Hoihoi,
wat een interessante vraag,
Als een persoon met buitenlands familie die een lange familietraditie met exorcisme heeft, weet ik een beetje hoe rituelen gaan, niet om ze op te roepen, maar om ze af te houden.
Zelf ben ik een sceptisch persoon over het supernatuurlijke, maar ik ben meer dan blij om een gelovige te ondersteunen.
1. Wat wil je oproepen? Bedenk bij jezelf hoe het eruitziet en hoe het zich gedraagt. Materialiseer het in je gedachten.
Ik denk dat dit het meest betrekt op 'waar je niet in gelooft, bestaat niet’ en andersom. Dus de eerste stap is geloven dat het bestaat, dat het bestaat.
2. Bedenk dat geesten en demonen in een heel andere wereld leven dan jij. Een andere dimensie, als het ware, die overlapt in dezelfde ruimte. Het kan onzichtbaar en onhoorbaar zijn, zelfs voor jou. Als je maar gelooft dat het er is voor je.
3. Geesten en demonen hebben vaak hun eigen agenda, hun liefde is niet altijd onvoorwaardelijk: vertel ze iets interessants, verspil niet hun tijd en doe een activiteit met ze, offer ze een keer per week iets terug. Een vriend die aan hekserij doet, zegt dat Loki van zoetigheid en appels houdt. Dus het kan klein zijn.
In oosterse tradities is er ook dodengeld: je slaat met een 1 euromunt, met de muntkant naar beneden een afdruk in geel of wit crêpepapier en verbrand het om zielen te bevredigen en weg te sturen.
4. Mocht je willen communiceren zijn er ook bepaalde rituelen voor, zoals ouija borden, maar ook simpelweg door middel van meditatie. Je kan bijvoorbeeld je ogen dicht doen en een spreuk een bepaalde aantal keer herhalen in je hoofd, en verbeelden dat de geest/demon naar jou toe komt.
Je kan op internet voor rituelen zoeken als je het uitkomt. Als je bang bent dat anderen het in je zoekgeschiedenis kijken: er is een incognitomode op browsers, waarbij zoekopdrachten niet in je zoekgeschiedenis opgenomen worden. Dat doe je op de computer met ctrl+shift+n.
5. Wees op de hoogte van gevaren. Een geest of demon is niet een onschuldig iets. Zij kunnen kwaadaardig zijn, en daar heb je niet altijd controle over wanneer je er een roept. Het is belangrijk om grenzen te trekken: Waar is de geest, Waar wil je hem hebben. Als je een geest op school hebt, wil je misschien niet graag dat het je naar huis volgt. Zo is het belangrijk om elke keer duidelijk bedankt en gedag te zeggen wanneer je weg wil gaan, en kijk niet terug om nadat je dat hebt gedaan.
Als er toch iets meekomt naar huis, en het geeft je problemen. Dit kan zowel extern als intern zijn. Met extern: onbekende geluiden thuis, vreemde geuren of objecten die kwijtraken. Intern: ongemak in eigen lichaam, nachtmerries of overactieve dromen, veranderd gedrag…
Overweeg dan een exorcisme-ritueel, maar ik zou eerst naar fysische verklaringen zoeken: stress, gewoon een verkoudheid etc.
Ook exorcisme-rituelen zijn te vinden op het internet. Hoewel, vaker in Engels geschreven. Volgens mijn familietraditie “breng” je geesten weg in plaats van vernietigen. En vind vaak plaats buitenshuis (ook buiten de tuin). En als je klaar bent met het ritueel, loop je terug.
Nogmaals: nooit omkijken naar geesten, wat er ook achter je gebeurt. Dit laat zien dat je nog verlangt naar de verbinding en zullen ze niet weggaan.
En vooral: veel opzoeken. Hoe meer je van de andere partij weet, hoe beter je weet met ze om te gaan.
Uiteindelijk geloof ik dat het allemaal neerkomt op erin geloven.
Veel succes!
Groetjes, Popsicle
@Popsicle
Dankjewell, dit zijn al nuttige tips, ik ga dit zeker proberen te doen maar dus jij zegt eigenlijk dat je de geest ook kan creëren via dit systeem inplaats van oproepen?
Groetjes smekbeer
@Smekbeer
Mijn moeder meent, niet uit haarzelf, maar gehoord van een andere bron dat geesten van nature al een gemeenschappelijke creatie zijn van het menselijk geloof.
Het verhaal:
Vroeger waren er helemaal geen geesten, want mensen dachten niet zo diep: ze waren meer bezig met dagelijks leven, en hadden geen aandacht voor het gebeuren na de dood.
Nadat 'geloof’ geïntroduceerd werd echter, kwam aandacht voor het spirituele en aandacht voor het leven na dood. Misschien door een angst van de levenden om hun leven los te laten, en de onvoorstelbaarheid van het niet- bestaan, moesten ze erin geloven dat íets na de dood kwam.
Ook werden spirituele verklaringen bijgehaald wanneer men iets niet meteen fysiek kan verklaren.
Naarmate meer mensen geloofden in het nabestaan, hoe meer dat bewustzijn materialiseerde in een 'rijk’: het Geestenrijk.
Wat ik zeg: geesten bestaan door het collectief bewustzijn van de mens; een projectie. Als wij niet meer geloven, dan zullen geesten ook verdwijnen, of in ieder geval hun rijk compleet van het onze gescheiden zijn.
Iedereen draagt zo een steentje bij aan het voortbestaan van spirituele wezens, zelfs mensen die maar half- geloven, of alleen het concept kennen, maar het wel zo diep nagedacht hebben over wat er na de dood zal komen, en stiekem willen geloven dat er iets na het sterven komt.
Er is dan aandacht op het niet-materiële: het ledige: het “yin”. (“yang” is alles wat materiaal is in dit geval).
(Mijn eigen hardop denken, neem niet te serieus):
In het ledige zit niks, maar je kan er wel aan denken, je kan wel bewustzijn van de ruimte. Waarom ben je bewust? -- Waarom weet je dat een appel, een appel is? Omdat het materiaal tastbaar is, of omdat je denkt, en er daarom bewust van wordt?
“Ik denk dus ik besta?” Want een dode of een object zal zeker geen benul hebben van wat en of iets een appel is. Kan je dan geen waardes toeschrijven aan de ruimte? Waarop baseer je dat anderen bewustzijn hebben? Omdat je dat gelooft? Bewustzijn is een raar iets. Hoe zelfs is bewustzijn ontstaan? Wat exact is dat goedje, bewustzijn?
Oké tot hier.
Het is lastig uit te leggen, maar zo is het spirituele.
In feite is dus het antwoord: ja. Geesten zijn een soort scheiding van bewustzijn. Een projectie van menselijke gedachten op het ‘yin’. En als jij ook die projectie maakt: creëer je essentieel een eigen geest.
