Hoi @Jesse08,
Als het mag ga ik kijken of ik het zo kan delen dat het wel anoniem is. Over mijn gevoelens ik denkt zelf dat ik geen erge depressie heb, maar eerder een milde depressie. Ik voel me namelijk niet de hele tijd zo somber. Gelukkig.
Wil je ook het verhaal van vorig schooljaar weten? Ik weet daar wel goed van hoe ik dat anoniem kan maken.
Liefs,
EmmakokfanEva
Hoi @Jesse08,
Dan is hier het verhaal van vorig schooljaar.
Het begon een paar dagen voor de laatste week van het schooljaar van groep 8. We zouden in de laatste week kennismaken met de mentor en de klas van de brugklas,
Ik was alleen ziek geworden, Ik had corona. Mijn mentor van de brugklas zei dat ik ook online kon aansluiten, ik heb toen een hele tijd zitten wachten. Er was uiteindelijk helemaal geen verbinding, dus ik heb er niet bij kunnen zijn.
De vakantie zelf liep wel oké.
Van mijn groep 8 ging er een meisje mee naar mijn klas, laten we haar even N noemen. We waren niet echt vrienden, maar we vonden elkaar wel aardig.
Op de eerste schooldag moesten we een kennismakingsblad invullen, en bij handvaardigheid moesten we over onze hobbies vertellen. Ik zei toen dat ik kleien/boetseren leuk vond. Toen gebeurde er nog niet zo veel. Ik had onderhand een groepje "vriendinnen". Waar N ook in zat. Er was een bazig meisje dat ik al niet aardig vond , zij noem ik I. Er was ook een meisje dat er druk was en altijd de aandacht wou hebben, ik noem haar even D. De bestie van D was een meisje dat wel aardig was, maar wel altijd aan de kant van D stond, ik noem haar even S. Als laatste was er nog een meisje dat rustig was, maar er wel steeds meer bij wilde horen. Zij was wel aardig naar mij en ik mocht haar wel, ik noem haar even L.
Een week later gingen we op brugklaskamp, N kon er niet bij zijn, want zij was ziek. De eerste dag verliep verschrikkelijk. We gingen glowgolfen alleen moesten we in groepjes. Ons groepje bestond uit de meiden die ik net heb opgenoemd. Alleen was ons groepje een beetje te groot, dus had ik geen stick. Ik vond dat op dat moment niet zo erg, want ik hou niet van golfen. Toen we weer op het kamp waren, gingen zij steeds over jongens praten. Ik vond dat niet interessant dus ging ik tekenen. De nacht brak aan. Die meiden wilde stiekem bij die andere meiden gaan slapen op de andere slaapzaal. Ik wilde daar niet aan mee doen , maar wat toen gebeurde was dat zij mij alleen lieten. Ik was al verdrietig en kon al moeilijk slaap vatten. Toen was ik gaan huilen wel zachtjes. Die L vond het zielig dat zij mij alleen hadden achtergelaten dus kwam kijken. En zag toen dat ik aan het huilen was en toen zorgde zij er wel voor dat de andere meiden weer terug kwamen. De volgende dag wilde ik alleen zijn en was ik ook alleen. Dat kwam omdat die meiden mij de hele tijd in de steek lieten. Toen vond ik dat oké. Ik ben toen gaan tekenen op mijn bed. Mijn mentor liep over de overloop en zag mij alleen op het bed zitten tekenen. En vroeg aan mij of het wel goed met mij ging. Ik zei toen van dat het wel oké ging en dat ik gewoon aan het tekenen was, maar eigenlijk ging het helemaal niet oké. De nacht brak aan en het was een vrij rustige nacht behalve dat L misselijk werd en naar huis ging. Nu was ik helemaal alleen, want alleen de vervelende meiden waren nog over gebleven.
We hadden een disco. En die stond veel te hard. En ik zag mijn mentor praten met de coördinator. (Een heel erg aardige vrouw) De coördinator vroeg of ik het naar mijn zin had, Ik zei toen van wel net als dat ik dat tegen mijn mentor had gezegd. Ik liet wat tekeningen zien en heb toen de hele avond met haar en mijn mentor zitten praten. (Niet over hoe ik me voelde en hoe rot het kamp was) Ik bedenk me nu eigenlijk dat de coördinator dat gevraagd zou hebben, omdat de mentor mischien gezegt had wat hij had gezien.
