De Kindertelefoon.nl

Heeeeyyhoii,

Ughhh ik ken de struggle zooo hinderlijk gewoon. 24/7 nadenken en er niks mee kunnen. Wordt er gestoord van.

Online les is voor mij ook echt een ding. Ik heb er 0 motivatie voor. Ik vond school sws al saai en kut, maar nu al helemaal.

Erg herkenbaar je topic. Thanks for making it
 

joeeeee

Emotioneel. Héél erg. Van nature ben ik al een sensitief en gevoelig persoon (maar helaas toch niet op positief wijze). Alles is onrustig, alles verandert zo snel, ik kan het soms weinig bijhouden, ben nogal '’allergisch'’ voor verbale informatie die iedereen veel prikkels geeft. Soms voel ik me soort van leeg. Ik dacht eindelijk een rustig leven te lijden na m'n 13e-14e leeftijd. Dan komt Covid-19 aan.

‘Gek genoeg’ reageer ik niet zo veel wanneer iemand vertelt dat zijn familielid overleed aan deze virus. Ik denk dan meteen: “Het is zo normaal, het gebeurt overal, dus ik erger niet, en iedereen z'n eigen unieke gedachtes over hetzelfde belevingen.” Maar ik kan m'n eigen leven niet voorstellen zonder m'n ouders en m'n zus, hoewel we nu gewoon prima voelen.
Ik denk.. ons brein gaat naar '’Survive, alert!'’ mode wanneer er een groot virus uitbraak is, en dat ik daardoor nogal egocentrisch lijk. Is deze hele proces binair en 100% én zwart-wit? Nee. Ik blijf altijd wel een stuk medelijden voelen met anderen. 

Het maakt me ook verdrietig dat mijn moederland (Tsjechië) extreem veel corona-gevallen heeft.

“Zelf gaat m'n hoofd echt non-stop door” Ha, bij mij echt niet. Ik word juist geblokkeerd; kreeg paar maanden geleden een hersenmist die nog steeds niet weg is, ik kan maar moeilijk denken en weinig gedachtes zijn georganiseerd op de juiste plekken. Dan ben ik veel slomer in alle mentale taken die eerder veel makkelijker waren, het ergste is het verwerken van informatie die ik lees, zelfs nu. Ik denk dat dit ook deels heeft te maken met m'n stoornis en daarin sommige beperkingen.
Vaak voel ik me dan wel een fraude; docenten en begeleiders noemen me “zo slim!” .. ik kan het nauwelijks geloven omdat ik dan altijd terugdenk naar sommige overduidelijke beperkingen die later een heel groot effect op mij kunnen hebben. M’n interesses en potentiële bestemmingen naar psychologie, filosofie, antropologie en paleontologie én astrobiologie kunnen in één klap weggaan.

Hoe extreem snel zowel de fysieke als de mentale wereld in een tornado kan veranderen.  Dat is denk ik het beste wat ik kan zeggen, ik heb er weinig woorden voor. Iedereen heeft stress hier, hoewel logisch het verschillend is. 

Toch is het bij mij (een tikkeltje? geen flauw idee-) misselijk vanbinnen.