik luister, dat is de comfort dat ik nu heb. Soms vind ik van mijn eigen dat ik te dramatisch ben, er zijn mensen die het veel slechter hebben als mij en die er gewoon over praten.
Ik vraag niet om advies, ik wil ook geen medelijden. Ik wou gewoon dat iemand mij hoort en dat iemand weet hoe ik mij voel. Ik weet eigenlijk niet ofdat iemand dit ooit gaat lezen.
Groetjes,
Annoniemmmmmmmm