Een paar weken later gingen kinderen uit mijn klas mij plagen. Het waren jongens. Ik noem ze even A, R en Li.
Het gebeurde altijd bij tekenen en handvaardigheid. Ze zeiden dat ik klei eet en dat ik stonk en dat ik nodig naar de kapper moest en vroegen of ik potloden deed eten.
Ik vond dat niet fijn en heb ze toen genegeerd, maar dat kon ik niet vol blijven houden. Dus toen heb ik een mailtje gestuurd naar mijn teken en handvaardigheiddocente over de plagerijen. Zij noemde het pestgedrag. En vond het knap dat ik dat haar durfde te zeggen. Ze deed er dan vaak voor zorgen dat die jongens niet meer zo veel vervelende opmerkingen konden doen. Gevolg daarvan was dat ze dat bij frans begonnen te doen. Want frans was ook een vak dat ik leuk vond. Ik kon me daardoor minder concentreren. Ik haalde wel nog goede cijfers, maar ik had altijd hoofdpijn.
Ondertussen hadden mijn "vriendinnen" niks door en deden zelf gewoon mee. Ik had tegen mijn frans docente ook een mailtje gestuurd over de plagerijen. Zij noemde het pesten en zij dat ik best mijn grenzen aan mocht geven. Ik zei dat ik dat niet durf. En zij zei toen dat zij er op ging letten en dat ze gerustgesteld was dat ik wel nog goede cijfers deed halen.
Ik was zo blij dat ik eindelijk gesteund werd. Ondertussen had mijn mentor ook wat doorgekregen niet van mij. En hij had toen naar huis gebeld. En gezegd dat ik leerlingenbegeleiding kreeg. Ik heb toen een sessie gehad en die vrouw zei dat er met mij niks mis was, maar met die pesters. Dus toen hoefde ik niet nogeens terug te komen. Mijn "vriendinnen" hadden nog altijd niks door en als ze iets doorhadden vonden ze dat ik mij aanstelde.
Bij muziek moesten we voor de klas zingen in groepjes.
Ons groepje was dat zogenaamde vriendinnen groepje.
Alleen was D heel erg bazig. Zij zei dat het liedje perse Engelstalig moest zijn, maar ik kan geen Engels dus dat zij ik toen en toen deden zij mij volledig uitlachen. Daarna gingen we oefenen en zeiden ze steeds dat ik harder moest praten, maar ik kon niet harder want mijn stem is, maar zacht. En ze werden steeds boos en toen deden L en N het wel voor mij opnemen totdat I zei dat ze aan hun kant moesten staan. Toen was ik zo boos, verdrietig en ik wilde het liefst wegrennen, maar dat kon niet. Ik kreeg ieder muziekles de schuld, terwijl er niks mis was met hoe ik deed. Wel hoe ik me mentaal voelde. Ondertussen waren die jongens nog steeds bezig.
Het schooljaar kwam tot zijn eind. Ik kreeg toen ruzie met mijn "vriendinnen" en die ruzie was terrecht ik heb toen eerlijk gezegd dat zij mij nooit deden respecteren en toen heb ik gezegd dat ik hen nooit meer hoefde te zien en spreken. (Die ruzie was via WhatsApp)
Ik heb toen al die meiden geblokkeerd en verwijderd.
Dit schooljaar verliep beter. Ten eerste zitten er nu kinderen in mijn klas die het voor mij opnemen als ik een vervelende opmerkingen naar mijn hoofd krijg. En zij doen dat terwijl zij niet eens vriendinnen zijn. Maar toch heel lief. Verder heb ik nu een echt vriendinnentrio. Dat trio is echt heel hecht. Ik ben eigenlijk dit schooljaar gaan inzien, wat voor een rode vlaggen ik niet heb zien staan vorig schooljaar en door alles wat er vorig schooljaar is gebeurd. Heb ik minder vertrouwen in andere gekregen en ben ik in mijn hoofd achterdochtiger als een vraag krijg van iemand.
De minpunten van dit schooljaar waren:
Ik begin met een Mentor die nutteloos was, hij ging weg dus in het derde trimester kregen we wel een goede.
Mijn vriendin werd met Anorexia opgenomen en is er al sinds februari niet.
