Hallo ik ben anoniempje 66, ik had een gesprek met mijn ouders gehad over mijn angst aanvallen. Hierbij hebben zij naar mij niet geluisterd en zeggen ze ‘dat je hard in je leven moet zijn’ ik begrijp niet wat ze daarmee precies bedoelen. Want ouders horen van je te houden en ik krijg dagelijks gezeur op mijn hoofd. Ze zijn heel kritisch als iets niet goed ligt of als iets kwijt is beginnen ze meteen te schreeuwen en in paniek te raken. Hierbij gaan ze op elkaar reageren van ‘ jij hebt mijn kleren ergens gezet’. Terwijl je gewoon hierbij rustig of normaal kan vragen waar je kleren zijn. Dit geeft mij een negatieve gevoel. Ook heeft het gevolgen voor mijn studie dat mijn concentratie afneemt. In een vorige gesprek zeiden mijn ouders ook dat je meer naar buiten moeten gaan. Hierbij heb ik hun punt opgevolgd. Maar wanneer ik thuis kom pesten en plagen ze elkaar weer.
ik weet niet wat ik precies in zo’n situatie moet doen. Is het normaal? Mijn ouders zeggen dat er ergere ouders zijn. Maar het gaat om mijn ouders en ik kijk zeker niet naar andere.