Hallo allemaal,
Ik heb van sinds ik jong ben door mijn ruwe jeugd een hechtingsstoornis ontwikkeld. Heb daarom behoorlijk wat issues gekregen, onder andere wantrouwen en het niet geloven in jezelf, onzeker zijn. Alles wat in mn hoofd opkomt moet dan ook besproken worden (impulsiviteit). En ik raak best snel overstuur en ik schijn op app ook best negatief te zijn door alle triggers die ik ervaar. Met name dat ik geen controle heb en alles verkeerd opvat. Ik ben iemand waarbij controle hebben veiligheid gaf maar je kan niet op alles controle hebben. Ik ben bezig met verschillende hulp om aan mezelf te werken, voor mezelf, maar ook voor mijn vriend en familie.
Als ik niet in een relatie zit heb ik vaak nergens last van…dus als ik dan iemand ontmoet zoals twee maanden geleden dan denk ik dat ik het wel aankan. En dan begint het bang zijn en al mijn issues op tafel te komen als ik in een relatie zit. En ik heb hem wel gekwetst ermee continu hem testen of aanwijzen op iets wat me triggerde…hij durft amper zichzelf te zijn en is nu ook heel moe de hele tijd doordat hij het gevoel heeft dat hij meer en meer moet geven…hij legd de lat te hoog voor zichzelf. En ik kan het niet meer herstellen wel doe ik nu ontzettend mijn best het te veranderen en dingen meer los te laten. Maar hij begrijpt mij en mijn stoornis niet, hij wil snel verandering zien en zoiets dat gaat niet met drie weken weg. Dat gaat in babystapjes…en hij zei me gisteren dat hij niet snel genoeg verandering zag en dat hij het zwaar had (meerdere keren). Ik voel me nu niet meer goed genoeg…hij zei dat hij wil dat ik sterk in mijn schoenen ga staan ongeacht wat dan ook en dat mij dat nu gewoon niet lukt en dat hij me waarschijnlijk de tijd en geduld niet kan geven…maar hij wil me niet kwijt. Dus we zitten nu op zon punt dat we even niet weten wat we moeten doen.
Mijn gevoel zegt dat ik hem niet los wil laten, omdat ik van hem hou en ik zo graag wil laten zien dat ik het anders kan…maar de ruimte en geduld krijg ik niet en dat zorgd voor enorm veel stress…alle tips doe hij me gaf had ik dit weekend gedaan en dat heeft tie niet gezien…toen ik het hem vertelde schrok die beetje dat hij het niet gezien had…ik denk dat we te veel willen van elkaar maar daar te weinig ruimte voor geven.
Aan de andere kant weet ik niet wat ik moet doen, of ik het uit moet maken voor bescherming naar hem toe omdat ik hem niet nog meer moe wil maken. En ook voor mezelf omdat ik graag iemand wil met geduld en tijd. Ook omdat we beide niet meer onszelf durven te zijn en ik me afvraag of we wel bij elkaar passen. Of dat we misschien hiermee door moeten gaan en kijken waar we komen? Ik weet niet of het goed gaat…
Ik wil hem niet kwijt en hij mij niet. Maar ik weet hoe we dit kunnen oplossen, of het op te lossen valt of dat het erger gaat worden…want mijn best doe ik en dat ziet tie niet goed genoeg en dit weekend ging het in mijn ogen goed en hij dacht er dus anders over en dan weet ik het gewoon niet meer…
Wat denken jullie?
