Hi,
Het ging echt beter, bijna alles ging goed. Ik was echt veel socialer en had het gevoel dat mensen mij apprecieerden, het oké (misschien wel leuk) vonden dat ik erbij was. Ik had motivatie voor dingen en soms oprecht plezier. ‘s Avonds hoopte ik niet om niet wakker te worden. Ik had doelen, dingen die ik wou bereiken.
Maar de laatste drie dagen ging het terug minder, slechter dan ervoor. Ik heb het gevoel dat ik nergens bij hoor, aan de ene kant wil ik er zoooo graag wel bij horen, maar aan de andere kant wil ik liever altijd alleen zijn zodat niemand met mij opgescheept zit en ik niemand irriteer of hun dag verpest. Ik voel mij altijd zo klein als ik bij een groepje of zo sta, ik ben zo bang dat ze opeens raar gaan kijken naar mij en zeggen dat ze niet willen dat ik erbij ben.
Ik heb echt het gevoel dat ik achterkom en mijn tijd verpest, ik ben nog nooit zat geweest of een lief gehad, ik ben nog maar 1 keer uitgeweest… Een heel groot deel heeft zo veel verhalen te vertellen, dingen die ze al gedaan hebben, zo veel leuke herinneringen. Sommigen leven echt zoals in de film en ik ben er oprecht jaloers op.
Ik heb het gevoel dat het allemaal geen nut heeft, het wordt gewoon niet beter. Ik kan mijn persoonlijkheid niet veranderen, ik kan geen leuker, socialer, grappiger, interessanter persoon worden. Dit klinkt echt heel pessimistisch en dom, maar het is al lang zo en er is geen reden behalve ik, hoe ik ben, hoe ik denk…
En ik het is zo erg dat ik hierover klaag, want er zijn mensen die zo veel grotere problemen hebben…
Dankjewel om dit te lezen
Groetjes
