Hoe maak je een goede vriend? en wat maakt een vriend goede vriend?
de laatste tijd heb ik veel vragen over emoties en gedrag en die vragen komen van omdat ik de laatste 2 jaar sins ik op de middel bare school zit veel erge dingen zijn gebeurt voor mij die ik nooit zal vergeten, en dat komt omdat ik anders ben dan de meeste mensen op school en maakt het dus ook anders (of moeilijker) om vrienden te maken
HET VERHAAL (JE HOEFT HET NIET TE LEZEN (HET MAG)): ik ben geboren in Nederland maar ik verhuisde toen ik 5 maand was of zo naar Belgie maar ik ben Nederlands opgevoed, later na het eerste leerjaar ben ik van school veranderd omdat blijkbaar gepest werd (herinner er niet veel van), ik werd in een speciale groep gezet omdat ik autisme/ Asperger heb, ik heb het eerste leerjaar op nieuw moeten doen waardoor ik 1 jaar achter zit maar omdat het tempo daar trager ging(ook een beetje mijn schuld) kwam ik 2 jaar achter te zitten dat nu mijn leven deels hell maakt, uit eindelijk wouw ik niet meer trager gaan dus hebben mijn ouders geholpen tegen de leerkrachten te praten en heb ik geleerd sneller te werken waardoor het niet erger werd dan 2 jaar achter zitten, na 3 jaar hard werken en overtuigen kwam ik op de middelbare school maar ik heb het 6de leerjaar over geslagen en zat toen in de B stroom maar ik wouw naar de A stroom geraken dus heb ik 1 jaar B gedaan om het 6de leerjaar op te vullen want anders zat ik 3 jaar achter, en ik zat niet meer in een speciale groep dus alles ging wat snellen maar uiteindelijk paste ik me wat aan.
maar omdat ik niet meer in een speciale groep zit ga ik nu ook om met normale personen (personen die geen autisme hebben) het was leuk maar toen begon ook mijn sociale hell, ouders waren gescheiden, ik maakte vrienden die later in het school jaar gemeen begonnen te worden over dat ik een Nederlander ben, en aan het einde van het school jaar had ik geen vrienden ,er waren wel personen die me steunden zij waren wel vrienden maar niet de vrienden waar je veel mee kan praten, MAAR ik kreeg op nieuw een kans omdat ik nu in A zat dus kon ik opnieuw beginnen met vrienden maken, want ze zeggen (dat wel een beetje waar is) dat als je in het eerste jaar geen vrienden heb is het moeilijk om nog in het tweede jaar vrienden te maken omdat ze dan al in groepjes zitten met hun vrienden van vorig jaar. Na het eerste jaar dacht ik na alles wat er is gebeurd dat het niet erger kan en dat het dan alleen beter kan worden MAAR OMG IK HAD HET FOUT het kon nog VEEL erger, beledegingen werden erger, personen vonden het leuk als ik pijn zou lijden ik werd soort van verraden, en personen die mij vorig jaar hebben geholpen wouden nu mij het land uit hebben! De personen die me soort van hebben verraden waren een paar meisjes die ik het hele school jaar beschouwd als vrienden waarvan ik eindelijk dat dat het de goede vrienden voor me waren, maar ik had het weer fout, omdat ze allemaal meisjes waren waren ze vooral bezig met elkaar en ik maakte me zorgen dat ze me zouden dumpen uit het groepje en na 2 maanden gebeurde dat ook, het was echt nooit de bedoeling om hun kwaad te doen en een ander meisje werd ook erg boos op me voor ik weet niet welke reden, om dat moment dat ze zijden dat ze me niet meer in het groepje wouden hebben raakte ik en een soort paniek dat ik nooit eerder heb gehad ik was heel duizelig luisterde weinig om me heen van toen mensen naar me keken en was in totale paniek met de herinnering wat er vorig jaar is gebeurden dat ik weer een jaar had verspild al was het mijn TWEEDE KANS, sins toen denk ik erg veel aan zelfmoord omdat ik het gevoel heb dat ik mijn leven heb vergooit, ik zit twee jaar achter dus ben 2 jaar ouder dan iedereen waardoor het moeilijken lijkt voor me om vrienden te maken, ik heb het TWEE jaar geprobeerd en nu heb ik in dat gewoon geen hoop meer voor dat en dat het met mijn moeder die haar leven ook stuk is ook moeilijk maakt ,voor mij bestaat nu mijn leven uit het helpen van andere mensen die meer waard zijn dan mij om geholpen te worden en voor mijn is nu iedereen meer waard dan mezelf. maar toch zijn er 2 jongen en 2 meisjes die me erg veel suporteren ook zij zijn 1 van de reden dat ik nu waarschijnlijk nog een beetje hoop heb in mijn leven, ik denkt dat dit mijn laatste school jaar zou zijn om te proberen weer een leven te krijgen, en als dat niet lukt HEB IK TOTAAL GEEN HOOP MEER VOOR LEVEN.
Nauw eeeeehm ja dit is mijn probleem/ levens verhaal en als je dit alles heb gelezen dan ben je letterlijk een HELD
nog bedankt
Luciaa
maar ik ben gewoon de laatste tijd heel erg van streek over wat er allemaal in die 2 jaar is gebeurd als ik er over moet praten en denken die gedachten van die 2 jaar maken mij verdrietig en af en toe ook nachtmerries