De klas is wel druk
Dat was het wel zo'n beetje en door dit alles is mijn lijstje van gevoelens beter te begrijpen. (Sorry dat dit zo lang is). 🥺
Het lucht echt op. En dat met de leerlingbegeleiding is dus ook de reden dat ik het niet tegen mijn mentor wilde zeggen. En ten tweede is de mentor die we nu hebben alleen, maar mentor van trimester 3. En niet van volgend jaar.
Liefs,
EmmakokfanEva.
Liefs,
Hoi hoi, wat goed verwoord! En je hoeft er geen sorry voor te zeggen hoor 
. Je vertelt heel duidelijk wat je allemaal mee hebt gemaakt. Ik vind het trouwens knap hoe je daarmee omgegaan bent! Heb je nu geen last meer van die jongens? Kregen ze geen straf voor dat gepest? Het is wel weer fijn dat je nu een hecht vriendinnen groepje hebt! Ik kan me goed voorstellen dat je nog steeds last hebt van die gevoelens door alles wat je overkwam maar hopelijk gaat dat nu dan beter! Je doet het goed zo te zien!
Groetjes liefs Tartan X
Heyy lieve @EmmakokfanEva ,
Je legt het heel goed uit! Wat rot voor je…
Dat je achterdochtiger bent snap ik, ik heb dat zelf ook..
Ik hoop dat het volgend jaar wat beter gaat, en misschien kun je ook naar een andere school? En omdat je zo snel overprikkeld bent is misschien speciaal onderwijs ook wat voor je, maar je mag daar niet zomaar heen. En stel je hebt autisme word je veel makkelijker toegelaten als een psycholoog dat gediagnostiseerd heeft.
Hoi @Tartan14 en @Jesse08,
Tartan die jongens hebben geen straf gekregen. Ik heb nu minder last van doe jongens want ze zitten niet meer samen in de klas. En Dankjewel voor de lieve reactie.
Jesse,
Naar een andere school wil ik zelf niet, maar lief dat je dat idee aanbiedt. Ik moet toegeven de klas is wel rustiger geworden. Vorig schooljaar was het 100% druk en nu aan het einde van dit schooljaar is het meer 50% druk dus dat is fijn. Ook jij bedankt voor je lieve reactie. Ik vraag me wel af of ik dat verhaal van Praten online mag delen nu. @Iris of zo.
Liefs,
EmmakokfanEva.
Hoi @EmmakokfanEva ,
Je vraagt je af of je een verhaal mag delen van een gesprek dat je hebt gehad via ‘praten online.nl’.
In principe mag je dat wel delen, maar let op dat je niet teveel informatie daarmee weggeeft. Het is heel belangrijk om te kijken of jouw anonimiteit hiermee in het geding komt . Misschien kun je een soort samenvatting geven van het gesprek?
Goed dat je hulp zoekt, en fijn om te horen dat je goede ervaringen hebt met praten online.nl.
Groetjes, Mariska
De Kindertelefoon
Hoi @Mariska H,
Ik kan kijken hoe ik het het beste kan delen dat het anoniem is en toch duidelijk. Alsnog bedankt voor de reactie.
En inderdaad ik zoek hulp bij praten online dat het wel en hier op het forum ook, want thuis of op school gaat het wat minder goed in hulp zoeken en mij prettig voelen.
Voor meer uitleg lees de topic.
Liefs,
EmmakokfanEva.
Hoi iedereen,
Ik heb hier de chat van met pratenonline. Van mij, namen laat ik weg, omdat het anoniem is. Ik hoop dat ik het een beetje goed kan verwoorden.
De chat begon met een opdracht die ik iedere keer krijg.
Die opdracht gaf mijn psychologe.
Dit was de opdracht:
Terugkijkend op de afgelopen week, inclusief vandaag: hoe is het met jou gegaan op de volgende levensgebieden? Geef steeds een cijfer van 1 tot en met 10. Hierbij is 1 dat het heel slecht met je is gegaan. 10 geeft aan dat het goed met je is gegaan.
1. Individueel (Hoe ging het met jezelf?):
2. Interpersoonlijk (Hoe ging het in de contacten thuis, met mensen die dichtbij je staan?):
3. Maatschappelijk (Hoe ging het met je functioneren in de samenleving: werk, opleiding, dagbesteding, sociale contacten?):
4. Over het geheel (Hoe ging het over het geheel met je?):
Hierop zei ik Vraag1: 7 vraag 2: 7,5 vraag3: 4 vraag4: 6.
