hoihoi iedereen,

hopelijk hebben jullie een goede week gehad. unlike me. ik ben echt in een enorme ruzie met mijn ouders gekomen en ik heb ze echt geraakt. ik had ze namelijk iets gevraagd wat niet mocht, en ik had het toch gedaan. hier zijn ze zo door gekwetst dat ze al een hele dag lang niks meer tegen me zeggen. en dat klinkt als weinig, maar normaal maken mijn ouders het best wel snel goed met mij. maar nu kan ik zeggen wat ik wil, ze blijven voet bij stuk en ik voel me er echt verschrikkelijk bij.

ik heb namelijk echt het gevoel alsof ik aan het verdrinken ben in een hele diepe zee van negatieve gedachten en dat niemand me kan redden op dit moment. mijn vrienden doen namelijk ook een beetje ‘anders’. nog niet dat ik me er zorgen om maak; het valt me gewoon op. maar dit is een bijzaak.

weet iemand wat ik hiertegen kan doen? tegen deze constante angst en al deze nare gevoelens. ik weet dat ik fout zit en geen enkel recht heb om me zo te voelen, maar ik voel me echt zo rot. heeft iemand hier tips tegen?

much appreciated, have a wonderful week filled with blessings and hope. <3 

groet,
seabreezes