Skip to main content

Ik weet niet wat er überhaupt aan de hand is met mezelf, maar ik weet dat het niet klopt. Vroeger toen ik klein was raakte ik al te snel in paniek of ging ik huilen, en nu voelt het alsof mijn hoofd overstroomd.

Het is net alsof ik constant over 10 dingen tegelijk denk, alsof er meerdere radiozenders aanstaan in mijn hersenen. ADHD runt in mijn vaders familie, maar mijn ouders willen me niet laten testen omdat ze het onzin vinden, terwijl mijn oom 10 maanden geleden zelfmoord heeft gepleegd door zijn ADHD.

Ik doe vwo maar dat is veel te veel en stressvol, waardoor ik zo vaak paniekaanvallen krijg waar ik ook geen idee van heb waarom, en bij wiskundetoetsen is het zo erg dat ik de neiging krijg om nooit meer terug te gaan naar school, gewoon omdat ik bang ben dat ik geen voldoende haal en mijn ouders teleurstel.

Wat moet ik hier mee? Hoe begin je überhaupt aan dit ok maken als er niemand naar je luisterd?

Dat is niet fijn. Vervelend ook dat je ouders niet willen meewerken. Heb je er al over gepraat met iemand van school? Je mentor bijvoorbeeld.

Heb deze tips gevonden over wat te doen bij een paniekaanval. Misschien heb je er wat aan:

https://www.thuisarts.nl/paniekaanvallen/ik-heb-paniekaanval

Heel veel sterkte


Hey!

Jeetje wat vervelend zeg! Het lijkt me echt ontzettend moeilijk voor je en zeker als je het gevoel hebt dat niemand je echt goed begrijpt.

Ik vind het in ieder geval al super knap dat je je verhaal durft te delen hier!

Heb je misschien iemand in je omgeving met wie je dit kunt bespreken? Bijvoorbeeld een vriendin, of een docent op school? Ik kan heel goed begrijpen dat het misschien spannend is om dit te delen met hen, maar misschien kun je eens een poging wagen?

 

Wat mij ook altijd helpt als ik merk dat mijn hoofd te vol zit is om wat dingen op te schrijven, ik heb bijvoorbeeld een soort van plakboek/ dagboek. Als ik zin heb dan schrijf ik hier wat dingetjes in op. Of ik plak leuke foto's op. Is misschien ook leuk om eens te proberen :)

 

Ik hoop dat je hier wat aan hebt <3


Hey, ik ben even heel blij op dit moment. Ik loop al een tijdje met echt precies hetzelfde namelijk en ik dacht ook dat ik er alleen voor stond. Dus misschien ook voor jou fijn om te weten dat je dus niet de enige bent.

Bij mijn familie zit het ook aan beide kanten en nu ben ik zelf ook getest maar daar kwam niets uit door ‘omstandigheden’. Vaag gedoe. Ik denk zelf nog steeds dat ik het heb en steeds als ik de symptomen ervan hoor in filmpjes enzo kan ik mijzelf er altijd helemaal in vinden.

Maar ja officieel heb ik het niet. Het voelt dan altijd alsof ik die dingen ook niet zo mag voelen enzo want ik heb het heus niet zo erg want ik heb geen diagnose. Mijn ouders vinden ook dat ik erover op moet houden dus het is thuis niet meer bespreekbaar.

Ik struggle ook veel met paniekaanvallen. Dat is waarvoor ik het forum op ging haha. Ik weet niet of de twee verband met elkaar hebben maar het zou goed kunnen. Het voelt voor mij dan vaak alsof ik een soort los van mijn lichaam zit. Ik kan nog wel nadenken maar mijn lichaam is alleen maar aan het hyperventileren en doet niks meer.

Ik doe ook vwo en heb vaak de paniekaanvallen tijdens toetsen maar ook tijdens het leren. Ik raak vaak in paniek als ik merk dat iets me niet lukt. Ik snap zelf ook niet waarom. Het ene moment is er niks aan de hand en het volgende moment ben ik aan het hyperventileren.

Ik weet zelf ook niet hoe ik nu verder moet, ja gewoon mijn vwo proberen af te maken en ik zie het wel. Voor mij betekend het nu als super veel dat er iemand is die zich ook zo voelt. Ik hoop voor jou ook.

Groetjes!


Reageer