Recent heb ik veel over de vraag hoe het met me gaat nagedacht. Dit lijkt een gemakkelijke vraag, online wordt de vraag zeer dikwijls oppervlakkig gesteld en is het verwachte antwoord ja zonder er verder bij na te denken. Ook in het dagelijkse leven is een antwoord dat niet positief is niet in conform. Ik denk dat de vraag 'Hoe gaat het met je' serieuzer moet genomen worden en niet enkel een facade moet zijn om beleefd te zijn.
Als een eerste stap heb ik de vraag aan mezelf gesteld, niet op de aldaagse oppervlakkige manier die zo ingeburgert is. Maar gemeend, zoekend naar een betekenis vol antwoord. En tot mijn verassing was het antwoord : ... Mentale stilte, ik vond geen antwoord en heb het nog steeds niet gevonden. Ik heb er veel toeweiding aan gegeven tervergeefs.
Ik voel me leeg, emotieloos en alleen. Ik heb geen bepaald stabiel leven geleid in het verleden. Ik moest zeer vroeg zeer volwassen zijn. Dat was ik al door hoogbegaafdheid, waardoor ik van nature al anders in interactie ging met mijn omgeving. Ik denk dat door mijn premature volwassenheid mijn jeugd aan me voorbij gevlogen is. Sociale interacties met gelijken heb ik zelden gehad. Eenderzijds waren er zeer weinig kinderen zoals mij. Anderzijds was ik niet in de juiste mentale omgeving om dit doel achterna te gaan.
In mijn storm naar ongewilde volwassenheid heb ik nooit leren omgaan met emoties. De volgende dag was telkens het enige doel. En nu dat ik in een stabiele rustige omgeving verkeer, is een leegte het gene dat achterblijft. Ik heb geen vrienden dat me begrijpen. Ik heb geen gevoel voor emoties. Soms begrijp ik mezelf niet.
Maar op de vraag hoe het met me gaat heb ik geen antwoord. Het gaat niet slecht. Ik zou niet mogen klagen. Het gaat ook niet goed. Ik weet niet goed wat te doen. Ik weet niet hoe ik met mezelf moet omgaan noch met anderen.
In ieder geval, spoor ik iedereen aan om de vraag : 'Hoe gaat het met je'. Eens oprecht te benaderen. En voor zichzelf een eerlijk antwoord te vinden. Voor mij is het een confronterende ervaring geweest, de vraag is niet beantwoord toch niet in hoevere ik mijn antwoord acht. Maar het is een leerrijke ervaring geweest. En ik denk dat het verrijkend kan zijn voor veel mensen.
Ik denk dat dit bericht lang genoeg heeft aangesleept. Maar hopelijk haal je er iets nuttigs uit. nog veel succes in jullie verdere leven.
Hoi
het is idd een vraag waarop de vragensteller er bijna vanuit gaat dat de ondervraagde 'goed’ of een ander positief antwoord geeft. Je ziet ze bijna schrikken als je zegt 'nou, niet zo goed', want ja dan moeten ze empathie tonen en tijd aan jou geven en daar hadden ze niet op gerekend. Eigenlijk stelden ze die vraag wel, maar wilden ze geen eerlijk antwoord….. Iedereen (nou ja bijna) weet dat en toch gaan we er mee door. Das best raar, toch?
Uitzonderingen zijn natuurlijk mensen die close met jou zijn en echt willen weten hoe het met jou gaat. Gelukkig bestaan die ook.
Ik vind het soort van wel grappig om (af en toe) ‘ongewenste’ of op zijn minst onverwachte antwoorden te geven op vragen die ze mij stellen. Dan zie je ze ongemakkelijk kijken en beginnen ze te zweten en vaak zeggen ze zoiets van, ‘ach ja, iedereen heeft wel eens een minder dagje. Komt wel weer goed. Ik moet snel nog even die boodschappen halen. Sterkte. Doei’. Ze vullen dan voor jou in dat, ook al voel je je wat minder, dat het toch wel meevalt en zo weer over is. Het is iig niet iets waar zij zich mee bezig willen houden.
Zou het jou helpen om bijvoorbeeld een bijbaantje te hebben, waarin je een dichter contact hebt met leeftijdsgenoten? Het werk op zich zal wsch niet echt uitdagend zijn voor jou, maar op andere vlakken levert het jou misschien wel iets op. Het hoeft niet per se een bijbaantje te zijn, het kan ook door lid te worden bij een sportclub of een bepaalde hobbyclub of vrijwilligerswerk ergens.
Je bent nog jong en slim, dus alle tijd en kans om te leren. Je bent nooit te oud om te leren.
Sorry, dat ik ongevraagd advies geef.
Iig bedankt voor het schrijven van een interessant topic.
Op de vraag hoe het met je gaat is eigenlijk niet een eenvoudig antwoord te geven. Wat wordt er precies mee bedoeld? Geestelijk, lichamelijk, financieel, qua werk, opleiding en noem maar op. Het gaat wsch nooit op al die vlakken even goed of even slecht...dus een kort antwoord is bijna onmogelijk….
Gr. MickeyMouse
hoi
interessant, heel rationeel, weinig of geen gevoel, toch?
Dat resulteerd wel in een emotioneel leeg gevoel.
dat kan ik mij wel voorstellen
Vind je dat jammer of meer een logische consequentie?
Is het dan dat jij de wereld niet helemaal begrijpt en vv of ik kan het ook omdraaien zeggen dat de wereld jou niet begrijpt en vv
en zou je willen dat het anders is/wordt?
Gr. MickeyMouse
,
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