Toen zei ze dat het aan mijn antwoorden te zien beter ging dan de vorige keer. Wel ietsjes. Daarna vroeg ze aan mij hoe dat kwam en waaraan ik dat merkte. Ik vertelde toen dat het beter ging met mijn vriendin met Anorexia en dat ze jarig was. En toen hebben we daar even over gepraat.
Toen vertelde ik haar over dat ik dacht dat ik autisme heb.
En zij vroeg toen waarom ik dat dacht. Dit was wat ik zei: Nou ik ben best stil in de klas, en ik kan niet tegen drukte en ik tril altijd ontzettend veel als ik iets moet zeggen in de klas en ik hou niet van zeuren en boos worden en ik voel me altijd schuldig als een docent boos wordt op onze klas. Terwijl ze dan ook zeggen dat het niet voor mij en mijn vriendinnen geldt. En ik veel oog voor detail en perfectie.
Toen vroeg ze over hoe ik het zou vinden als dit onder autisme zou vallen. Ik wist het niet. Toen ging ze vragen stellen waar ik dan last van had. En ze vroeg hoe die dingen mij dan in de weg zaten. Daarop zei ik dit:
Bij tekenen en handvaardigheid bijvoorbeeld dan wil ik alles perfect doen. En bij cijfers ik wordt al boos op mezelf als het gemiddelde van duits van een 9,7 naar een 9.5 gaat. Dat soort momenten. Wat ook is is dat ik vaker wordt vergeten door docenten en leerlingen.
Toen zei ze dat het inderdaad lastig is als ik mijn eigen successen niet kan vieren. En vroeg ze of ik daardoor levendigheid mistte in mijn leven. En toen vroeg ze of dat altijd zo geweest was. Waarop ik zei: Nee, eigenlijk pas sinds dat mijn vriendin met Anorexia is opgenomen.
En toen zei ze of ik gewoonweg niet opvallend ben op school en niet extravert. En toen vroeg ze naar de band van mij en mijn vriendin. Waarop ik dit zei: Nog niet heel veel, want we kennen elkaar pas sinds dit schooljaar en zijn elkaar eigenlijk beter gaan leren kennen door deze gehele situatie.
Toen vroeg ze wie er nog meer belangrijk voor mij waren.
Ik zei toen: mijn gezin en mijn familie en vrienden en mijn hond. Toen begon ik weer over dat vergeten worden. Dus toen zei ik dit:
En over dat niet zo opvallen. Ik val inderdaad niet echt veel op. Maar ik heb laatst zes lessen geleden gevraagd om een werkblad voor mijn vriendin met Anorexia en zes lessen achter elkaar werd ik vergeten. En dat maakte mij droevig vooral om het feit dat het niet eens voor mij was bedoeld maar voor mijn vriendin. En zo heb ik ook vaker als de klas zelfstandig moet gaan leren en ik heb een vraag dat docenten dan wel mijn vraag zien en gebaren van de ze zo komen. Ik uiteindelijk niet geholpen wordt.
Toen zei ze of ik misschien meer voor mezelf wilde staan.
Ik zei toen dat ik wel vaker mailtjes stuur naar docenten met een vraag of reminder. En over dat docenten die niet altijd lezen en beantwoorden. En over dat ik niet wil zeuren.
En toen zei ze of ik het niet beter via een andere manier kon doen. En toen kwamen we erachter dat ik letterlijk meer voor mezelf moet staan. En toen vroeg ze om een account aan te maken op Kenter hulp en daar heeft ze nu dan dagelijks een opdracht staan. Die opdracht is het vat van zelfwaardering invullen. Want de conclusie van dit hele gesprek was, dat ik te streng ben voor mezelf en geen vragen durf te stellen en daarmee mezelf naar beneden haal. En daardoor mis ik licht puntjes. En dat ik voor mezelf moet leren opkomen, want dat durf ik niet.
Op het einde moest ik invullen wat ik van het gesprek vond.
Ik hoop dat ik het zo goed heb kunnen uitleggen.
En dat was het, tips altijd welkom.
