Skip to main content

Oké het begon als een grap. Iedereen in mijn leven maakte grapjes over mijn gedrag,  een van mijn gemene vrienden deed altijd grapjes maken over autisme en nu voelt het alsof ik toegeef dat ik niet “normaal” ben. Ik snap wel dat ik soms raar doe over dingen zoals licht en geluid maar ik dacht dat het allemaal door mijn angst stoornis komt maar blijkbaar niet?? 
 

ik weet niet wat mijn vrienden zouden zeggen, ik weet niet wat de rest van mijn familie (mijn oma en tante) zouden denken als ze zouden weten dat ik autistisch ben. Ik doe niet raar tegen kinderen met autisme of ADHD, maar ik kan mezelf niet aan kijken zonder te denken “doe ik zo door mijn autisme of ben IK dit echt?” Ik voel me raar en niet mezelf. 
 

ik ben ook bang dat ik een soort van toe geef aan het pesten van “je hebt gelijk ik ben niet ‘normaal’” ookal weet ik dat er geen normaal bestaat het voelt kut om toe te geven aan pesten.  


Het voelt alsof ik tegen niemand kan praten want mijn vrienden gaan me anders zien en mijn familie doet er niet serieus over maar ik ben NU pas (op 16) gediagnosticeerd en voelt als een super slechte verandering. 
 

Ik weet niet hoe ik dit fijt over mezelf moet accepteren. Ik wil niet autistisch zijn.

Hoi, 

Eerst even: autisme zorgt er HELEMAAL NIET voor dat je minder waard bent (er is eigenlijk niets dat daarvoor zorgt). 

En autisme is een deel van jou, je kunt het zien als een eigenschap of als meer dan dat, maakt niet uit, maar het hoort bij jou, dus je moet geen verschil maken tussen wat jij bent en wat daarvan autisme is. Hoe keek je ernaar voor je autisme had? Toen waren het waarschijnlijk gewoon eigenschappen, kenmerken van jou. Dat hoeft nu niet te veranderen. De diagnose kan je juist helpen om je minder alleen te voelen en om jezelf beter te leren kennen. Je hoeft het niet tegen je vrienden te vertellen als je dit echt niet wilt, maar als je hen vertrouwt, lijkt het me beter het wel te vertellen zodat je er met iemand over kunt praten. Als je echt nood hebt aan een gesprek en je weet niemand, kun je ook altijd naar de kindertelefoon bellen. 

Ik begrijp dat het in het begin moeilijk is het te accepteren en dat het als een hele verandering voelt, maar ik hoop echt dat het goedkomt en dat je ermee gaat kunnen leven, want het hoeft niet erg te zijn om autisme te hebben 🙂 Er zijn vast wel positieve eigenschappen en zolang jij dat maar inziet, maakt het weinig uit wat anderen ervan vinden.

Veel succes nog!

Liefs, Salaam

Hey! 

Allereerst autisme is niet raar ofzo, de hersenen van een autistisch persoon werken gewoon anders. 

Ik heb ook autisme (ook nog maar een half jaar geleden gediagnosticeerd) en ik herken wat je zegt van komt dit door autisme of ben ik dit en ik voel me niet mezelf. 

Misschien kan het helpen om wat dingen op te zoeken over autisme ook ik meisjes/vrouwen. En van dat niet mezelf voelen herken ik ook, en dat is echt een hele zoektocht. Vaak is het ook zo dat meisjes met autisme een masker dragen en dat daarom hun autisme minder opvalt en ook later gediagnosticeerd wordt. Zo'n masker opzetten (kan ook onbewust zijn) kost heel veel energie dus het kan fijn zijn om stapje per stapje jezelf te leren kennen zonder masker. Hierbij kan bv een autisme coach of psycholoog je helpen. 

Veel succes nog in je zoektocht! 

 

Groetjes 

Anoniem789

Reageer


Toon alle badges
ForumvoorwaardenCookie instellingen