Ik voel me slecht de laatste tijd.  Als er iets gebeurt en mijn ouders worden boos op me is het altijd mijn fout niet die van iemand anders. Ze merken niet dat het slecht gaat en ook al lig ik in tranen, het is altijd mijn fout.  

Ze begrijpen mij ook gewoon niet of zo. 

Mijn zus ging laatst met een vriendin weg (die vriendin is ook onze schoonmaakster). Ik vind haar zeer irritant en elke keer dat ze komt kan ik gewoon niet tegen haar. Nou ja toen ze weg gingen, had ik niet in de gaten dat we mijn zus uitzwaaide dus kwam mijn moeder boos op je af en vond het raar dat ik daarna overstuur en boos was.  Toen kwamen ze vandaag bij ons eerst en at de vriendin mee. Toen ze aankwamen was ik de enigste thuis, ik had het zo ook best wel leuk en vond het fijn alleen te zijn. Ik was een klein beetje chagrijnig want ja die irri vriendin, maar ik zei wel hoi, ook zei ik verbaasd *jullie zijn vroeg*

even een uurtje later, zat ik alleen aan tafel met die vriendin en mijn zus. Op eens begonnen ze het met elkaar erover te hebben dat ze het niet leuk vonden dat ik geen afscheid nam. Ze praatte op een manier dat het direct tegen mij was bedoeld, maar ze zeiden het niet tegen mij, dus werd ik daar overstuur van. Ik rende naar mijn kamer en huilde. Na een tijdje kwamen mijn ouders op mijn kamer, ze vroegen niet eens hoe het ging maar ze zeiden dat ze het stom van me vonden dat ik mijn zus liet huilen. En ik probeerde uit te leggen tegen mijn ouders hoe het zat maar ze luisterde niet. Ze zeiden best boos *Je verpest het weer altijd he, ga sorry zeggen tegen je zus* 

ja dat ga ik dus mooi niet doen, mijn zus en ouders verdiennen het nu gewoon niet meer.

Dankje trouwens als je dit allemaal hebt gelezen, want het is best wel lang. Tips of ideeën zouden fijn zijn :)