Het voelt alsof niemand me begrijpt. Alsof ik in een bubbel van mezelf zit waar niemand bij kan. Ik voel me schuldig voor de mensen die ik pijn heb gedaan door me in die bubbel op te sluiten. Ik voel me schuldig voor iedereen. En voor alles. Het heeft toch geen zin, ik doe het toch niet goed. Waarom iets doen, wanneer je er niet eens zelf voor gekozen hebt, niemand je er voor waarschuwde en je weet dat je het toch niet zal halen tot het einde. Het voorbestemde einde.
Ik wil gewoon kwijt dat ik nooit zal zijn zoals jullie.
Sorry.
Bladzijde 1 / 1
Hey,
Voor veel mensen, is het inderdaad moeilijk andere te begrijpen.
En iedereen heeft die schuld, van andere mensen pijn doen, ik namelijk ook.
Maar soms laten mensen het je toe, dat betekend dat ze om je geven en je willen helpen.
Vrienden,vriendjes, vriendinnetjes komen en gaan, maar het is niet altijd jou schuld.
Jij hoeft je niet schuldig te voelen als andere je pijn doen.
Want het ligt niet altijd aan jou!
Alles heeft zin en elk kleine ding wat je doet maakt uit.
Ik zit hier op mijn donderdagavond op deze website mensen te helpen, een klein ding voor anderen.
Soms kan het eruit zien dat je niks goed doet, maar besef wel dat alleen JIJ daar iets over kan zeggen, geloof in jezelf.
Veel succes,
Voor veel mensen, is het inderdaad moeilijk andere te begrijpen.
En iedereen heeft die schuld, van andere mensen pijn doen, ik namelijk ook.
Maar soms laten mensen het je toe, dat betekend dat ze om je geven en je willen helpen.
Vrienden,vriendjes, vriendinnetjes komen en gaan, maar het is niet altijd jou schuld.
Jij hoeft je niet schuldig te voelen als andere je pijn doen.
Want het ligt niet altijd aan jou!
Alles heeft zin en elk kleine ding wat je doet maakt uit.
Ik zit hier op mijn donderdagavond op deze website mensen te helpen, een klein ding voor anderen.
Soms kan het eruit zien dat je niks goed doet, maar besef wel dat alleen JIJ daar iets over kan zeggen, geloof in jezelf.
Veel succes,
Hee,
wat naar hoe je je voelt. Ik begrijp je heel goed want ik heb precies hetzelfde. Ik voel me soms eenzaam. Terwijl waarschijnlijk andere mensen die mij zien maar mij niet kennen, denken dat ik een perfect leven heb. Maar dat heeft niemand. En je hoeft niet altijd aan andere te denken en hoe andere over jou denken. Uiteindelijk doe je alles voor jezelf. Je blijft toch niet voor eeuwig vrienden met dezelfde mensen. Ik weet niet of dit berichtje je heeft geholpen, ik hoop het wel.
wat naar hoe je je voelt. Ik begrijp je heel goed want ik heb precies hetzelfde. Ik voel me soms eenzaam. Terwijl waarschijnlijk andere mensen die mij zien maar mij niet kennen, denken dat ik een perfect leven heb. Maar dat heeft niemand. En je hoeft niet altijd aan andere te denken en hoe andere over jou denken. Uiteindelijk doe je alles voor jezelf. Je blijft toch niet voor eeuwig vrienden met dezelfde mensen. Ik weet niet of dit berichtje je heeft geholpen, ik hoop het wel.
Hoii!
Ik zal eerlijk met je zijn. Ik heb me ook een tijdje zo gevoeld. Ik had last van woedeaanvallen waarbij ik alleen maar dacht dat ik alles fout deed en niemand mij begreep. Uiteindelijk heeft mijn moeder met veel ruzie met mij me zo ver gekregen om in therapie te gaan. Eerst wou ik het namelijk echt niet. Ik zei dat die mensen daar stom waren en me miet zouden begrijpen, terwijl ik er nog nooit was geweest. Toen ik daar voor het eerst terecht kon na een wachtlijst van 2 maanden bleek het heel anders. De vrouw met wie ik moest praten was super lief en aardig. Ze keek met mij vanuit mijn kant en vanaf de kant met degene met wie ik ruzie had. Dat hielp mij weer om de andere te begrijpen. We hebben samen opdrachten gedaan om mijn woede te beheersen en andere mensen ook ge begrijpen in een ruzie. Dit heeft mij erg goed gedaan, en ik kan het je ook aanraden. Je hoef het natuurlijk niet gelijk te doen, maar vertel in ieder geval aan een of beide van je ouders hoe je je voelt en denk met hun aan een oplossing. Ik hoop dat het allemaal goed komt!
xx Isa
(13 jaar)
Ik zal eerlijk met je zijn. Ik heb me ook een tijdje zo gevoeld. Ik had last van woedeaanvallen waarbij ik alleen maar dacht dat ik alles fout deed en niemand mij begreep. Uiteindelijk heeft mijn moeder met veel ruzie met mij me zo ver gekregen om in therapie te gaan. Eerst wou ik het namelijk echt niet. Ik zei dat die mensen daar stom waren en me miet zouden begrijpen, terwijl ik er nog nooit was geweest. Toen ik daar voor het eerst terecht kon na een wachtlijst van 2 maanden bleek het heel anders. De vrouw met wie ik moest praten was super lief en aardig. Ze keek met mij vanuit mijn kant en vanaf de kant met degene met wie ik ruzie had. Dat hielp mij weer om de andere te begrijpen. We hebben samen opdrachten gedaan om mijn woede te beheersen en andere mensen ook ge begrijpen in een ruzie. Dit heeft mij erg goed gedaan, en ik kan het je ook aanraden. Je hoef het natuurlijk niet gelijk te doen, maar vertel in ieder geval aan een of beide van je ouders hoe je je voelt en denk met hun aan een oplossing. Ik hoop dat het allemaal goed komt!
xx Isa
(13 jaar)
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
