Beste mensen die dit nu lezen (sorry, ben net begonnen met dit allemaal, dus heb geen flauw idee hoe ik jullie moet aanspreken),

De titel van dit topic is best vanzelfsprekend, toch? Ik heb gevoelens voor een docent, die best jong is... en aantrekkelijk... en gewoon een liefdadig persoon lijkt.
Laat ik even beginnen vanaf het begin.

Mijn vriendin, die ongeveer een paar maanden ouder is dan ik, en ik zijn gewoon goede vriendinnen die elkaar alles kunnen vertellen. Van thuisproblemen naar gevoelens over allerlei dingen. Maar de laatste tijd merkte ik dat ze het telkens over één zelfde persoon had, de “docent”. Ik vermoedde al dat ze op een andere manier dan normaal gesproken naar ‘m keek, maar ik nam het nooit zo serieus. Bovendien zitten we beide in de pubertijd en vond ik dat dit er gewoon bij hoorde.

Deze docent kende ik daarvoor al wel, maar had hem nooit echt goed “onderzocht”, als dat logisch klinkt. Ik begon me af te vragen welke specialiteiten hij nou heeft, waar mijn vriendin blijkbaar zo geïnteresseerd in is. Ik begon beetje bij beetje in te zien dat hij best een leuk persoon lijkt en vervolgens kreeg ik het gevoel “het best leuk te vinden hem beter te leren kennen”. Maar dat gaat natuurlijk niet zo makkelijk als je hem niet als DOCENT hebt. Hij geeft andere klassen les, exclusief de mijne. Daardoor moet ik me dus inhouden en afwachten op volgend jaar, het jaar waar mijn klas een grote kans heeft hem te krijgen voor natuur- of scheikunde, het vak waar hij gespecialiseerd in is. Het kan misschien raar klinken, vooral als de tijd waarin ik dit online zet, een aantal dagen van de vakantie is en je het al hoort te weten: ik heb vaak aan mijn mentor gevraagd welke docenten we nou precies volgend jaar zullen krijgen, maar zij weet er ook niks van. Ook vroeg ik aan mijn science-docent wie we volgend jaar zullen krijgen en gek genoeg weet hij er ook helemaal niks van. Ik wil dit gewoon graag weten, omdat ik dan kan kijken of deze gevoelens wel goede gevolgen voor mij hebben en anders moet ik er toch wel echt langzamerhand mee stoppen.

Inmiddels zijn we al 2 maanden verder van dat allemaal, en beginnen mijn gevoelens voor hem zich steeds meer uit te breiden. Ik begin het de laatste tijd jammer te vinden als hij een dag niet op school is, omdat ‘ie dan vrij heeft. Ook voel ik een dwang langs een lokaal te lopen waarin hij lesgeeft, om te kijken of hij mij wel opmerkt. Het begint steeds ingewikkelder te worden.

De gevoelens zelf vind ik opzich normaal. Hetgeen wat me nu dwars zit, is mijn vriendin en dat ik voel dat ik hypocritisch bezig ben. Ik wil niet tweestrijdig bezig zijn met mijn vriendin, omdat het nu wel duidelijk is dat we dezelfde persoon leuk vinden. En ook vond ik het eerst niet normaal om op zo’n manier naar docenten te kijken, omdat ik vond dat het gewoon niet hoort, maar nu ben ik er zelf ook mee bezig. Ik wil niet dat de band tussen mijn vriendin en ik wordt verzwakt door een man die het misschien niet eens waard is.

Kortom, ik weet soms wel en soms niet wat ik moet doen en als ik het wel weet, kan ik het niet uitvoeren. Ik zou het ERG behulpzaam vinden als iemand mij goed advies kan geven, met of zonder soortgelijke, persoonlijke ervaring(en), maakt mij helemaal niets uit! En even iets anders, als je zojuist de hele tekst hierboven hebt gelezen, is dat erg moedig xD Ikzelf zou het namelijk nooit overwogen hebben.

Groetjes,
Anoniem500