Mijn vader werd snel agressief, er word met spullen gegooid en nare dingen gezegd. Na allerlei hulp en shit (coches en leger des Heils) is het nu stukken beter. Alleen in die tijd (nu nog steeds soms) was ik gewoon bang voor hem. Hij zal me nooit iets aandoen of wat dan ook maar je schrikt gewoon van de woorden die geschreeuwd werden. Woorden die niet op mij gericht zijn maar dat je wel laat schrikken.
Het is bij mij thuis druk, (4 kinderen) en ik pas daar gewoon niet goed tussen. Ik ben langs hun gaan leven. Ik woon er wel, ik praat wel, maar over gevoelens en lichamelijke pijn praat ik niet meer. Ik trek mij iedere keer terug naar het hoekje in mijn kamer. Ik ben erg depressief en heb ook best wat meegemaakt. Misschien niet iets heftigs maar dingen wel erg zijn voor mij. Die pijn zal niet verdwijnen en ik ben alles in een schaduw gaan zien door mijn depressie. Ik ben gaan snijden, roken enz.
maar ik heb die klik niet meer hierdoor. Met mama had ik die nooit echt (ze begrijpt me niet hoed, (dat gevoel heb ik tenminste)). Met papa wel maar die is vergaan.
ik wil graag uit huis, ergens opnieuw beginnen.
Maar ik weet niet of dit mogelijk is.
school gaat momenteel heel slecht en daar heb ik mijn redenen voor. (Haal veel onvoldoendes omdat ik momenteel slecht kan concentreren/leren doordat ik te veel aan mijn hoofd heb).
ik wil mijn ouders niet vertellen van mijn depressie en mijn probleem nu. Alleen ik haal nu slechte cijfers (en zoals het nu lijkt ga ik niet over) en mijn moeder bepaald dat ik dus te weinig tijd besteed aan school. Nu mag ik minder naar mijn lease pony, maar hij is heel belangrijk voor mij. Hij trekt me door de dagen en ik word nog ongelukkiger.
ik weet niet wat ik moet doen omdat, mijn situatie niet zo erg is als de meeste van jullie, en ik twijfel of ik misschien met (bijv. mentor) erover moet praten. Ook omdat dit grotendeels om school draait.
alleen ik wil mijn ouders niet zwart maken en ik ben ook bang dat mijn vader dan boos op mij word.
ik wil het eigenlijk ook niet vertellen omdat ik die aandacht niet wil. Ik vind mijn plek thuis nu goed zoals hij is (ook inverband met mijn rustige karakter).
wat moet ik doen?
groetjes
Anoniem
= 8 )
