Hoi, ik heb dus 2 maanden geleden een diagnose gekregen namelijk: ADD niet heel blij mee maar toen ik het aan docenten en vrienden vertelden was het zo'n droge reactie van oja die en die hebben daar ook last van dat is dus niet zo erg.
Maar ADD&ADHD kan dus moeilijker zijn dan dat je kan zien. Mijn ouders, mentor en vrienden zagen allemaal niet dat ik echt al mijn energie moest gebruiken op school en dan nog lukte het nog niet. Doordat mensen dus niet echt kunnen zien wat ADD&ADHD met je doet in je hoofd begrijpen de meeste het ook niet. Waardoor ik heel veel stress enz heb op gebouwd de afgelopen maanden en de prestatie druk werd steeds hoger. Maandag moet ik weer beginnen aan school en ik heb er nu al geen motivatie voor. Ze zeggen altijd wel dat als je geen motivatie hebt dat je het dan nog alsnog moet doe ofz. Maar het ding is dus dat als ik geen motivatie heb ik alleen maar ga kloten en helemaal niks doe. En daarbij werd er altijd tegen mij gezegd dat ik beter kan dan ik laat zien. En dan heb ik weer een gevoel van onder prestatie. Mijn moeder denk ook dat ik heel veel voor school doe maar ik doe helemaal niks thuis. Ik heb ook nauwelijks huiswerk af. Op toetsen scoor ik prima maar ik heb steeds weer het gevoel alsof het over een paar weken helemaal fout gaat op school. Dat mijn cijfers enz gaan dalen.
Ik krijg binnenkort wel medicatie voor mijn ADD maar eigenlijk wil ik dat niet want i wil bewijzen dat ik dit helemaal zelf kan zonder hulp. Ik krijg dus ook hulp van school en extern van een praktijk. Ik word daar goed geholpen niet dat hoor het is gewoon alleen dat et gevoel dat ik iets moet bewijzen aan mijn familie. Dat ik dit allemaal alleen kan. Dat ik makkelijk mijn HAVO diploma kan halen, met of zonder ADD idc. Het is gewoon dat ik het allemaal alleen moet doen ik heb absoluut geen hulp nodig, want anders heb ik mezelf niet bewezen en heb ik het niet allemaal zelf gedaan. Het is ook niet dat die medicijnen niet zouden werken ik denk juist dat ze heel fijn zijn maar ik heb er nu al discussies over met mijn moeder enz en op school moet ik ze ook slikken wat betekend dat mensen gaan vragen. En dan moet ik weer overal op antwoorden en zodra ze het woord ADD horen haken ze af. Omdat 'het niet zo erg is’ Wat dus echt bullshit is want zij weten niet hoe het voelt. Het is gewoon k*t als al deze mensen denken dat ik mij maar ietsje minder goed kan concentreren terwijl ik moeite heb met slaap geen motivatie snel afgeleid geen huiswerk thuis kunnen maken want teveel afleiding niet langer kunnen concentreren dan 10-15 minuten zonder zelf te praten of af te haken, ontbijten is moeilijk zelfs de afwas machine uit ruimen want dan begin in terwijl ik nog bezig ben met wat anders en dan weer met wat anders met alleen een linker sok aan en mijn kamer kan ik niet binnen 1 dag schoon krijgen want ik word te snel af gelijdt. Dus met al dit denk ik dat de mensen die denken dat het allemaal maar niks is geen week te kunnen overleven met ADD zonder helemaal gestrest te zijn. Het is gewoon moeilijk om ook maar iets geconcentreerd te doen in mijn leven.
Ik zou graag willen weten wat jullie zouden doen in deze situatie.
