hoi allemaal
ik voel gewoon niks meer ofz… het enige wat ik weet is dat ik ergens mee zit.. maar toch niet echt iets voel ofz… maar ook weer wel.. heel apart en raar.. ik voel me moe, nergens zin meer in.. heb liever dat ik nergens aan denk ofz… ik slaap rond 6 uur en wordt om 12 wakker… we gaan morgen ergens heen… nou ik hou van duidelijkheid en 1 vriendin van mij wist niet of ze mocht en vandaag kwam ze dus er mee dat ze niet mag en ik had tegen me ouders gezegd ja we gaan met ze 3e, 2 vriendinnen en ik dus… maar toen ik dus hoorde dat me vriendin niet mee ging moest ik dat tegen me ouders zeggen… ze werden boos ze zeiden zovan ja waarom lieg je dan dat je met ze 3e gaan en eigenlijk mocht ik niet meer.. maar heb hun toch kunnen overtuigen, maar het is wel de laatste x voor mij om zulke dingen te doen want we zouden naar een attractiepark gaan maar ja dat mag ik nooit meer… me ouders doen gewoon zo moeilijk.. het lijkt ook gewoon wat ze zeggen tegen mij dat het me niet meer raakt, tenminste eerst besef ik het niet daarna wel misschien… bijv in een toets omdat mijn ouders zeggen zovan weet je je hoeft toch niet te leren voor de toets je haalt toch een onvoldoende of doe maar niks op school je blijft toch zitten of juist als ik zo door ga dat ik blijf zitten.. het zit mij wel dwars… maar ik zeg het tegen niemand.. ook al vermoed mijn oude mentor, leerlingbegeleider iets dat er thuis wat aan de hand is… ik trek me mond niet open… ook gewoon als ik me moeder moet helpen dan doe ik dat en geef ze toch nog commentaar zovan niet zo sloom doen terwijl ze 1000 dingen vraagt achter elkaar… of ik moest een pan pakken en ben best klein dus ik pakte eerst de bovenste pan maar die was hem niet dus moest ik die andere pakken en had die andere pan nog in me hand waardoor die pan die ik moest pakken bijna viel toen zei me moeder zovan ja als die pan valt dan laat ik jouw wel vallen en sloeg ze me omdat ik dom deed… ik snap het gewoon niet… ik wil ook gewoon 1 dagje met vriendinnen iets leuks doen en is het eigenlijk ook gewoon een nee want ik mocht eigenlijk sowieso niet naar de attractiepark dit en dat.. maar heb het toch gefixt.. maar ja heb eigenlijk totaal geen zin meer in dingen… ik voel me gewoon zo dom als ik zulke dingen hoor… dan besef ik me later ook gewoon dat ik het gewoon niet waard ben en soms vraag ik me serieus af als ik nou dood zal gaan zouden me ouders dat wat boeien… en ik weet dat ik er zo mee moet leren leven… maar ja het is gewoon zo lastig… het irritantste vind ik gewoon nog dat ik me zo slecht kan concentreren en dat het thuis en op school gewoon niet goed gaat… ik heb zoveel energie nodig om me thuis te moeten aanpassen en op school dat ik niet de discussie aan ga of als er iets op school is gebeurd waar ik van baal dat ik me moet inhouden… ik wordt er zo dood moe van… als ik me best probeer te doen is het meestal ook gewoon niet goed het lijkt alsof het mij niet wordt gegund ofz…. maar ja sorry voor de dikke verhaal ik weet niet wat ik hier mee wou bereiken, maar hoop dat er gereageerd wordt ook al zal ik niet weten wat jullie op deze bullshit verhaal moeten reageren… srry dikke lange verhaal voor niets.
in ieder geval bedankt voor het lezen!!!!!
groet sophie!!!!!!!!!!!!!!!!!
