Skip to main content

Sorry voor dit lange bericht maar ik heb echt advies nodig. 
 

Hoi, ik ben een meisje van 15 jaar en ik weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen. Niks maakt me meer blij. Elke dag word ik wakker en wou ik dat het niet zo was. De laatste keer dat ik goed nieuws kreeg waar ik echt blij van werd was een paar maanden geleden, want ik zou in de zomer naar Italië gaan, maar dat gaat niet meer door. Ik verheug me nooit op dingen omdat ik dan niet word teleurgesteld maar die ene keer dat ik me verheug dan word het van me afgepakt. Ik wil niet meer naar school, maar ik wil ook niet naar huis. Ik voel me nooit echt gelukkig, en als ik daarom een paniek aanval of iets in die richting krijg snij ik mezelf om het af te leren. Ik heb 1 vriendin die van het snijden af weet, maar zij woont in Schotland. Ik vind mezelf veel te dik. Het is heel verwarrend want sommige zeggen dat ik veel te dun ben (soms voegen ze eraan toe dat het me lelijk maakt) en andere zeggen dat ik moet afvallen. Ik ken mijn vader niet, dus het is alleen mijn moeder en mijn broer. Mijn broer was anderhalf jaar geleden best depressief, en het speelt nu weer op bij hem, dus ik wil niet met mijn moeder erover praten want ze heeft het al moeilijk met mijn broer. Ik wil niet met mijn vrienden erover praten, want ik weet dat ze gaan denken dat ik me aanstel en me een ‘pick-me’ noemen. Ik heb heel veel moeite met contact leggen met andere mensen, vooral met mensen van mijn leeftijd, dus ik kan geen andere vrienden zoeken.  Ik ga vanaf dinsdag 1 keer per week naar de praktijk ondersteuner, ik heb al een intake gesprek gehad, maar zij probeerde te zorgen dat ik dingen ging doen die ik echt niet wil, dus ik weet niet of at gaat helpen. Ik wil geen zelfmoord plegen, want ik ben bang voor wat er gebeurd nadat ik dood ga, maar ik wil ook niet blijven leven. Ik weet gewoon echt niet wat ik moet doen. Heeft iemand advies? 

Hoi Jenthe,

 

We lezen dat je in een lastige situatie zit. Je kunt De Kindertelefoon elke dag van 11:00 tot 21.00 uur bellen (0800-0432) of met ons chatten als je anoniem je verhaal wil delen of samen met de Kindertelefoon wil kijken hoe je je situatie kunt verbeteren.

 

Groetjes,

RomeeV

De Kindertelefoon


Hee, dat is inderdaad echt een hele lastige situatie. Ik vind het ook lastig om je advies te geven, want wat ik ook zeg, als je je zo voelt kan het heel lastig zijn om daaruit te komen. Ik ken het gevoel van voor “meer werk” zorgen, maar ook al heeft je moeder het druk met je broer, ik zou je gevoelens toch echt met haar delen. En ik denk ook dat ze dat graag zou willen. Voor mij helpt het altijd heel erg om met m’n moeder te praten!:)  Dus dat zou ik toch echt als stap 1 doen. En misschien om je gerust te stellen, ook al kan het zo niet waar lijken, sommige dingen worden beter met tijd. Dat soort gevoelens kunnen horen bij de puberteit en kunnen dus vanzelf overgaan. Ik ben zelf 16 en zit er ook nog midden in, maar het is bij mij nu al veel minder dan een jaar of twee geleden:) Dat je jezelf snijd vind ik echt pijnlijk om te horen, dat moet vast heel zwaar zijn… En je bent mooi zoals je bent! Het klinkt misschien basic maar ik vind echt oprecht iedereen zo mooi op zijn of haar manier!:) En misschien kan je je gevoelens opschrijven? Het zorgt er misschien niet voor dat je je gelijk beter voelt (maar kan wel natuurlijk!!) maar kan je wel iets van inzicht geven. En als je het spannend vind om met je moeder te praten kan je ook alvast van tevoren een beetje bedenken wat je wil zeggen.  Geen idee of je hier wat aan hebt haha!


Ik heb eigenlijk precies hetzelfde, alleen word ik bijna 17 jaar, ben een jongen. Ik weet ondertussen ook niet meer wat te doen. Alles zit me tegen, vooral school. En voorderest, ik moet van alles doen enzo (testen  autisme, iq testen etc). 

Ik heb eigenlijk geen oplossjng  ja, het opschrijven van je gevoelens (wat hierboven wordt genoemd), en misschien kijken naar de dingen die wel leuk zijn (die je blij maken), en kijken hoe je alles een beetje kan verdelen, zodat alles leuk wordt (en kijk naar waarom je iets haat enzo), en praat er met anderen (ouders bijv.) Over, want die kunnen je (hoop ik voor ,je) feedback geven met wat te doen.

Maar nu weet je ook datje niet echt alleen bent, en dat ik ongeveer in hetzelfde schuitje zit  alleen is alles bij mij nog erger, staat in mijn topic wel.


Wat vervelend om te horen zeg. Ik zou als ik jou was naar je Mentor of de huisarts gaan. Daarmee kan je altijd dit soort dingen bespreken. De huisarts kan je doorverwijzen naar iemand, en onderzoeken of je te dun of te dik bent, verder moet je je niks van de mensen aantrekken. Met je Mentor kan je ook gerust praten over Thuis, en de Mentor kan je helpen om dit tegen je moeder en broer te zeggen. Voel je vooral niet bezwaard om dit tegen je moeder te zeggen, want het is ook jóúw moeder, niet alleen van je broer, jij hebt ook hulp nodig.

Ik hoop dat je wat hebt aan mijn advies.

-OnlyMe


Ik weet niet hoe het is om in deze situatie te zitten. Maar er is een ding dat ik je wil vertellen. Jij bent jij, met jouw verhaal. Ik ben ik met mijn verhaal. Lieve schat, het belangrijkste is dat jij blij bent met jouw verhaal. Probeer gelukkig te zijn met jezelf. En met de wereld. Dat gaat niet in 1 keer. Maar kijk naar de zon, en de mooie lucht. Kijk naar jezelf en noem elke dag iets wat goed is aan jou.

Het komt goed. Maar de dood is niet de oplossing. Focus op wat JIJ belangrijk vindt

 

Xx


Reageer