Liefs,
EmmakokfanEva.
Hoi iedereen,
Ik heb goed nieuws over mijn vriendin met Anorexia. Ze heeft een gesprek gehad met een psycholoog en die verwacht dat ze over 2-3 weken uit de kliniek mag en dan Ambulante zorg krijgt dichtbij. 🥳
Liefs,
EmmakokfanEva l.
Hey! Wat goed! Ik heb vooral de tip om mee te nemen wat je geadviseerd wordt en het bij je te houden! Doe de opdrachten en wat ik ook denk: als je een compliment krijgt en iets goed hebt gedaan, wees fijn trots! Want dat mag je zijn! Volgens mij ben jij een super lieve sociale meid die zich enorm kan inleven en soms anderen belangrijker vind dan zichzelf. En dat is ook heel lief en goed maar je mag absoluut soms wel denken: nu even ik! 
En volg de tips, je doet het echt goed!
Liefs, Tover xxx
Hoi @Tover01,
Volgens mij ben ook een heel aardig persoon.
Dankjewel voor de tips.
Liefs,
EmmakokfanEva
Hoi iedereen,
Ik heb goed nieuws over mijn vriendin met Anorexia. Ze heeft een gesprek gehad met een psycholoog en die verwacht dat ze over 2-3 weken uit de kliniek mag en dan Ambulante zorg krijgt dichtbij. 🥳
Liefs,
EmmakokfanEva l.
Hoi lieve Eva,
Wat super fijn!!!!!!!!! Ik hoop dat het nu snel beter zal gaan met haar. :)
Het is een enorme opluchting denk ik!!
Heyy @EmmakokfanEva,
Ik heb goed nieuws over mijn vriendin met Anorexia. Ze heeft een gesprek gehad met een psycholoog en die verwacht dat ze over 2-3 weken uit de kliniek mag en dan Ambulante zorg krijgt dichtbij. 🥳
Yesss dat is super goed nieuws wat fijn om dat te lezen! Hopelijk knapt ze nu op! Ben echt heel blij voor haar en ook voor jou!
En je krijgt ook echt een groot compliment van mij je steunt je vriendin door dik en dun en je bent er altijd voor haar dat is echt heel lief van je!! Je bent echt goed bezig en je bent een heel lief iemand ga zo door!
Liefs van ItsJustMe <3
Hoi @Jesse08,
Dat is het zeker.
Liefs,
EmmakokfanEva.
Hoi @ItsJustMe,
Ten eerste Dankjewel voor de lieve reactie,
Ten tweede bedankt voor dat grote compliment. 🥺
Ik hoor dat compliment de laatste tijd erg vaak. Dat is alleen maar fijn. Alleen merken mensen ook vaak dat ik er teveel voor andere wil zijn en mijzelf dus vergeet, waardoor andere mij ook gaan vergeten of minder aandacht aan besteden.
Ik weet ik heb een niet echt goed zelfbeeld en daardoor vind ik persoonlijk mijzelf niet belangrijk. En mijn vriendin wel.
Ik weet het is heel slecht van mij, maar ik kan er niet veel aan doen.
Liefs,
EmmakokfanEva.
Hoi iedereen,
Vandaag heb ik weer een chatgesprek met Pratenonline.
Ik weet niet zo goed, waarover ik het ga hebben, want ik heb deze hele week een soort dagboek bij gehouden en dat gedeeld met mijn soort van psychologe. En daar staan best veel verschillende mentale probleempjes in. Het zijn zegmaar factoren die er deels voor zorgen dat ik me steeds zo'n zorgen maak om mijn vriendin en daardoor vergeet ik mezelf. Een van de factoren is zegmaar hetgeen dat vorig schooljaar is gebeurd. Ik wil niet dat dat bij mijn vriendin gebeurt. Want mijn vriendin heeft autisme en vindt het heel moeilijk om vriendinnen te maken en als zij dan niet bij ons meer zit omdat ze dit jaar over moet doen, dan is ze alleen want dan hebben we als het goed is ook niet samen pauze. En andere lestijden. En ik ben bang dat ze zich dan alleen gaat voelen, omdat ze dan niet bij mij of mijn andere vriendin is. En dat ze dan net zo'n tot jaar beleefd als dat ik vorig schooljaar had. 🥺
Liefs,
EmmakokfanEva.
