Skip to main content

Hoi, ik ben een meisje, 13 jaar. (Mijn naam klopt niet meer, dat was al van lang geleden. Ik ben een meisje en ik ben hetero, of bi, ik heb geen idee.)

Hebben jullie ook weleens dat je leven even niet meer echt voelt? Alsof alles een droom is, of alsof je ineens verlamd bent of niet meer in je eigen lichaam zit, dat hoe hard je ook probeert je brein gewoon niet bij het moment is.

School gaat ook niet lekker, ik doe vwo alles in het Engels, jeetje wat een stress en druk. Ik heb maar een paar echte vrienden, de rest zijn allemaal straatratten die beginnen met roken op hun 11e en waarschijnlijk op hun 15e al de bak in draaien. Hoe dan ook, mijn vrienden helpen mij echt maar het is niet genoeg, ik voel me niet echt thuis hier, in deze wereld. Misschien is het beter als ik gewoon spoorloos verdwijn, als ik wegloop  en maar één of ander niemandsland vertrek, of gewoon helemaal verdwijn.

Ik beloof dat ik hulp heb proberen te zoeken bij mijn moeder. Met een moeder als psycholoog zou je toch wel meer verwachten dan een: "Het is gewoon puberteit, je komt er wel overheen." Mijn familie is best oké, mijn vader is de liefste, maar de rest van zijn kant van de familie ligt behoorlijk heftig, ik maak hier een andere keer nog wel een bericht over.

Mijn ouders zijn gescheiden, mijn vader en ik hebben jaren lang bij een andere vrouw met haar 3 kinderen gewoond, hier maar ik een andere keer nog wel een bericht over.

Mijn moeder heeft een nieuwe vriend, ander verhaal, ander bericht.

Ik snijd soms, niet vaak, in mijn onderarm. Ik weet niet wat ik moet doen, hoe ik verder moet gaan. Blijft dit voor altijd zo? Kan ik er iets aan doen? Wat als ik gewoon van een brug spring, ofzoiets.

Vertel me dat ik niet de enige ben. Alsjeblieft.

Hey vervelend dat je nog geen reacties hebt gehad, ik wil je graag helpen! 
 

allereerst, waarom snijdt jij ( ja ik kan her wel raden , maar helpt het écht?! Voel je je daarna beter?) ben je een uur na het znijden nog steeds blij dat je het hebt gedaan?! 
probeer anders eens af te bouwen, als je het nu bijv. 1x in de 2wkn doet, dan 1x in de 4 wkwn dus 1x per maand, en dan steeds minder?! Dan krijg he ook minder littekens!?

 

en watbetreft school, alles in het engels lijkt mij idd. Wel lastig, je zou evt. Naar een andere klas kunnen? Of als je het écht  niet meer trekt naar een andere school? Dan ga je wel weg bij je vrienden, ik wee nie if je dát wil? 
 

je kan als je zelfmoordgedachtenhebt, ook ALTiJD met 113 zmpreventie bellen, of chatten, ik zet hier even een linkje neer; Het linkje

 

en van een brug springen? Ik hoop dat dat alleen gedachten zijn? Ga anders met je moeder ( of vader ff naar de huisarts ? 
 

misschien een shool psygiooloog? Of een andere psygoloog/psyghiater? 
 


Mij_Niet_Gezien 


Hoi @Non-binair_lesbi , 

We lezen dat je in een lastige situatie zit. Dapper van je dat je je gedachten en gevoelens op het forum deelt. Zoals @Mij_niet_gezien al goed aangeeft kun je voor hulp of ondersteuning contact opnemen met 113 Zelfmoordpreventie via www.113.nl. Ook kun je elke dag van  11:00 tot 21.00 uur bellen (0800-0432) met De Kinderteleefon of met ons chatten als je anoniem je verhaal wil delen. 

Veel sterkte!

Groetjes, JanneB van De Kindertelefoon


Hey, dit gevoel is heel herkenbaar!

je kan misschien indoor skydiven ofzo. 
misschien moet je opzoek naar een vriendje, dat maakt veel adrenaline aan en geluksstofjes. En het is een goed gevoel als iemand van je houdt

 

xoxo- iemand die je graag wilt helpen


Hi. Volg de tips! Het zal je helpen :) 

Sjammetje xxxx

PS @JanneB  weet u hoe het kan dat iemand net een reactie plaatst en nu alweer anonymous is zoals hierboven?  Heel apart. 


Hoi @Sjammetje

Goede vraag! Het kan gebeuren dat een gebruiker bij de controle van de nieuwe accounts te jong blijkt te zijn. We verwijderen deze accounts dan. Zodra degene oud genoeg is voor het forum, is zij/hij van harte welkom. Ze kunnen dan een nieuw account maken. 

Groetjes, JanneB van De Kindertelefoon


Je lan ook je naam herkenning uitzetten toch? 
 

Mij_Niet_Gezien 

 

maar we gaan nu wel off topic….


-onnodige quote verwijderd-

Bij “ instellingen wijzingen” en dan naar “ toon gebruikersnaam….”

 

Mij_Niet_Gezien 


@Mij_niet_gezien 
een uur na het snijden voel ik het al niet meer ook al is het vaak aardig diep aamgezien ik een hoge pijn tolerantie heb, dus dan boeit het me niet meer veel. Het gaat vooral om het moment, sws doe ik het ook niet meer dan 1x in de maand (soms 2 x) vanwege de littekens maar afbouwen wordt ontzettend moeilijk. Bedankt voor je tips, ik ga me verdiepen in onze school psychologen.

Love.


halloo!

je bent niet de enige & je staat er ook niet alleen voor. we zijn al zoveel wildvreemden die jou willen helpen en het beste voor je willen, denk eens na over hoe graag je familie je wel niet zou willen helpen! 

het gevoel waar je het over hebt is super herkenbaar, tegen mij zeiden ze dat dit komt door uitputting en sombere gevoelens. als je met iemand gaat praten (zeker een aanrader)  kan je misschien hulp vragen bij het vinden van rust en je gedachten op een rijtje zetten? 

verder denk ik dat je moeder het misschien niet zo bedoelde en dat er een kleine miscommunicatie geweest kan zijn. misschien heb ik het helemaal mis maar het lijkt mij een goed idee om je ouders (en anders iemand anders) in vertrouwen te nemen, dit kan heel erg opluchten.

ik hoop dat je er wat aan had! 

 

 


Hey! Je omschrijft een beetje de symptomen van ‘de-realisatie’ dit is een stoornis waarbij de wereld om je heen niet echt aanvoelt en het voelt alsof je droomt. Geen idee als jij dit hebt, maar voor de zekerheid eens langs de huisarts gaan kan nooit kwaad


Hey! Je omschrijft een beetje de symptomen van ‘de-realisatie’ dit is een stoornis waarbij de wereld om je heen niet echt aanvoelt en het voelt alsof je droomt. Geen idee als jij dit hebt, maar voor de zekerheid eens langs de huisarts gaan kan nooit kwaad

Bedankt, ik ga een beetje research doen.


hey, als ik jou was zou ik proberen het meer gedetailleerd aan je moeder proberen uit teleggen zodat ze misschien door heeft hoe heftig het eigenlijk is. En probeer hulp te zoeken bij iemand die je vertrouwd naast je ouders 


Reageer