Skip to main content
Hoi,

In mijn vorige topics heb je dit al kunnen lezen maar ik wil nu even mijn hele verhaal kwijt. Ik heb elke dag de neiging om e te snijden dit komt doordat me opa ongeneeslijk ziek is hierbij wordt ik gelukkig heel erg gesteund door mijn vriendinnen. Maar ik kan ze dit niet allemaal vertellen omdat ze zich dan zorgen maken en dat begrijp ik maar vind dit toch heel moeilijk. Ik wil ze gewoon niet teleurstellen. Maar goed ik heb laatst het mes gepakt Ik had hem op mijn duim en toen dacht ik kom op doe het niet doen heb ik het niet gedaan maar ik denk elke dag meer aan om het toch te doen. Ik weet zelf ook dat het slecht is maar ik weet dat het me helpt ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik heb online een test gedaan waaruit bleek dat ik een beginende depresie heb toen dacht ik echt van nou dat kan er ook nog wel bij. Maar veder ben ik wel tevreden alleen dit vind ik erg moeilijk. Ik weet dat mijn opa volgend jaar waarschijnlijk dood gaat. Maar als ik bij hem ben is hij toch weer heel blij om me te zien en dat geeft me wel weer moed. Mijn vraag is dus eigenlijk nu denken jullie dat het klopt dat ik depressie heb ?



Ik ben blij met alle antwoorden!
Hoi,



Ik zie op het forum veel mensen zoeken naar het stickertje depressie. Alsof je pas serieus genoeg bent wanneer je aan die eisen voldoet... Dat is natuurlijk onzin. Je hoeft niet per se een depressie te hebben om je problemen erkend te krijgen. Dus laten we ook even wegstappen van die sticker.



Je snijdt jezelf veelvuldig of hebt in ieder geval veel de neiging om dat te doen. Dat is vervelend. Op een van je andere topics over snijden heb ik al gereageerd, dus ik ga niet te ver in op tips and trics om te stoppen met snijden.



Ook is je opa ongeneeslijk ziek. Dat is inderdaad heel moeilijk. Waarschijnlijk zit je zo vol met allerlei gevoelens, dat je die nu uit in automutilatie. Je praat al wel met vriendinnen over je opa en dat vind je fijn. Super goed dat je dat doet!



Ik denk dat het je misschien ook wel kan helpen om een keertje met je opa hierover te praten. Over dat hij dood gaat en dat je dat moeilijk vindt. Maar alleen als je denkt dat je opa dat aan zou kunnen.



Verder lijkt het mij ook niet onverstandig om een keer met een professional te praten. In het ziekenhuis waar je opa ligt, zal er vast wel hulp worden geboden aan familie van terminale patiƫnten. Anders kun je ook via je huisarts doorverwezen worden naar een psycholoog.



Praat vooral met mensen :)

Gr. Pin
Hok mijn opa is gelukkig nog thuis maar hij kan elke dag dood gaan zegmaar bedankt voor je reactie
Hoi,



Je opa is thuis. Dat lijkt me wel prettiger, of niet? Denk je dat je nog bij hem langs gaat?



Gr. Pin
J Ik ben nu bij hem voor 4 dagen
Veel sterkte! Ik hoop dat het jullie beide goed doet.



Gr. Pin

Reageer