Hoi iedereen,
Ik heb vandaag weer een gesprek gehad en hierin hebben we vooral gepraat over wat er vorig schooljaar was gebeurd en wat dat met mij heeft gedaan. En hoe ik daarmee ben omgegaan. En mijn zorgen over mijn vriendin over dat mijn vriendin ook misschien zo iets mee gaat maken als ze blijft zitten. En dat ik dat niet wil enzo dus ja. Dat eigenlijk ze was weer heel erg aardig en we hebben het ook even over die zelfwaardering gehad en ze zei dat ze die opdracht van de zelfwaardering eruit ging halen, omdat ik nu wel in zie dat ik mezelf niet moet vergeten, maar dat ik zegmaar makkelijker gezegd dan gedaan.
Tips altijd welkom!
Liefs,
EmmakokfanEva.
Hey lieve @EmmakokfanEva ik vind het knap en sterk dat je er zo mee aan het werk bent en het zo eerlijk aangeeft ! En fijn dat het ook wat helpt voor je !! Volhouden en echt lief hoe je om anderen geeft!!
Liefs Tover xxx
Hoi iedereen,
Gisteren was ik samen met mijn vriendin op bezoek geweest bij mijn vriendin met Anorexia. En dat was heel gezellig en mijn vriendin met Anorexia was zo blij dat ze te horen kreeg dat ze waarschijnlijk na komende week thuis revalidatie mag doen. Ik heb ook van haar te horen gekregen dat ze dit schooljaar gewoon over mag doen. Dat had ik eigenlijk al wel verwacht, maar ik ben van de ene kant wel blij voor haar, maar aan de andere kant niet. En ik weet niet zo heel erg goed hoe ik dat tegen haar moet zeggen. Ik ben bang dat zij gepest gaat worden, omdat ze voor veel mensen als anders beschouwd wordt en ze autisme heeft en daardoor moeite heeft met vrienden maken. En als wij niet bij haar in de klas zitten is ze waarschijnlijk alleen. En ik wil niet dat zij net zo'n schooljaar moet ondergaan als dat bij mijn vorige schooljaar was. Ergens wil ik het wel tegen haar zeggen, maar ik durf het niet en ik wil niet pessimistisch zijn. Want nu gaat het juist allemaal beter en beter. Al jullie tips hebben a.u.b. delen! 🥺
Liefs,
EmmakokfanEva.
Heyy lieve @EmmakokfanEva ,
Heel lief dat je daar aan denkt! Maar misschien, kun je het beter niet zeggen. Het gaat nu weer wat beter en dat kan beter zo blijven, je weet niet wat voor gevolg het heeft als je dit zegt. Je weet natuurlijk ook niet zeker of ze gepest gaat worden.
Ik zou het wel een beetje in de gaten houden, en misschien kun je het na een tijdje vragen? Is ze een open persoon?
Hoi @Jesse08,
Ze is meestal wel open naar mij en mijn andere vriendin. En ik denk inderdaad ook niet dat ik het ga zeggen tegen haar, maar ik weet niet hoe ik het dan in de gaten niet houden als we geen samen pauzes meer hebben en niet meer samen in de klas zitten en samen uit zijn.
Liefs,
EmmakokfanEva.
Hoi iedereen,
Even een update over hoe ik me voel.
Ik voel me minder alleen en ik heb het plezier in het tekenen weer terug gevonden. Ik heb vandaag inzage van mijn proefwerken van vorige week. En morgen rapport uitreiking en een begrafenis.
Ik heb dus het plezier in het tekenen weer terug gevonden, dat komt omdat ik gisteren met vriendinnen was gaan tekenen. Ik heb toen de sorteerhoed van Harry Potter getekend en jammerende Jennie van Harry Potter. En nog drie kleine dingetjes met Posca stiften.
(Ik kan ze helaas niet zo delen, want die rechten heb ik niet.)
Liefs,
EmmakokfanEva.
Hoi @EmmakokfanEva ,
Dat is fijn! :)
Hoevaak heb je nu eigenlijk nog een gesprek met praten online? Of is dat nu gestopt?
Hoi @jesse,
Ik zou morgen een gesprek hebben, maar ik kan morgen niet dus is het verplaatst naar volgende week.
Liefs,
EmmakokfanEva.
