Ik vind hem een egoïst. Hij denkt niet aan mij. Ik haat mijn klas(word niet gepest) en ik haat mijn school. Ik mag niet eens naar een andere school, maar ik heb goede redenen om van school te wisselen.
- mijn klas beïnvloed mijn cijfers op een slechte manier
- docenten geven (bijna) geen uitleg
- ik word depressief op deze school waar ik op zit
Ik vind hem een seksist. Hij trekt mijn broertje bij alles voor. Als mn broertje hulp vraagt gaat hij gelijk helpen, maar als ik hulp vraag gaat hij zeiken. En het ergste wat ik haat is dat hij zegt 'je bent een meisje jij moet het huishouden doen'. Ik doe meer in het huishouden dan mijn vader (hij doet bijna niks), dan gaat mn pa zeggen dat ik niks doe. Altijd als hij zegt 'je bent een meisje jij moet het huishouden doen' zeg ik dat mijn broertje het ook kan doen, daarop antwoord hij (en mn moeder ook nog) dat hij te jong ervoor maar hij is 14 dat kan je prima afwassen of stofzuigen of weet ik veel wat doen. Maar daarbij zegt mijn vader dat het bij ons cultuur hoort (ben somalisch dus ook moslim), maar ik vind het onzin (dat is ook zo) want we leven niet in de middeleeuwen.
Ik vind dat hij te snel oordeelt. Als ik een ding niet weet ben ik gelijk dom of als ik iets na 4x ofzo nog steeds niet snap dan zegt hij 'zoekt het maar uit' , maar ik kan er niks aan doen of als hij toch door gaat met uitleggen gaat hij schreeuwen en mij vergelijken met een ezel.
Ik vind dat hij moet stoppen met dingen uit het verleden halen. Hij zegt 'toen is toen en we zijn nu in nu'(ofzo). Maar hij haalt geen oude koeien uit de sloot, maar oude walvissen uit de oceaan (als je snapt wat ik bedoel). Ik vind het zo irritant en ik heb dat ook echt gezegd. Ik was er klaar mee dat ik huilend naar mn kamer was gegaan. Een duidelijke teken dus. Maar hij doet het nog steeds.
Ik vind hem ook een slechte vader. In plaats van dat zegt 'Als je hulp nodig hebt kun je het altijd vragen', 'je kan het wel' of 'hoe komt het dat je een onvoldoende hebt gehaald? Heb je niet goed geleerd of ligt het aan je docent?' maar in plaats daarvan zegt hij het tegenovergestelde. Hij praat alleen maar negatief over mij waardoor ik negatief over mezelf ga denken. In plaats van dat hij zegt 'je kan het wel, geloof in jezelf' zegt hij 'je bent niks en je kan niks'
Ik wil hem ook graag zeggen dat ik later als ik uit huis ga niks met hem te maken wil hebben als hij zich zo gedraagt. Het kan me niet schelen wat er met gebeurt. Als hij ziek is of hij een gebroken arm heeft noem ik zijn karma voor wat hij mij heeft aangedaan want door hem ben ik heel erg onzeker en heb ik geen zelfvertrouwen.
Moet ik dit tegen mn vader zeggen?
Hopelijk is er een plaatsje vrij. 
